WPŁYW METOD PRZYGOTOWANIA GLEBY ORAZ SPOSOBÓW UTYLIZACJI POZOSTAŁOŚCI ZRĘBOWYCH NA KSZTAŁTOWANIE SIĘ WIELKOŚCI BIOMASY FRAKCJI NADZIEMNEJ SADZONEK 3-LETNIEJ UPRAWY SOSNOWEJ
Autor
Jakub Jakubowski, Roman Gornowicz
Strony
5–14
Słowa kluczowe
biomasa części nadziemnej, przygotowanie gleby, pozostałości zrębowe
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W badaniach podjęto próbę ustalenia wpływu metod przygotowania gleby oraz sposobów utylizacji pozostałości zrębowych na kształtowanie się wielkości biomasy części nadziemnej sadzonek 3-letniej uprawy sosnowej, pochodzącej z odnowienia sztucznego. Przeprowadzone analizy statystyczne wyników dowiodły, że istnieje silny wpływ metod przygotowania gleby na wielkość biomasy. W przypadku sposobów utylizacji pozostałości zrębowych różnice pomiędzy wartościami biomasy części nadziemnej sadzonek na poletkach doświadczalnych okazały się statystycznie nieistotne. Na badany czynnik nie miała także istotnego wpływu interakcja metod przygotowania gleby i sposobów utylizacji pozostałości zrębowych. Największe wartości biomasy części nadziemnej odnotowano na powierzchniach, gdzie zastosowano orkę pługiem LPZ-75 oraz naoranie wałków, niezależnie od sposobu utylizacji pozostałości zrębowych. Z kolei na działkach, gdzie glebę spulchniono frezem leśnym stwierdzono najmniejsze wartości biomasy we wszystkich sposobach utylizacji pozostałości zrębowych.
WYSTĘPOWANIE BORODZIEJA PRÓCHNIKA ERGATES FABER (LINNAEUS 1761) (COLEOPTERA, CERAMBYCIDAE) ORAZ PROPOZYCJA POSTĘPOWANIA OCHRONNEGO W LASACH GOSPODARCZYCH MAJĄCA NA CELU ZACHOWANIE GATUNKU
Autor
Robert Kuźmiński, Andrzej Łabędzki, Artur Chrzanowski, Andrzej Mazur
Strony
15–25
Słowa kluczowe
Ergates faber, Cerambycidae, borodziej, owady, zasady zachowania gatunków w lasach gospodarczych
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W pracy przedstawiono propozycję postępowania gospodarczego mającego na celu ochronę borodzieja próchnika Ergates faber (Linnaeus 1761). Borodziej jest gatunkiem chrząszcza (Coleoptera) z rodziny kózkowatych (Cerambycidae), który był objęty ochroną na terytorium Polski od 2001 roku w myśl Rozporządzenia Ministra Środowiska, z 26 września 2001 roku (Dz.U. 2001, nr 130, poz. 1456), natomiast nie był wymieniony w żadnym załączniku dyrektywy habitatowej. Objęcie tej kózki ochroną gatunkową na terytorium Polski wymagało wypracowania takich zasad prowadzenia gospodarki leśnej, które były najbardziej właściwe dla zachowania tego gatunku. Podano również niepublikowane do tej pory stanowiska występowania opisywanego owada.
SKŁAD GATUNKOWY BUCZYNY KARPACKIEJ BIESZCZADZKIEGO PARKU NARODOWEGO W OKRESIE 1993-2003
Autor
Damian Sugiero, Grzegorz Rączka
Strony
27–38
Słowa kluczowe
Bieszczadzki Park Narodowy, Dentario glandulosae-Fagetum, buk, jodła, jawor
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Praca prezentuje wyniki badań prowadzonych w drzewostanach bukowych należących do zespołu żyznej buczyny karpackiej Dentario glandulosae-Fagetum strefy regla dolnego Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Celem badań była analiza zmian składu gatunkowego wszystkich warstw rozwojowych lasu w okresie 1993-2003/04. Otrzymane wyniki dowodzą dużej stabilności badanych drzewostanów, czego potwierdzeniem był brak statystycznie istotnych różnic w budowie warstwy drzew, podrostu i nalotu na początku i na końcu okresu kontrolnego. Niezmiennie buczynę karpacką tworzą trzy charakterystyczne dla Karpat Wschodnich gatunki lasotwórcze: buk, jodła i jawor.