Najczęściej w ochronie roślin stosowane są rozpylacze ciśnieniowe, które zamieniają energię potencjalną sprężonej cieczy na energię kinetyczną cieczy rozpylonej. Ilość wytwarzanych kropel oraz ich spektrum zależy od ciśnienia roboczego, wielkości i kształtu dyszy oraz parametrów rozpylanej cieczy. Celem pracy jest określenie wielkości oraz ilości znoszenia kropel wytwarzanych w rozpylaczu przy różnych prędkościach wiatru. Przeprowadzone obliczenia funkcji Rosina-Rammlera wykazały, że nierównomierność oprysku powstająca w wyniku znoszenia kropli przez wiatr jest znaczna. Największa nierównomierność oprysku powstaje w niewielkiej odległości od opryskiwacza. Ze wzrostem tej odległości ilość znoszonej cieczy gwałtownie się zmniejsza.
Wykorzystanie zasobów geotermalnych o niskiej entalpii do ogrzewania szklarni: badania eksperymentalne
Autor
Alexandros Sotirios Anifantis, Giacomo Scarascia Mugnozza, Simone Pascuzzi, Giuseppe Verdiani
Strony
13–19
Słowa kluczowe
ogrzewanie szklarni, odnawialne źródła energii, pompa ciepła, energia geotermalna
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W Uniwersytecie w Bari (południowe Włochy) przeprowadzono eksperymentalne badania oraz analizy energetycznej i ekonomicznej wydajności zintegrowanych fotowoltaicznych systemów geotermalnych stosowanych w ogrzewaniu szklarni. Zainstalowano geotermalną pompę ciepła o mocy 7,2 kW wraz z podwójnym gruntowym, pionowym wymiennikiem w celu dostarczenia energii cieplnej do szklarni o powierzchni 48 m2 pokrytej pojedynczą warstwą tworzywa sztucznego. Energia cieplna z gleby, temperatura powyżej uprawianej powierzchni, temperatura medium, temperatura wody wewnątrz systemu ogrzewania były mierzone i rejestrowane w sposób ciągły przez układ składający się z czujnika i rejestratora danych. Wyniki eksperymentu wykazały, że przy wykorzystaniu źródeł geotermalnych zintegrowanych z panelami fotowoltaicznymi można całkowicie pokryć zapotrzebowanie w energię cieplną w szklarni uzyskując przy tym 40% oszczędność w porównaniu z tradycyjnymi systemami grzewczymi.
Wpływ wody uzdatnianej magnetycznie na kiełkowanie i wzrost siewek łubinu wąskolistnego (Lupinus angustifolius L.)
Autor
Kamila Kozak, Stanisław Pietruszewski, Janusz Podleśny, Tomasz Stankiewicz
Strony
21–32
Słowa kluczowe
woda uzdatniana magnetycznie, zdolność kiełkowania, rozwój siewek, uszlachetnianie materiału siewnego, łubin wąskolistny
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczących wpływu zastosowania wody uzdatnianej magnetycznie na zdolność kiełkowania nasion łubinu wąskolistnego, a następnie zróżnicowanie morfologicznie siewek we wczesnych fazach rozwojowych roślin. Uzdatnianie magnetyczne wody przeprowadzono na stanowisku pomiarowym, gdzie woda przepływała przez teflonową rurkę umieszczoną pomiędzy nabiegunnikami elektromagnesu prądu stałego. Wodę przepuszczano pomiędzy nabiegunnikami elektromagnesu dla indukcji stałego pola magnetycznego B = 100 mT, 300 mT, 600 mT i 900 mT. Nasiona łubinu najwyższą zdolność kiełkowania osiągnęły po zastosowaniu indukcji 300 mT. Woda o tej samej indukcji magnetycznej dodatkowo wpłynęła na poprawę wartości współczynnika długości korzeń/hypokotyl (root/shoot ratio), stymulowała zwiększenie masy siewek oraz liczby liści. Uzyskane wyniki doświadczeń laboratoryjnych mogą mieć duże znaczenie również dla późniejszych faz rozwojowych roślin, dlatego należy kontynuować badania wpływu oddziaływania wody uzdatnianej magnetycznie na wzrost i plony roślin w warunkach polowych.
W pracy zaprezentowano stanowisko do naświetlania bulw ziemniaka promieniami UVC. Stanowisko (komora) zostanie wykorzystane w badaniu skuteczności oddziaływania promieniowania UVC na rozwój rizoktoniozy bulw ziemniaka. We wnętrzu komory wykonano pomiary natężenia oświetlenia oraz temperatury i wilgotności względnej. Zmienność badanych parametrów kształtuje się od 2,2 do 12,1% w zależności od odległości promiennika od dna komory.
W pracy przedstawiono wyniki badań zmienności zawartości białka i tłuszczu w okrywach nasion bobu odmiany Hangdown Biały SNF, w trakcie procesu kiełkowania przebiegającego w temperaturze 20ºC ± 1ºC. Pierwsze próbki do analizy pobrano następnego dnia od chwili rozpoczęcia eksperymentu, następne pobierano co 24 h przez 5 kolejnych dni. Badania wykazały zwiększenie zawartości tłuszczu (0,94 g/100 g s.m.– 1,35 g/100 g s.m.) wraz ze wzrostem intensywności kiełkowania w okrywach w całym przedziale czasowym i obniżenie zawartości białka w okrywach (4,37 g/100 g s.m. –3,88 g/100 g s.m.) wraz z pojawianiem się coraz większej liczby kiełków. Badania zakończono po 144 h, gdy większość nasion zakończyła już kiełkowanie. W tym czasie zauważono największy spadek zawartości białka (4,39 g/100 g s.m. –3,88 g/100 g s.m.).