W prezentowanym opracowaniu zwrócono uwagę na rolę logistyki w funkcjonowaniu nowoczesnego transportu rolniczego. Przedstawiono mechanizmy, jakie muszą być uwzględnione przy organizacji takiego transportu. Zaprezentowano efekty działania systemu komputerowego optymalizującego transport świeżych truskawek z punktów skupu do zakładu przetwórczego.

Przedstawiono wyniki badań dwóch urządzeń umożliwiających iniekcyjne dozowanie pestycydów w opryskiwaczach rolniczych. Oceniono: dokładność dozowania, czas wyrównania koncentracji roztworu, dokładność wymieszania składników roztworu. Stwierdzono dobrą dokładność dozowania oraz niedokładne wymieszanie dozowanego składnika z wodą. Wyrównanie stężenia roztworu następowało po 50 s od rozpoczęcia pracy układu dozującego.

Praca przedstawia metodę ilościowego wyznaczania parametrów struktury tkanki miękiszowej bulwy ziemniaka, takich jak: powierzchnia, obwód, średnice Fereta, wydłużenie, zwartość. W metodzie wykorzystano składane obrazy mikroskopowe wycinków tkanki uzyskane w optycznym mikroskopie konfokalnym. Zaprezentowano wyniki, wartości średnich i rozkładów parametrów struktury dla rdzenia wewnętrznego i zewnętrznego tkanki miękiszowej dwóch wybranych odmian (Solanum tuberosum v. ‘Danusia’ i v. ‘Kuba’). Badania przeprowadzono dla tkanki w stanie naturalnym, bez preparacji.

Streszczenie Dokonano pomiarów zawartości wody w czasie procesu suszenia i zmian grubości krążków jabłka o początkowej grubości 5, 7 i 10 mm, suszonych w temperaturze 55°C, przy prędkości przepływu powietrza suszącego wynoszącej 0,5 m·s^-1. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono duży wpływ stopnia rozdrobnienia jabłek suszonych w warunkach konwekcji wymuszonej na wartości efektywnego współczynnika dyfuzji wody. Wraz ze wzrostem grubości suszonych krążków rosną wartości efektywnego współczynnika dyfuzji wody. Zauważono również, że w początkowym okresie suszenia, dla każdej grubości krążków jabłka, wartości efektywnego współczynnika dyfuzji rosną pomimo spadku wilgotności suszonego materiału. Dopiero po określonym czasie, wynoszącym ? _(5 mm) = 4,5·10³ s, ? _{(7 i 10 mm)} = 6,3·10³ s, odpowiednio dla grubości krążków L = 5 mm; 7 i 10 mm, zmniejszaniu się wilgotności suszonego surowca towarzyszy spadek wartości tego współczynnika do końca przeprowadzonego procesu suszenia, tj. do wilgotności wynoszącej 16%.

Celem pracy było określenie wpływu właściwości reologicznych półproduktu na wyróżniki jakości ciasta biszkoptowo-tłuszczowego. Materiałem doświadczalnym były półprodukty ciasta biszkoptowo tłuszczowego z różnym udziałem (15, 19 i 23%) tłuszczów piekarskich. W półproduktach oznaczano masę objętościową oraz lepkość dynamiczną. W wyrobie finalnym przeprowadzano instrumentalną ocenę tekstury oraz ocenę sensoryczną. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że właściwości reologiczne półproduktów kształtowały jakość wyrobów finalnych ciast biszkoptowo-tłuszczowych: masa objętościowa półproduktu ciasta biszkoptowo-tłuszczowego wpływała zarówno na teksturę, jak i na jakość sensoryczną wyrobu finalnego. Wyższe wartości masy objętościowej pogarszały jakość tekstury poprzez obniżanie elastyczności i zwiększanie wartości parametrów testu cięcia oraz obniżały jakość sensoryczną i objętość wyrobu finalnego. Lepkość dynamiczna półproduktu decydowała o elastyczności, unormowanym wyróżniku z testu cięcia i objętości wyrobu finalnego ciasta biszkoptowo-tłuszczowego.

Celem pracy było zaproponowanie nowych sposobów w ocenie jakości mieszanin ziarnistych. Obiektem obserwacji była para materiałów (wyka-gorczyca), która mieszana za pomocą wysypu ze zbiornika do zbiornika, przy zastosowaniu systemu wkładek wspomagających (RSI), osiągała różne stany zmieszania. Różnice pomiędzy tymi stanami wynikały z różnic w sposobach ułożenia nasion wyki i gorczycy w zbiornikach. Badaniom poddano układy występujące w trzech charakterystycznych stanach zmieszania. Za pomocą komputerowej analizy obrazu dokonano oceny wariancyjnej rozkładów nasion wyki w wybranych przekrojach zbiorników. Wyniki te porównano ze sobą, proponując niestosowane wcześniej wskaźniki będące ułamkami parametrów opisujących wzdłużne i poprzeczne postaci zmieszania. Wskazano jednocześnie na niezasadność stosowania miary Rose’a oraz najprawdopodobniej innych miar jakości proponowanych wcześniej przez badaczy.

W pracy przedstawiona jest analiza rozkładu temperatur podczas wychładzania ziarna pszenicy w dużych silosach żelbetowych. Za pomocą analizy składowych głównych określono moment krytyczny oraz minimalny okres wychładzania ziarna w komorach. Wyznaczono czas, w którym parametry początkowe ziarna przestają dominować podczas wychładzania, a praca urządzenia chłodzącego zaczyna przynosić efekty.

W pracy przedstawiono wyniki badań energochłonności elektrycznej procesów rozdrabniania w kutrze mięsa wołowego i wieprzowego, przeznaczonego do produkcji wędlin. Zbadano wpływ rodzaju surowca oraz stopnia wypełnienia misy kutra farszem na jednostkowe wskaźniki energochłonności kutrowania mięsa. Stwierdzono, że energochłonność zależy od stopnia wypełnienia misy i jest najwyższa w przypadku wołowiny klasy III.

W pracy przedstawiono wyniki badań współczynnika tarcia ziarna zbóż (jęczmienia, pszenicy, owsa i żyta) o materiały konstrukcyjne: blachę stalową ocynkowaną, blachę nierdzewną oraz beton B 30. Pomiary przeprowadzono w aparacie bezpośredniego ścinania Jenikego przy naporze normalnym w zakresie 20–60 kPa według procedury zalecanej przez normę Eurocode 1 oraz w aparacie z płytą uchylną przy naporze w zakresie 0,5–2,5 kPa dla pięciu poziomów wilgotności ziarna. Stwierdzono, jak wartości współczynnika tarcia badanych materiałów zależą od rodzaju materiału konstrukcyjnego, właściwości powierzchniowych ziarna, wilgotności i naporu normalnego.

Wartości modułu sprężystości E złoża nasion pszenicy i rzepaku wyznaczono metodą znaną w geotechnice. Polega ona na obliczeniu jego wartości na podstawie prędkości poprzecznych fal akustycznych. Testy przeprowadzono dla kondycjonalnej wilgotności złóż nasion. Wartości modułu sprężystości otrzymane dla pszenicy w zakresie od 23,6 do 88,1 MPa oraz otrzymane dla rzepaku (od 26,3 do 67,0 MPa) zależały od ciśnienia hydrostatycznego i były wyższe od otrzymanych w wyniku testów jednoosiowego ściskania.