Indolo-3-carbinol (I3C) jest metabolitem roślinnym produkowanym przez rośliny krzyżowe, np.: kapustę, brukselkę i kalafior. Związek ten dowodzi działania ochronnego przeciw chemicznym induktorom powstawania raka, blokując nowotwór w różnych tkankach u szczura, takich jak: wątroba, okrężnica, gruczoł piersiowy. Mechanizm ochronnego działania nie jest do końca poznany, ale prawdopodobnie jest związany z indukcją enzymów detoksykujących fazy I (np.: cytochromu P450) i II (np.: transferazy S-glutationowej).Uważa się zatem, że spożywanie pokarmów urozmaiconych w warzywa z rodziny krzyżowych związane jest z obniżeniem ryzyka zachorowania na raka. Wpływ I3C na metabolizm lipidowy nie był do tej pory przedmiotem badań. Doświadczenie zostało przeprowadzone na 24 samcach szczura szczepu Wistar. Zwierzęta zostały podzielone na 3 grupy, po 8 szczurów w każdej. Pasza i woda były dostępne ad libitum. Grupa kontrolna otrzymywała dożołądkowo 1,5 ml/100g m.c placebo. Indolo-3-carbinol był podawany w dwóch dawkach 50mg/100g m.c i 150mg/100 m.c przez 7 dni. Surowica i tkanki zostały użyte do oznaczeń parametrów lipidowych i enzymów detoksykujących. Wyniki otrzymane w doświadczeniu wskazują na wzrost aktywności transferazy S-glutationowej po podaniu I3C. Natomiast aktywność peroksydazy glutationowej nieznacznie się obniżyła. Poziom cholesterolu całkowitego w wątrobie istotnie uległ podwyższeniu (p ≤ 0.01). Inne parametry lipidowe w surowicy i w wątrobie nie wykazują, istotnych zmian.
WPŁYW RÓŻNYCH METOD KONSERWACJI NASIENIA KNURA W NISKICH TEMPERATURACH NA WYBRANE WŁAŚCIWOŚCI PLEMNIKÓW
Autor
Wiesław Bielas
Strony
13–22
Słowa kluczowe
mrożenie, nasienie, knur, słomki, kulki, lizozym
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Celem badań był wybór metody mrożenia nasienia oraz ocena wpływu dimeru lizozymu na plemniki knura. Badania przeprowadzono na 115 ejakulatach. Nasienie konfekcjonowano w dużych słomkach, słomkach płaskich i kulkach. Najlepszą jakość po rozmrożeniu posiadały plemniki konfekcjonowane i konserwowane w niskich temperaturach w słomkach płaskich i kulkach według zmodyfikowanej metody Pursela i Parka. Dodatek 4 i 6 μg dimeru lizozymu powodował wzrost wartości wskaźnika ruchliwości i niezmienionych akrosomów.
PORÓWNANIE AKTYWNOŚCI MIOELEKTRYCZNEJ TRZONU I ROGÓW MACICY U OWIEC W ANESTRUS STYMULOWANYCH ESTRADIOLEM
Autor
Albert Czerski, Bożena Króliczewska, Wojciech Zawadzki
Strony
23–30
Słowa kluczowe
owca, aktywność mioelektryczna, macica, estradiol
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Doświadczenia przeprowadzano na 6 maciorkach mieszańcach międzyrasowych, w wieku od 24 do 50 miesięcy i masie ciała od 38 do 45 kg. Operacyjnie implantowano podsurowiczówkowo do rogów i trzonu macicy bipolarne elektrody platynowe. Badania przeprowadzono u maciorek w anestrus uczulonych estradiolem, w dawce 1,25 mg/zwierzę, w 24 i 48 godz. po stymulacji. Celem badań było porównanie aktywności mioelektrycznej trzonu oraz rogów macicy owiec w anestrus stymulowanych estradiolem. Badania wykazały, że nie ma istotnych różnic w aktywności trzonu i rogów macicy zarówno w 24 godz., jak i 48 godz. po stymulacji estrogenem. Wartość indeksu mioelektrycznego w 24 godz. wynosiła dla trzonu macicy MI=10,07±2,85%/h, rogu prawego MI=9,95±2,99%/h i rogu lewego MI=8,54±2,58%/h. Ilość grup potencjałów czynnościowych w 24 godzinie po stymulacji wynosiła w trzonie macicy 1,38±0,30 na minutę, w rogu prawym 1,45±0,29 na minutę i rogu lewym 1,49±0,26 na minutę. W 48 godzinie po stymulacji estrogenem wartość indeksu mioelektrycznego w trzonie macicy wynosiła MI=14,77±2,6%/h, rogu prawym MI=13,41±2,53%/h i rogu lewym MI=12,86±2,85%/h. Ilość grup potencjałów czynnościowych w 48 godzin po stymulacji wynosiła w trzonie macicy 2,07±0,31 na minutę, w rogu prawym 2,00±0,29 na minutę i rogu lewym 1,98±0,25 na minutę. Zaobserwowano wzrost indeksu mioelektrycznego średnio o 4,2%/h i liczby grup potencjałów czynnościowych średnio o 0,57 na minutę w 48 godzin po stymulacji w stosunku do 24 godzin po stymulacji. Nie stwierdzono różnic statystycznie istotnych w aktywności trzonu macicy w stosunku do rogów. Z badań wynika, że trzon i rogi macicy reagują podobnie na stymulację estradiolem i wykazują podobną aktywność mioelektryczną.
ANALIZA MORFOLOGICZNA ZWOJU AORTOWO-NERKOWEGO (GANGLION AORTICORENALE) U KOTÓW RASY PERS W OKRESIE OKOŁOPORODOWYM
Autor
Joanna Klećkowska, Norbert Pospieszny
Strony
31–38
Słowa kluczowe
koty, okres okołoporodowy, układ nerwowy ośrodkowy, układ autonomiczny, układ współczulny, zwój aortowo-nerkowy
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badania przeprowadzono na 12 kotach rasy pers stanowiących zawartość trzech macic. Płody te pochodziły z okresu okołoporodowego. Dokonano analizy morfologicznej zwoju aortowo-nerkowego w oparciu o morfometrię i budowę morfologiczną. Opisano połączenia nerwowe (nerwy i gałęzie dochodzące i odchodzące) tego zwoju z otoczeniem.
AKTYWNOŚĆ IZOENZYMÓW LDH W SUROWICY KRÓW RAS MLECZNYCH I MIĘSNYCH
Autor
Marek Jałyński, Zygmunt Kuleta, Przemysław Sobiech
Strony
39–43
Słowa kluczowe
krowy , LDH, izoenzymy
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W surowicy krów ras mięsnych i mlecznych wykonano oznaczenia całkowitej aktywności LDH i dokonano rozdziału na jej frakcje izoenzymatyczne. Całkowita aktywność dehydrogenazy mleczanowej była największa u krów rasy Limousine, a najmniejsza u krów rasy H-F. U wszystkich ras wykazano obecność 5 izoenzymów LDH, przy czym aktywność frakcji LDH1 i LDH2 była większa u krów ras mlecznych, a aktywność frakcji LDH3, LDH4, a szczególnie LDH5 była zdecydowanie wyższa u krów ras mięsnych.
PROCENTOWY UDZIAŁ WYBRANYCH KOMÓREK NACIEKU ZAPALNEGO W MIĘŚNIACH MYSZY EKSPERYMENTALNIE ZARAŻONYCH TRICHINELLA PSEUDOSPIRALIS
Autor
Agnieszka Widyma
Strony
45–51
Słowa kluczowe
T. pseudospiralis, mięśnie, naciek zapalny
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Celem pracy było określenie procentowego udziału wybranych komórek nacieku zapalnego: mastocytów, eozynofilów, plazmocytów, limfocytów B, limfocytów T CD4+ oraz makrofagów w mięśniach myszy eksperymentalnie zarażonych T. pseudospiralis. Badania przeprowadzono na kriostatowych skrawkach mięśnia żuchwowego, w których identyfikowano wybrane komórki nacieku zapalnego. Przez cały okres badań w komórkowych naciekach zapalnych przeważały eozynofile. Wyraźnemu pobudzeniu ulegały także komórki T CD4+, choć obserwowano znacznie mniejszą ich stymulację i tak maksymalny udział tych komórek dochodził do 37,5%. Natomiast znacznie niższy udział procentowy notowano dla plazmocytów, mastocytów, makrofagów, a najniższy dla limfocytów B.
MORFOLOGIA GRUCZOŁU ŁZOWEGO (GLANDULA LACRIMALIS) U OWCY W 5 MIESIĄCU CIĄŻY
Autor
Joanna Klećkowska, Norbert Pospieszny
Strony
53–57
Słowa kluczowe
oko, narządy dodatkowe oka, gruczoł łzowy, nerw łzowy, owca, ciąża
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badania przeprowadzono na 4 owcach, 3 samcach i 1 samicy, stanowiących zawartość 2 macic. Osobniki te pochodziły z 5 miesiąca ciąży. Dokonano analizy morfologicznej gruczołu łzowego, z opisem położenia gruczołu na twardówce gałki ocznej, oraz odległości gruczołu od rowka twardówki.
ROZMIESZCZENIE „ENDOGENNEGO” ŻELAZA W TKANKACH KRÓLIKÓW PO DOŻYLNYM PODANIU DIETYLODITIOKARBAMINIANU SODOWEGO
Autor
Józef Dębowy, Zdzisław Jopek, Ewa Kucharczak
Strony
59–65
Słowa kluczowe
króliki, dietyloditiokarbaminian sodowy, „endogenne” żelazo, rozmieszczenie w tkankach
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Celem pracy było określenie zmian w rozmieszczeniu „ endogennego” żelaza w tkankach i płynach ustrojowych królików po podaniu dietyloditiokarbaminianu sodowego (DTC). Badania przeprowadzono na królikach mieszańcach, klinicznie zdrowych. Dwóm grupom podano dożylnie dietyloditiokarbaminian sodowy w dawce niskiej – immunostymulującej 20 mg /kg m.c. lub wysokiej 200 mg /kg m.c. Kontrolę stanowiły zwierzęta, którym podano roztwór fizjologiczny chlorku sodowego. Po eutanazji zwierząt, tj. 72 godz. od podania DTC pobrano próbki: wątroby, nerek, mózgu, mięśni szkieletowych, tłuszczu okołonerkowego, moczu i krwi, które mineralizowano na sucho w piecu muflowym w temperaturze 450 0C. Żelazo oznaczano bezpośrednio w mineralizacie metodą spektrofotometrii atomowej na aparacie SP-9 firmy Pye-Unicam. Otrzymane wyniki badań poddano analizie statystycznej testem t-Studenta. U królików, którym podano DTC w dawce niskiej, zaobserwowano istotny statystycznie spadek poziomu „endogennego” żelaza w tkance tłuszczowej, moczu i osoczu, a nieistotny w wątrobie, mięśniach oraz krwi. Po zastosowaniu wysokiej dawki DTC (200 mg /kg) poziom żelaza wzrósł istotnie w nerkach, a nieistotnie w mózgowiu, wątrobie, moczu i osoczu. Równocześnie w tkance tłuszczowej nastąpił dalszy spadek jego zawartości. Uzyskane wyniki badań wskazują, że DTC podany dożylnie w obydwu dawkach prowadzi do znacznego przemieszczania się żelaza w tkankach i płynach ustrojowych królików.
PRÓBA ZASTOSOWANIA METODY IMMUNOHISTOCHEMICZNEJ DO WYKRYWANIA ANTYGENU BAKTERYJNEGO U RYB
Autor
Antonina Sopińska, Dagna Szubstarska
Strony
67–75
Słowa kluczowe
karp, Aeromonas hydrophila, detekcja antygenu, immunohistochemia, centra melanomakrofagowe
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badania przeprowadzono w celu oznaczenia antygenu bakteryjnego w wątrobie, śledzionie i nerkach u karpi immunizowanych bakteriami Aeromonas hydrophila. Immunizacji dootrzewnowej poddano 60 ryb, którym podano 0,1 ml zawiesiny zawierającej 5x107 ml–1 bakterii (grupa I) i tę samą zawiesinę połączoną z adjuwantem w stosunku 1:1 (grupa II). Materiał do badań immunohistochemicznych pobierano po 12, 72 godz., 1 i 2 tyg., oraz po 1 i 3 miesiącach. Wykazano, że metoda ta pozwala na wczesne wykrywanie antygenu bakteryjnego w badanych narządach.
OCENA MORFOLOGICZNA GOJENIA SIĘ ŚCIANY JELITA ŚWINI PO ZESPOLENIU RÓŻNYMI MATERIAŁAMI W BADANIACH DOŚWIADCZALNYCH
Autor
Zygmunt Grzebieniak, Adam Malicki, Jerzy Rudnicki, Leszek Solski, Jolanta Staniszewska-Kuś, Marek Woytoń, Wojciech Zawadzki
Strony
77–88
Słowa kluczowe
zespolenia jelitowe, odczyn tkankowy, gojenie się zespoleń
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Celem pracy była ocena histopatologiczna procesów gojenia zespoleń jelitowych u świń operowanych różnymi technikami, tj. mechanicznie i ręcznie. Postanowiono prześledzić proces gojenia się ściany jelita po zastosowaniu: pierścienia biofragmentalnego, staplera okrężnego, oraz nici poliestrowych niewchłanialnych. Ocenę histologiczną procesu gojenia się ściany jelita przeprowadzono na 21 świniach, w 14, 30 i 90 dobie po operacji. Proces gojenia się zespoleń jelitowych z zastosowaniem różnych materiałów oceniano określając stopień ogólnego nasilenia odczynu zapalnego według punktowej metody zaproponowanej przez W. Sewella i K. Deveney`a. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że najmniejszy odczyn zapalny w ścianie jelita stwierdzono po zastosowaniu pierścienia biofragmentalnego. Zespolenie jelitowe wykonane poliestrowymi nićmi Mersilene i stalowymi klamerkami wywołuje w pierwszej fazie bardziej nasilony odczyn zapalny spowodowany obecnością ciała obcego.
WSPÓŁCZULNE OŚRODKI NERWOWE DLA GRUCZOŁU SUTKOWEGO U ŚWINI
Autor
Zbigniew Boratyński, Stanisław Flieger
Strony
89–96
Słowa kluczowe
autonomiczny układ nerwowy, współczulne ośrodki nerwowe, gruczoł sutkowy, świnia
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badaniom eksperymentalnym poddano 12 świń. Wszystkie wspomniane zwierzęta były dojrzałe płciowo. W grupie zwierząt doświadczalnych – u 9 świń – wykonywano zabiegi eksperymentalne polegające na jedno- lub obustronnym usunięciu posz-czególnych kompleksów gruczołu sutkowego z pozostawieniem skóry. Pozostałe zwie-rzęta – stanowiły kontrolę doświadczenia. Zwierzęta doświadczalne i kontrolne utrzymywano przy życiu przez okres 21 dni, następnie usypiano i pobierano do badań: pień mózgu, odcinek piersiowo-lędźwiowo-krzyżowy rdzenia kręgowego wraz z odpowiednimi zwojami rdzeniowymi, zwoje pnia sympatycznego, a także następujące zwoje i sploty nerwowe jamy brzusznej i miednicznej: trzewny, krezkowy doczaszkowy, międzykrezkowy, krezkowy doogonowy, podbrzuszny i miedniczny. Powyższy materiał opracowywano histologicznie. Eksperymenty przeprowadzone u świń doświadczalnych, a także u zwierząt kontrolnych, spowodowały wystąpienie rozległych zmian degeneracyjnych w komórkach nerwowych centralnego i obwodowego układu nerwowego, co było podstawą do ustalenia lokalizacji autonomicznych współczulnych ośrodków nerwowych unerwiających gruczoł sutkowy u świni. Przedstawione umiejscowienie powstałych zmian wstecznych pozwala stwierdzić wieloźródłowe pochodzenie włókien nerwowych współczulnych dochodzących do gruczołu sutkowego u świni. Wspomniane włókna nerwowe pochodzą z komórek nerwowych zarówno z ośrodkowego, jak i obwodowego układu nerwowego.
Badaniom eksperymentalnym poddano 8 suk. Wszystkie wspomniane zwierzęta były dojrzałe płciowo. W grupie zwierząt doświadczalnych – u 7 suk – wykonywano zabiegi eksperymentalne polegające na jedno- lub obustronnym usunięciu poszczególnych kompleksów gruczołu sutkowego z pozostawieniem skóry. Usuwano od 1 do 3 kompleksów (przednie, środkowe lub tylne). Pozostała suka – stanowiła kontrolę doświadczenia. Zwierzęta doświadczalne i kontrolne utrzymywano przy życiu przez okres 21 dni, następnie usypiano i pobierano do badań: pień mózgu, odcinek piersiowo-lędźwiowo-krzyżowy rdzenia kręgowego wraz z odpowiednimi zwojami rdzeniowymi, zwoje pnia sympatycznego, a także następujące zwoje i sploty nerwowe jamy brzusznej i miednicznej: trzewny, krezkowy doczaszkowy, międzykrezkowy, krezkowy doogonowy, podbrzuszny i miedniczny. Powyższy materiał opracowywano histologicznie. Eksperymenty przeprowadzone u suk doświadczalnych a także u zwierzęcia kontrolnego, spowodowały wystąpienie rozległych zmian degeneracyjnych w komórkach nerwowych centralnego i obwodowego układu nerwowego, co było podstawą do ustalenia lokalizacji autonomicznych ośrodków nerwowych unerwiających gruczoł sutkowy u suki. Przedstawione umiejscowienie powstałych zmian wstecznych pozwala stwierdzić wieloźródłowe pochodzenie włókien nerwowych dochodzących do gruczołu sutkowego u suki. Wspomniane włókna nerwowe pochodzą z komórek nerwowych zarówno z ośrodkowego, jak i obwodowego układu nerwowego.
AKTYWNOŚĆ DEHYDROGENAZY MLECZANOWEJ (LDH) W OSOCZU KRWI KONI RASY ARABSKIEJ W RÓŻNYCH FAZACH TRENINGU
Autor
Witold Kędzierski, Małgorzata Przychodzeń
Strony
107–112
Słowa kluczowe
konie rasy arabskiej, trening, LDH
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badano wpływ rodzaju treningu oraz wieku i płci koni rasy arabskiej na aktywność dehydrogenazy mleczanowej (LDH) w osoczu krwi. Obserwacją objęto 69 koni w wieku 3–9 lat przygotowywanych do udziału w wyścigach. Najwyższe wartości spoczynkowe LDH stwierdzano we krwi klaczy, niższe w grupie ogierów młodych i najniższe u ogierów dorosłych. Po wysiłku obserwowano wzrost aktywności LDH utrzymujący się lub ustępujący w zależności od rodzaju treningu.
APOPTOZA KOMÓREK WĘZŁÓW CHŁONNYCH MYSZY ZDROWYCH WYWOŁANA ANTYGENEM ES T. SPIRALIS
Autor
Jolanta Piekarska, Agnieszka Widyma
Strony
113–117
Słowa kluczowe
T. spiralis, apoptoza, antygen ES, komórki węzłów chłonnych, in vitro
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Autorzy badali in vitro wpływ antygenu ES T. spiralis na komórki węzłów chłonnych myszy zdrowych. Stwierdzili, że antygen ten jest zdolny wywołać apoptozę, a liczba komórek wykazujących tego rodzaju zmiany zależy od koncentracji antygenu i od czasu reakcji. I tak: po 3 h inkubacji wszystkie komórki reagowały ujemnie, natomiast po 24 h – liczba komórek apoptycznych przy koncentracji antygenu równej 10 g protein/ml wynosiła 3%, zaś przy koncentracji 100 g/ml aż 15%, podczas gdy w kontroli bez antygenu tylko 2%. Na podstawie badań in vitro autorzy przypuszczają, że zjawisko apoptozy in vivo stanowi ważny mechanizm obrony pasożyta i zwracają uwagę, że dla lepszego poznania tego procesu potrzebne są oddzielne badania w odniesieniu do limfocytów i eozynofili, gdyż obie populacje odgrywają dużą rolę w mięśniowej fazie włośnicy.