Badania wykonano na 7 sukach, u których wykonano zabiegi doświadczalne polegające na jedno- lub obustronnym usunięciu poszczególnych kompleksów gruczołu sutkowego z pozostawieniem skóry. Pozostała, jedna suka stanowiła kontrolę doświadczenia. Wszystkie zwierzęta utrzymywano przy życiu przez okres 21 dni, następnie usypiano i pobierano do badań następujący materiał: pień mózgu, odcinek piersiowo-lędźwiowo-krzyżowy rdzenia kręgowego wraz z odpowiednimi zwojami rdzeniowymi, zwoje pnia sympatycznego, a także następujące zwoje i sploty nerwowe jamy brzusznej i miednicznej: trzewny, krezkowy doczaszkowy, międzykrezkowy, krezkowy doogonowy, podbrzuszny i miedniczny. Pobrany materiał utrwalano w formaldehydzie, odwadniano w alkoholu, zatapiano w parafinie i następnie krojono na skrawki grubości 15 μm. Preparaty barwiono według metody Kl(vera-Barrery oraz metody Nissla. Porównanie lokalizacji zmian wstecznych w neuronach u zwierząt doświadczalnych z lokalizacją podobnych zmian wywołanych przez sam zabieg operacyjny u zwierzęcia kontrolnego dało podstawę do ustalenia lokalizacji komórek nerwowych, będących źródłem wyjścia trzewno-czuciowych włókien nerwowych dochodzących do gruczołu sutkowego suki. Rezultaty badań wyraźnie wskazują, że włókna nerwowe aferentne (dośrodkowe) zaopatrujące gruczoł sutkowy suki pochodzą głównie z kompleksu zwojów rdzeniowych.
ZAWARTOŚĆ „ENDOGENNEGO” ŻELAZA W TKANKACH I PŁYNACH USTROJOWYCH KRÓLIKÓW PO PODANIU OCTANU OŁOWIU
Autor
Zdzisław Jopek, Ewa Kucharczak
Strony
11–17
Słowa kluczowe
króliki, ołów, „endogenne” żelazo, tkanki
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Celem pracy było określenie wpływu ołowiu na rozmieszczenie „endogennego” żelaza w tkankach i płynach ustrojowych królików. Badania przeprowadzono na królikach mieszańcach, klinicznie zdrowych. Dwóm grupom podano dożylnie octan ołowiu w dawce 0,4 lub 2,0 mg Pb/kg, a trzeciej kontrolnej fizjologiczny roztwór chlorku sodowego. Po eutanazji zwierząt, tj. 72 godz. od podania octanu ołowiu pobrano próbki: wątroby, nerek, mózgu, mięśni szkieletowych, tłuszczu okołonerkowego, krwi i moczu, które mineralizowano na sucho w piecu muflowym w temperaturze 450 ºC. Żelazo oznaczano bezpośrednio w mineralizacie, metodą spektrofotometrii atomowo-absorpcyjnej na aparacie SP-9 firmy Pye-Unicam. Uzyskane wyniki badań wskazują, iż poziom „endogennego” żelaza u zwierząt eksponowanych na sól ołowiu zależny jest od wielkości zastosowanej dawki. Octan ołowiu podany dożylnie w dawce 0,4 mg Pb/kg doprowadza do spadku poziomu „endogennego” żelaza w wątrobie i tkance tłuszczowej. Po zastosowaniu dawki 5-krotnie wyższej zaobserwowano istotny jego wzrost w nerkach i krwi.
ANALIZA MORFOLOGICZNA NADNERCZY (GLANDULAE SUPRARENALES) PSÓW RASY AMERICAN STAFFORDSHIRE TERRIER (AST) W OKRESIE OKOŁOPORODOWYM
Autor
Maciej Janeczek, Joanna Klećkowska, Norbert Pospieszny
Strony
19–25
Słowa kluczowe
psy, okres okołoporodowy, układ endokrynny, nadnercze, morfometria, skeletotopia
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badania przeprowadzono na 11 szczeniętach rasy American Staffordshire Terrier. Dokonano analizy morfologicznej nadnerczy w oparciu o pomiary morfometryczne, budowę anatomiczną, topografię. Otrzymane wyniki przedstawiono w postaci tabel. Wykonano dokumentację fotograficzną.
Zbigniew Boratyński, Izabela Krakowska, Małgorzata Matysek, Iwona Łuszczewska-Sierakowska
Strony
27–31
Słowa kluczowe
nerw błędny, komórki zwojowe, świnia domowa
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badania przeprowadzono na częściach szyjnej, piersiowej i brzusznej obustronnych nerwów błędnych 6 świń domowych w wieku 5–6 miesięcy. Po utrwaleniu zabarwiono fioletem krezylowym metodą Klűvera-Barrery oraz błękitem metylenowym według zmodyfikowanej metody Nissla. Stwierdzono, że najwięcej komórek zwojowych znajduje się w części piersiowej, natomiast najmniej komórek występuje w części brzusznej. Budowa komórek jest jednakowa we wszystkich trzech częściach. Wielkość komórek waha się od 20 do 30 μm. Porównując nerw błędny lewy i prawy nie stwierdzono większych różnic w ułożeniu zwojów, jak i ich liczbie; kształt komórek oraz ich wielkość i liczba również nie wskazuje różnic w nerwach obustronnych.
ROZWÓJ ZAKRĘTU ZĘBATEGO (GYRUS DENTATUS) W ŻYCIU PŁODOWYM BYDŁA
Autor
Izabela Krakowska
Strony
33–39
Słowa kluczowe
zakręt zębaty, rozwój płodowy, bydło
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W celu przeprowadzenia badań zgromadzono mózgowia płodów bydła w wieku od 8 tyg. życia do 29 tyg. życia oraz mózgowie noworodka. Opisano rozwój zakrętu zębatego w poszczególnych okresach życia płodów. Zaobserwowano, że u płodów bydła zakręt zębaty zaczyna wykazywać zróżnicowanie budowy w 14 tygodniu życia płodowego. Największe zmiany zaobserwowano w 20 tygodniu życia płodowego. W tym okresie wyodrębnia się warstwa komórek ziarnistych. Widoczna jest również warstwa komórek wielokształtnych. Odgraniczająca się w tym czasie warstwa molekularna zawiera rzadko rozrzucone komórki nerwowe. W trzecim trymestrze ciąży warstwa komórek ziarnistych zawiera neurony o kształtach owalnych i wrzecionowatych. W życiu płodowym bydła stwierdzono równoległy wzrost zakrętu zębatego w stosunku do rogu Ammona.
ANALIZA MORFOLOGICZNA ZWOJU SZYJNO-PIERSIOWEGO (GANGLION CERVICOTHORACICUM) U 9-TYGODNIOWYCH PŁODÓW ŚWINI
Autor
Maciej Janeczek, Joanna Klećkowska, Norbert Pospieszny
Strony
41–47
Słowa kluczowe
świnia, okres płodowy, zwój szyjno-piersiowy, układ nerwowy, układ autonomiczny
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Tematem naszej pracy była morfologia zwoju szyjno-piersiowego u 9-ty-godniowych płodów świń. Materiał badawczy stanowiło 12 płodów 9-tygodniowych pochodzących z jednej macicy. Określona została topografia zwoju, kształt oraz połączenia nerwowe. Zmierzono długość i szerokość zwoju szyjno-piersiowego a także odległości pomiędzy jego częściami składowymi. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej przy użyciu programu Excell 2000.
Bożena Chuda-Mickiewicz, Jerzy Kazimierczak, Grzegorz Perużyński, Jarosław Prabucki, Jerzy Samborski
Strony
49–54
Słowa kluczowe
rodzina pszczela, Varroa destruktor, akarycyd
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Skuteczność zwalczania warrozy zarówno używanymi w ubiegłym roku, jak i nowymi paskami Apifosu była bardzo wysoka. W czasie 6-tygodniowej ekspozycji pasków w rodzinach pszczelich, w grupie I, z powtórnie używanymi paskami, osypało się średnio 95,32% roztoczy. W grupie II, z nowymi paskami, osyp pasożyta był tylko o 2,86% większy. Pozostałą część osypu wynoszącą w grupach odpowiednio 4,68 i 1,82% zebrano z wkładek po odymieniu rodzin Apiwarolem. Ocena zawartości bromfenwinfosu w paskach po wycofaniu ich z rodzin wykazała, że ilość substancji aktywnej była bardzo zróżnicowana i zależała od krotności ich użycia. W paskach wykorzystanych po raz drugi (w I grupie) zawartość substancji aktywnej oscylowała w granicach od 3,01 do 19,39 mg/ pasek, natomiast po jednorazowym użyciu (w rodzinach grupy II) kształtowała się w granicach od 26,65 do 51,18 mg/pasek. Przeciętny jej poziom w pierwszych wynosił 8,22 mg, zaś w drugich był kilkakrotnie większy – 38,78 mg w przeliczeniu na jeden pasek. Należy przy tym podkreślić, że tylko w paskach użytych powtórnie zawartość bromfenwinfosu była istotnie (r = ?0,551) uwa-runkowana stopniem wytarcia pokrywającej jej mikrowarstwy. Stwierdzona zawartość bromfenwinfosu w paskach, po jednorazowej 6-tygodniowej ekspozycji w rodzinach, jest wystarczająca do uzyskania wysokiej efektywności zabiegu leczniczego, świadczą o tym uzyskane wyniki badań.
WPŁYW ZASTOSOWANIA OCHRONNEJ POWŁOKI ŻELATYNOWEJ NA BARWĘ I STAN MIKROBIOLOGICZNY MIĘSA SUROWEGO PRZECHOWYWANEGO W WARUNKACH CHŁODNICZYCH
Autor
Szymon Brużewicz, Andrzej Jarmoluk, Adam Malicki
Strony
55–63
Słowa kluczowe
mięso wieprzowe, mięso bydlęce, powłoki ochronne
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Zastosowanie transparentnej powłoki ochronnej dla mięsa surowego wieprzowego i bydlęcego wpłynęło korzystnie na jego parametry mikrobiologiczne i technologiczne. W trakcie przechowywania w warunkach chłodniczych, mięso surowe z powłoką ochronną miało nawet o 3 cykle logarytmiczne niższą ogólną liczbę bakterii w porównaniu do próbek kontrolnych. Obserwowano również mniejszy wzrost bakterii z grupy coli. Odparowanie wody było niższe o 2% i 4% w mięsie wieprzowym i bydlęcym pokrytym powłokami ochronnymi w porównaniu do próbek kontrolnych. Parametry barwy mięsa zabezpieczonego powłoką cechowały się mniejszym stopniem poszarzenia.
BADANIA IN VITRO, W ŚRODOWISKU ŻWACZA, BIODEGRADOWALNEGO TWORZYWA OPAKOWANIOWEGO ZAWIERAJĄCEGO SKROBIĘ
Autor
Wacław Leszczyński, Edyta Wincewicz, Wojciech Zawadzki, Tomasz Zięba
Strony
65–73
Słowa kluczowe
skrobia, sztuczny żwacz, badania in vitro
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badania przeprowadzono na paskach folii o dł. 50 mm sporządzonych ze skrobi i tworzyw sztucznych bez dodatku i z dodatkiem autooksydanta, które umieszczano w tzw. sztucznym żwaczu na przeciąg 5 dni. Po tym czasie oznaczano ubytek suchej masy tworzywa, wytrzymałość na rozciąganie i wydłużenie przy zerwaniu. Dodatek substancji utleniającej w tworzywie lub poddanie tworzywa przed przetrzymywaniem w żwaczu zabiegowi moczenia i prażenia powodowało zmniejszenie elastyczności tworzywa o 60–85%. Tworzywo wytworzone standardowo o zawartości 70% kompozytu skrobi również charakteryzowało się mniejszym o 60% wydłużeniem przy zerwaniu niż tworzywo przed przetrzymywaniem w żwaczu. Natomiast tworzywa o mniejszych zawartościach kompozytu bez autoutleniacza i niepoddane żadnym zabiegom stały się po przebywaniu w tym środowisku bardziej elastyczne. Tworzywa wytworzone z dodatkiem substancji utleniającej i poddane przed przetrzymywaniem w żwaczu zabiegowi moczenia i prażenia, bez względu na skład charakteryzowały się o 80–90% mniejszą wytrzymałością w porównaniu do tworzyw przed przetrzymywaniem w żwaczu. Wpływ degradacji pozostałych tworzyw w środowisku żwacza na omawianą cechę nie był znaczący.