W pracy przedstawiono sposoby wykorzystania kruszyw odpadowych w budownictwie. Badania laboratoryjne wykonane na kruszywach recyklingowych wykazały większą nasiąkliwość i porowatość w stosunku do betonów na kruszywach mineralnych. Zastosowanie domieszek upłynniających zmniejsza nasiąkliwość betonu. Badania wykonane na betonach recyklingowych wykazały możliwość wykorzystania kruszyw odpadowych do betonów konstrukcyjnych. Zastosowanie domieszek chemicznych zwiększyło wytrzymałość oraz zmniejszyło nasiąkliwość betonu.

Beton samozagęszczalny, coraz bardziej popularny w krajach zachodnich, USA oraz Japonii, jest uznawany za materiał przyszłościowy. Stosowany już dziś dość powszechnie w obiektach inżynierskich (elementy gęsto zbrojone, fundamenty i filary mostowe, płyty, zbiorniki, prefabrykacja), może znaleźć zastosowanie również w szeroko pojętej infrastrukturze wsi. Przemawia za tym wiele jego korzystnych cech zarówno na etapie mieszanki betonowej (wyeliminowanie zagęszczania wibracyjnego), jak i betonu stwardniałego (duża wytrzymałość). Coraz częściej mówi się również o korzyściach ekonomicznych. Wyeliminowanie etapu zagęszczania osiąga się poprzez odpowiedni dobór składników i zastosowanie wysokoefektywnego kompatybilnego z cementem super plastyfikatora oraz dodatków mineralnych, takich jak popiół lotny czy mikro krzemionka. Ważnym aspektem jest również dobór kruszywa, które jest składnikiem najbardziej zmiennym (w zależności od miejsca, z którego je uzyskano). Opracowanie odpowiednich procedur doboru stosu okruchowego okazuje się kluczowe dla uzyskania betonu posiadającego, oprócz dobrych cech technologicznych i jakościowych, również walory ekonomiczne. W wyniku badań laboratoryjnych otrzymano kilka gotowych receptur mieszanek opracowanych dla różnych kompozycji kruszywa.

Wykorzystując dane meteorologiczne pochodzące z automatycznych stacji pomiarowych, podjęto próbę oszacowania intensywności miejskiej wyspy ciepła w Warszawie. Podstawę opracowania stanowiły wartości temperatury powietrza (udostępnione przez WIOŚ) pomierzone na wysokości 2 m n.p.g., zgromadzone w okresie od 01.09.2003 r. do 31.08.2006 r. na czterech stacjach tła miejskiego w Warszawie, jednej w Piastowie oraz na stacji tła regionalnego w Legionowie, zlokalizowanej poza zasięgiem wpływu aglomeracji warszawskiej. Na podstawie danych określono różnice temperatury powietrza między poszczególnymi stacjami a stacją w Legionowie, pozwalające na określenie intensywności i czasu występowania wyspy ciepła. Sporządzono także rozkłady częstości tych różnic oraz graficznie zobrazowano rozwój i zanik wyspy w różnych porach doby z uwzględnieniem pór roku.

Odległość od siedliska jest jedną z podstawowych cech rozłogu działki, określającą jej położenie w gospodarstwie. Potrzeba ustalenia tej odległości występuje zwłaszcza w przypadku podejmowania decyzji o dokonaniu przeobrażeń gruntowych, między innymi scalenia gruntów. Oszacowanie odległości działki od siedliska jest czynnością pracochłonną, ale może być usprawniona, a nawet zautomatyzowana w przypadku przedstawienia mapy ewidencyjnej w formie mapy numerycznej. W artykule omówiono problematykę dotyczącą wyodrębniania sieci drogowej we wsi i jej przedstawiania w postaci grafu opisującego możliwości przejazdu z siedlisk do uprawianych działek. Graf sieci drogowej jest jedną z wyjściowych danych wymaganych do zautomatyzowanego określania odległości gruntów od siedlisk.

Proces osadzania cząstek stałych w stawach rybnych nie był dotychczas szerzej badany. Większość autorów badała namuły pochodzące ze zbiorników wodnych i jezior oraz z zapór przeciw rumowiskowych. Namuły te jednak różnią się od namułów stawowych w sposób dość znaczny. W pracy przedstawiono wyniki badań cech chemicznych (zwłaszcza zawartość metali ciężkich, co może wskazywać na sposób ich rolniczego wykorzystania), a także procesu osadzania osadów dennych w sześciu wybranych stawach rybnych, o zróżnicowanych cechach fizjograficznych zlewni rzek zasilających te stawy. Wykazano, że proces osadzania we wszystkich badanych sześciu stawach ma podobny przebieg z wyraźnie widocznymi charakterystycznymi fazami osadzania, a zawartość metali ciężkich w osadach nie jest szkodliwa i dlatego osady można wykorzystać rolniczo.

W artykule przedstawiono model podsystemu wodno-gospodarczego zrównoważonego rozwoju zlewni Raszynki po profil Dawidy w warunkach istniejącej (2000 r.) i planowanej (2015 r.) infrastruktury. W wydzielonych dwóch cząstkowych zlewniach Z-1 i Z-2 wykonano ilościową i jakościową identyfikację istniejących i planowanych zasobów i potrzeb wodnych. Gospodarkę wodną oceniono metodą bilansu wodno-gospodarczego. Stwierdzono, że w 2000 roku podsystem wodno-gospodarczy w zlewniach cząstkowych Z-1 i Z-2 nie spełniał podstawowych wymogów zrównoważonego rozwoju. Planowana do 2015 roku. realizacja infrastruktury w podsystemie wodno-gospodarczym znacząco zwiększy stopień zrównoważenia rozwoju obu zlewni cząstkowych.