WYSTĘPOWANIE GENÓW OPORNOŚCI NA METYCYLINĘ W SZCZEPACH STAPHYLOCOCCUS AUREUS
Autor
Jacek Bania, Jarosław Bystroń, Elżbieta Lis, Jerzy Molenda
Strony
3–8
Słowa kluczowe
S. aureus, MRSA, SCCmec
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Obecność szczepów S. aureus opornych na metycylinę (methicillin-resistant Staphylococcus aureus – MRSA) stanowi poważny problem w ochronie zdrowia publicznego. Celem pracy było określenie obecności genu mecA wśród szczepów S. aureus wyizolowanych z kału ludzkiego oraz mleka krowiego. Materiał do badań stanowiło łącznie 160 szczepów S. aureus, w tym 68 wyosobnionych z surowego mleka krowiego oraz 92 szczepy pochodzące z kału. Obecność MRSA badano techniką PCR, poprzez oznaczanie genu mecA kodującego białko PBP2a o niskim powinowactwie do antybiotyków ß-laktamowych. Spośród 92 szczepów S. aureus wyizolowanych z kału w 17 (18,5%) stwierdzono obecność genu mecA. Obecności genu mecA nie stwierdzono w żadnym ze szczepów S. aureus wyizolowanych z mleka. Uzyskane wyniki wskazują, że ludzie są głównym źródłem szczepów MRSA.
Przedmiotem badań była antyoksydacyjna aktywność i ogólna zawartość związków fenolowych w metanolowych ekstraktach 10 wybranych roślin, występujących w okolicy Koszyc. Największą antyoksydacyjną aktywność wykazywały ekstrakty Origanum vulgare L., Melissa officinalis L. oraz Agrimonia eupatoria L. W tych trzech ekstraktach stwierdzono także najwyższą zawartość polifenoli, więc rośliny te mogą być stosowane w przetwórstwie żywności. Najsłabszą aktywność antyoksydacyjną i najmniejszą zawartość fenoli stwierdzono w ekstrakcie Crataegus oxyacantha L., zatem nie można polecać używania go jako antyoksydanta w przemysłowej produkcji żywności.
Choroby odżywnościowe są wynikiem spożywania zanieczyszczonych pokarmów. Jest wiele możliwości prowadzących do kontaminacji żywności podczas jej wytwarzania i dystrybucji. Liczne patogeny są obecne w organizmie zdrowych zwierząt rzeźnych, a mięso zostaje zanieczyszczone podczas ich uboju i obróbki poubojowej. Ponadto drobnoustroje mogą zostać wprowadzone przez osoby zakażone (nosicieli), które przygotowują posiłki. Większość chorób odżywnościowych jest powodowana przez różne bakterie, wirusy czy pasożyty. Zatrucia/zakażenia pokarmowe mają różne objawy, przy czym bakterie czy ich toksyny wnikają przede wszystkim przez przewód pokarmowy, stąd pierwsze objawy to biegunka, nudności, wymioty i ból brzucha. Znaczącą rolę w zatruciach/zakażeniach pokarmowych u ludzi odgrywają pałeczki Salmonella, bakterie rodzaju Campylobacter, Staphylococcus sp. oraz Escherichia coli, zwłaszcza serotyp O157.
WPŁYW GLAZUROWANIA NA ZMIANY OKSYDACYJNE W TKANKACH RYB PRZECHOWYWANYCH W STAŁYCH I ZMIENNYCH TEMPERATURACH ZAMROŻENIA
Autor
Slavomír Marcinčák, Lýdia Šoltýsová, Peter Žoldoš, Jozef Nagy, Peter Popelka
Strony
23–28
Słowa kluczowe
glazurowanie, filety rybne, zmiany oksydacyjne, temperatury mrożenia
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Glazurowanie jest stosowane dla ochrony filetów ryb przechowywanych w stanie głębokiego zamrożenia przed utlenianiem ich tłuszczu. Jakość tej ochrony oceniano w warunkach przechowywania filetów w stałej i zmiennej temperaturze zamrożenia. Stwierdzono że glazurowane filety przechowywane w stałej temperaturze zamrożenia zawierały najmniej utlenionych tłuszczów, co wykazano, oceniając zawartość w nich aldehydu malonowego.
Termotolerancyjne bakterie należące do rodzaju Campylobacter są jedną z najczęstszych przyczyn zakażeń pokarmowych ludzi, spowodowanych spożyciem żywności, zwłaszcza pochodzenia zwierzęcego. Chorobę (kampylobakterioza) w 90% przypadków wywołuje C. jejuni, ale w patogenezie schorzenia mogą brać też udział inne gatunki, zwłaszcza C. coli, C. lari i C. upsaliensis. Źródłem drobnoustrojów dla człowieka jest najczęściej drób, będący bezobjawowym nosicielem Campylobacter. Do oceny zdolności różnicujących izolatów C. jejuni i C. coli wybrano dwie techniki, oparte na amplifikacji fragmentów DNA metodą PCR (ERIC-PCR, RAPD-PCR) oraz analizę restrykcyjną produktu amplifikacji – PCR/RFLP. Wykazano, że wszystkie z nich umożliwiły zakwalifikowanie badanej grupy izolatów do poszczególnych typów, a więc cechowały się 100% typowalnością. Ocenę poszczególnych technik wykonano, określając indeks różnicowania Simpsona (D). Stwierdzono, że technika ERIC-PCR charakteryzowała się wysoką zdolnością różnicującą (D = 0,95), była też łatwa i szybka do wykonania oraz cechowała się niskim kosztem. Podobne zalety obserwowano w przypadku metody RAPD-PCR i w pewnym stopniu PCR/RFLP (flaA typowanie). Z drugiej strony jednak, techniki te nie były zbyt użyteczne do różnicowania izolatów C. coli pochodzących z tuszek (indeks D odpowiednio 0 i 0,41).
PROBLEMY HIGIENICZNE PRODUCENTÓW KIEŁBAS ZWIĄZANE Z WYPOSAŻENIEM TECHNICZNYM
Autor
Cordula Schwarzmüller, Andreas Stolle
Strony
41–45
Słowa kluczowe
higiena przetwórstwa, higiena produkcji, higiena pracowników
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Kontrolowano stan higieny załogi i linii produkcyjnych w zakładach przetwórstwa mięsnego w południowych Niemczech. Materiałem do badań były próbki kiełbasy gotowanej oraz wymazy z powierzchni maszyn, które badano w kierunku zagrożeń biologicznych i Enterobacteriaceae. Ze względu na istniejący problem z Lactobacillaceae również przedstawicieli tej rodziny włączono do badań. Status sanitarny zakładów był oceniany na podstawie obserwacji dokonywanych podczas pobierania próbek. Źródłem zanieczyszczenia kiełbas były powierzchnie wilka. W czasie obserwacji przy próbobraniu wyróżniał się niedokładnym wykonaniem procedur oczyszczania. Z tych powodów postępowanie to powinno ulec poprawie co do częstości i dokładności wykonania. Główny nacisk trzeba położyć na szkolenie pracowników.
REALIZACJA „HYGIENE PACKAGE“ HACCP ORAZ NOWE REGULACJE UE DOTYCZĄCE NADZORU NAD STOŁÓWKAMI I RESTAURACJAMI
Autor
Susanne Kaufmann, Andreas Stolle
Strony
47–51
Słowa kluczowe
przepisy UE, stołówki, katering
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Higieniczny pakiet (Hygiene Package) zawiera specyficzne higieniczne wymagania dla żywności zwierzęcego pochodzenia (Rozporządzenie WE 854/2004) oraz specjalne przepisy w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności zwierzęcego pochodzenia, przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Rozporządzenie WE 178/2002). Te dokumenty stały się podstawą całkowicie nowej organizacji nadzoru i nowego prawa żywnościo-wego. Brak jednak w nim odniesień do problematyki higieny w stołówkach i restauracjach. Te zagadnienia są omawiane w referacie.
RYZYKO TRANSMISJI ZANIECZYSZCZEŃ Z PASZY DO ŻYWNOŚCI
Autor
Magdalena Gajęcka, Maciej Gajęcki, Ewa Jakimiuk, Łukasz Zielonka
Strony
53–62
Słowa kluczowe
pozostałości, pasze, środki spożywcze
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Toksyczne substancje, takie jak chlorowane pestycydy, mikotoksyny, metale ciężkie i leki weterynaryjne, są prawie wszechobecne w środowisku. W związku z tym są one również w środkach żywienia zwierząt. Prawidłowe zarządzanie ryzykiem zależy od znajomości przebiegu procesów adsorpcji, biotransformacji i wydalania tych substancji oraz praktycznych metod obniżenia ich wartości w materiałach paszowych. Substancje toksyczne są metabolizowane przed lub po adsorpcji przez błonę śluzową jelit. Zależnie od cech fizykochemicznych niektóre z nich są metabolizowane do produktów nietoksycznych. Większość leków weterynaryjnych i dodatków paszowych należy do tej grupy. Inne substancje odkładają się w tkankach zwierzęcych, jak np. dioksyny. Celem pracy było przedstawienie zbioru informacji na temat konsekwencji obecności różnego rodzaju związków chemicznych (pozostałości) zanieczyszczających materiał roślinny.