Biperiodyczne warstwowe kompozyty charakteryzują się dwoma rodzajami uwarstwienia, które realizowane są niezależnie w mikroi mezzoskali. Przykład struktury biperiodycznej pokazano na rysunku 1. Celem pracy jest zaproponowanie pewnego nowego podejścia opartego na ogólnej homogenizacji, w którego wyniku wyznaczamy efektywne współczynniki przewodzenia ciepła, oraz zilustrowanie tego podejścia dla szczególnych przypadków uwarstwienia.
W niniejszej pracy przeanalizowano zjawisko temperaturowego efektu brzegowego w przegrodzie wykonanej z przewodnika o dwukierunkowo periodycznej strukturze materialnej, w której każda powierzchnia równoległa do wewnętrznej i zewnętrznej powierzchni jest płaszczyzną periodyczności. Przewodnik wykonany jest ze szczególnego rodzaju struktury heksagonalnej. Jako narzędzie badań wykorzystano technikę tolerancyjnego uśredniania.
Artykuł dotyczy prostokątnego wycinka powłoki o kształcie walca kołowego; zawiera rozwiązanie zamknięte spełniające dowolny układ warunków brzegowych na wszystkich brzegach wycinka powłoki. W rozwiązaniu obliczono wynikające z teorii powłok wszystkie przemieszczenia i siły wewnętrzne w dowolnych przekrojach konstrukcji. Wielkości sił wewnętrznych spełniają warunki równowagi wewnętrznej i zewnętrznej. Rozpatrzono wycinki pojedyncze oparte na belkach oraz wycinki (sklepienia) wieloprzęsłowe również oparte na belkach.
KIERUNKI ROZWOJU I WYKORZYSTANIA BADAŃ IN-SITU W GEOTECHNICE – CZĘŚĆ 1
Autor
Zbigniew Młynarek, Sławomir Gogolik
Strony
41–59
Słowa kluczowe
sondowanie statyczne, badanie dylatometryczne, test replikacyjny
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W artykule sformułowano tezy, które stanowią podstawę dla kierunków rozwoju badań in situ do oceny budowy i właściwości podłoża budowlanego. Omówiono nowe osiągnięcia technologiczne, do których zalicza się system Icone w metodzie statycznego sondowania firmy ap van den Berg z Holandii. Skomentowano konstrukcje, które stanowią hybrydowe układy do wykonywania sondowań statycznych i wierceń badawczych w trudnych warunkach gruntowych oraz hybrydowy model sondy cylindrycznej połączonej z badaniem sejsmicznym. Przedstawiono także nowe konstrukcje do wykonywania badań dylatometrem sejsmicznym na morzu i w strefach przybrzeżnych. W artykule omówiono również niepewność pomiarową w badaniach in situ i laboratoryjnych oraz jej wpływ na ocenę parametrów mechanicznych gruntów podłoża.
ZNACZENIE BADAŃ IN SITU W PROJEKTOWANIU GEOTECHNICZNYM
Autor
Kazimierz Garbulewski, Mariusz Lech
Strony
61–73
Słowa kluczowe
badania in situ, projektowanie geotechniczne, Eurokod 7
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Artykuł zawiera opis metod badań in situ, które zgodnie z normą Eurokod 7 są wymagane w projektowaniu geotechnicznym do rozpoznawania warunków posadowienia obiektów budowlanych i określania parametrów podłoża gruntowego w celu sprawdzenia stanów granicznych. Podano kierunki rozwoju metod badań in situ z uwzględnieniem innowacyjnych zmian wprowadzonych do praktyki w ostatnich latach. Ponadto w artykule przedstawiono przegląd referatów zgłoszonych na konferencję ProGeotech 2013 „Projektowanie geotechniczne – badania i dobór parametrów” do sesji I „Badania polowe według EC 7”, z krytycznymi uwagami do dyskusji podczas sesji konferencyjnej.
SPRAWDZENIE STANÓW GRANICZNYCH UŻYTKOWALNOŚCI W ŚWIETLE WYMAGAŃ NORMY EUROKOD 7
Autor
Krzysztof Parylak
Strony
75–84
Słowa kluczowe
Eurokod 7, projektowanie fundamentów, stany graniczne, osiadanie, ściany oporowe
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W pracy przedstawiono ogólne zasady wymiarowania konstrukcji budowlanych w zakresie stanów granicznych użytkowalności w ujęciu normy PN-EN 1997-1:2008 Eurocode 7. Przedstawiono także aspekty odmienności projektowania użytkowalności obiektów w stosunku do obowiązujących do niedawna polskich norm geotechnicznych. Omówiono zasadnicze aspekty projektowania fundamentów bezpośrednich i fundamentów na palach, konstrukcji oporowych, filtracyjnej stateczności podłoża, warunków stateczności ogólnej oraz stateczności budowli ziemnych. Wykazano, że obowiązujące w normie Eurokod 7 zasady w sposobach projektowania w założeniach nie odbiegają od metod obliczeniowych stosowanych dotychczas w Polsce, jednakże w Eurokodzie 7 zaproponowano do obliczeń nowe, złożone i zwiększające bezpieczeństwo współczynniki bezpieczeństwa.
BADANIA LABORATORYJNE WEDŁUG EUROKODU 7 I NORM ZWIĄZANYCH
Autor
Maria Jolanta Sulewska
Strony
85–92
Słowa kluczowe
Eurokod 7-2, metody badań laboratoryjnych, parametry geotechniczne
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące metodyki badań laboratoryjnych gruntów zgodnie z zaleceniami Eurokodu 7 i norm związanych. Omówiono również, pod kątem aspektów poznawczych i praktycznych, referaty zakwalifikowane na I Konferencję Naukowo-Techniczną ProGeotech 2013 „Projektowanie geotechniczne – badania i dobór parametrów”. Do sesji 2. „Badania laboratoryjne według EC 7” zgłoszono 6 artykułów, których najważniejsze osiągnięcia i wnioski podsumowano w niniejszej pracy.
NIEPEWNOŚĆ WYZNACZENIA WYTRZYMAŁOŚCI BETONU NA ŚCISKANIE NA PODSTAWIE BADAŃ PRÓBEK RDZENIOWYCH
Autor
Mariusz Sobolewski
Strony
93–108
Słowa kluczowe
wytrzymałość betonu, niepewność wyniku, ocena wytrzymałości, klasa wytrzymałości, próbki walcowe
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W praktyce brakuje prostego algorytmu wynikającego z teorii niepewności, służącego do opracowania wyników pomiarów wytrzymałości betonu na ściskanie. W artykule zaproponowano kilka wariantów szacowania niepewności wyników pomiaru powierzchni docisku próbek walcowych i ich średniej wytrzymałości na ściskanie. Opracowane wzory dotyczą zarówno normowych próbek w kształcie walca, jak i próbek rdzeniowych pochodzących z odwiertów w konstrukcjach z betonu. Wykazano ponadto, jaki jest wpływ dokładności przyjmowania stałej matematycznej πoraz mierzonej średnicy na niepewność wyników pola przekroju poprzecznego próbek walcowych, a w konsekwencji także wyników średniej wytrzymałości betonu na ściskanie. Przeprowadzona analiza wykazała, że przy stosowaniu w badaniach betonu typowych pras (klasa 0,5 i 1) niepewność wyznaczonej wytrzymałości zależy głównie od dokładności pomiaru średnicy próbek i tym samym dokładności określenia powierzchni docisku. W związku z dużą dokładnością określenia siły niszczącej wytyczne zawarte w normach, dotyczące określenia średnicy próbek z dokładnością do 0,5% wymiaru i wyznaczenia na ich podstawie pola przekroju poprzecznego próbek, są niewystarczające. W przypadku próbek o średnicy co najmniej 100 mm zaleca się wyznaczanie jej z dokładnością ±0,1 mm, przy rozdzielczości suwmiarki 0,01 mm.
INTERPRETACJA NORMOWEJ METODYKI OBLICZENIOWEJ WERYFIKUJĄCEJ MOŻLIWOŚĆ USZKODZEŃ ŚCIAN DZIAŁOWYCH WYBUDOWANYCH NA UGINAJĄCYCH SIĘ ELEMENTACH STROPOWYCH
Autor
Jarosław Szulc, Marek Dohojda
Strony
109–120
Słowa kluczowe
ściany działowe, zarysowania, ugięcia czynne
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W projektowych normach europejskich ISO 4356 oraz PN-EN 1992-1-1 i PN-EN 15037-1 sprawdzanie ugięć żelbetowych elementów zginanych zostało sprowadzone do wskazania wartości dopuszczalnych i ogólnych zarysów metodyki obliczeniowej. Rygorystyczne wymaganie weryfikacji ugięć, z uwagi na możliwość uszkodzeń elementów niekonstrukcyjnych i wykończeniowych przylegających na przykład do deformujących się elementów stropowych i brak czytelnego algorytmu obliczeniowego, prowadzi w środowisku projektowym do zwyczajowej praktyki wymiarowania elementów ustroju nośnego przy przyjęciu wartości dopuszczalnych leff/500. Tak konserwatywne podejście przy sprawdzaniu stanów granicznych ugięć, bez jakichkolwiek podstaw merytorycznych, generuje w konsekwencji nieuzasadnione przewymiarowanie zginanych elementów ustroju nośnego i znaczne zwiększenie kosztów wykonania obiektu budowlanego.
ANALIZA SIŁ WEWNĘTRZNYCH I PRZEMIESZCZEŃ ROZPIERANEJ ŚCIANY SZCZELINOWEJ
Autor
Tomasz Pasik, Eugeniusz Koda
Strony
121–133
Słowa kluczowe
głębokie wykopy, ściana szczelinowa, metoda modułu reakcji podłoża, wzory empiryczne
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W pracy przeanalizowano zabezpieczenie głębokiego wykopu w postaci rozpieranej ściany szczelinowej na przykładzie planowanej inwestycji przy ulicy Tamka w Warszawie. Przeprowadzono obliczenia sił wewnętrznych i przemieszczeń z wykorzystaniem metod Bluma i modułu reakcji podłoża. Sprawdzono możliwe do wystąpienia stany graniczne nośności i użytkowalności. Przeanalizowano także osiadanie powierzchni naziomu i jego wpływ na pobliski obiekt budowlany na podstawie wzorów empirycznych.
CZAS REAKCJI ZLEWNI ZURBANIZOWANEJ NA OPADY WYWOŁUJĄCE WEZBRANIA
Autor
Adam Krajewski, Kazimierz Banasik
Strony
135–146
Słowa kluczowe
czas opóźnienia odpływu, opad-odpływ, zlewnia miejska, Potok Służewiecki
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W pracy przedstawiono wyniki analizy 38 zdarzeń opad-odpływ, zarejestrowanych w małej zlewni zurbanizowanej (28,7 km2) w południowo-zachodniej części Warszawy w okresie 2009–2012. Celem analizy było zbadanie zmienności czasu opóźnienia odpływu, w zależności od wybranych charakterystyk zdarzeń opad-odpływ. Porównano wyznaczony z pomiarów czas opóźnienia odpływu z czasem uzyskanym ze wzorów empirycznych. Wyniki analizy zarejestrowanych zdarzeń wykazały duże zróżnicowanie w wartościach ich czasu opóźnienia (od 1,44 do 15,8 h), nie potwierdzając zależności opisanych wybranymi formułami empirycznymi.
Artykuł dotyczy oceny wpływu rozmiarów (w przekroju poprzecznym) uszczelnienia pionowego i poziomego na stateczność skarpy obwałowania. Obliczenia symulacyjne wykonano dla jednego z przekrojów poprzecznych prawego obwałowania rzeki Warty w pobliżu Poznania. Optymalizacja wymiarów uszczelnienia obwałowania i jego podłoża jest również wynikiem oceny wpływu długości przesłony (pionowej i poziomej) na wartości współczynnika stateczności. Rozważano trzy warianty, które dotyczyły: przesłony pionowej w podłożu obwałowania, zlokalizowanej u podstawy skarpy odwodnej połączonej z ekranem na tej skarpie, przesłony poziomej (fartucha) połączonego z ekranem na skarpie odwodnej i przesłony pionowej wykonanej z korony wału.