Artykuł ten jest próbą oceny dotychczasowego dorobku w zakresie gospodarki przestrzennej. Omówione w nim zostały podstawowe pojęcia dotyczące gospodarki przestrzennej tj.: przestrzeń, ład przestrzenny, rozwój zrównoważony. Zestawiono również główne osiągnięcia gospodarki przestrzennej do których zalicza się: nowy kierunek kształcenia, definicja gospodarki przestrzennej, dorobek literatury, rozwój prawa, uwypuklenie roli społeczeństwa, myślenie ekologiczne, zainteresowanie obszarami wiejskimi, wypracowanie i weryfikacja systemu instrumentów i form realizacji celów gospodarki przestrzennej, uwzględnienie skutków ekonomicznych ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

Przedstawiono charakterystykę powiązań występujących między gospodarką przestrzenną a zarządzaniem, jako samodzielnymi dyscyplinami naukowymi. Zidentyfikowane związki pomiędzy wskazanymi naukami poprzedzono wyjaśnieniem istoty każdej z tych dyscyplin z uwzględnieniem stosowanych podejść badawczych. Szczególnie dużo uwagi poświęcono powiązaniom występującym w badaniach realizowanych na szczeblu gminy. Podkreślono funkcję strategii rozwoju gminy, jako modelu kształtowania rozwoju zrównoważonego. Model ten koordynuje i integruje rozwój społeczno-gospodarczy z zagospodarowaniem przestrzeni gminy.

Celem pracy była identyfikacja i ocena uwarunkowań rozwoju agroturystyki na obszarze województwa dolnośląskiego, a także analiza możliwości aktywizacji polskiej wsi przez rozwój wypoczynku w gospodarstwach rolnych oraz próba wskazania czynników i mechanizmów zwiększających szanse rozwoju agroturystyki. Badaniami objęto uwarunkowania wewnętrzne (silne i słabe strony regiony) i zewnętrzne (szanse i zagrożenia) oraz planowanie regionalne i miejscowe traktowane jako instrument rozwoju agroturystyki. Waloryzację województwa dolnośląskiego, z wyłączeniem miast wydzielonych, rozwoju agroturystyki przeprowadzono metodą punktową. Analizę uwarunkowań wewnętrznych zakończono odrębną oceną zasobów środowiska przyrodniczo – antropogenicznego i zasobów ekonomiczno – społecznych. Na tej podstawie wskazano 65 gmin w woj. dolnośląskim predysponowanych do rozwoju agroturystyki. Wśród uwarunkowań zewnętrznych największy wpływ na rozwój agroturystyki przypisano sytuacji gospodarczej kraju i uwarunkowaniom prawnym. W celu rozwoju i popularyzacji wypoczynku agroturystycznego należy nadal doskonalić i różnicować ofertę usług, poszukiwać dróg ożywienia gospodarczego gmin, przystosowywać obszar do potrzeb turystów oraz konsekwentnie realizować politykę przestrzenną zapisaną w dokumentach planistycznych.

Cena jest niewątpliwie miernikiem wartości produktu. Jej wartość musi jednak zapewniać możliwość zakupu. W turystyce wiejskiej jest to bardzo złożony i skomplikowany problem. Wartość produktu tworzą bowiem: wartość środowiska naturalnego, wartość atrakcyjności turystycznej obszaru oraz wartość usługi (np. zakres usługi, standard obiektu, osobowość gospodarza i inne). Jednocześnie dla zintensyfikowania rozwoju turystyki wiejskiej, a w tym także i agroturystyki, właściwą rolę odgrywają także parametry wymierne. Powstaje problem: jakie stosować rozwiązania, by przy minimalnych kosztach cena za usługę miała wyraźną i jednoznaczną funkcję motywacyjną do korzystania z produktu. Jego rozwiązanie osiągnięto przez wykorzystanie procedur symulacyjnych dla różnych poziomów korzystania z usługi. Określono: interakcje cena a przychód, zakres dla wyboru wartości ceny przy relatywnych wartościach przychodu oraz mechanizm realizacji rabatu cenowego, tj. niższe ceny za usługę przy zwiększeniu poziomu frekwencji. Wyniki wskazują, że elementem stymulującym przychód jest przede wszystkim frekwencja korzystania z usługi, a w dalszej kolejności – wartość ceny produktu.

Artykuł przedstawia analizę statystyczną wybranych własności krakowskiego rynku nieruchomości gruntowych niezabudowanych. Badaniami objęto 6500 transakcji z okresu od stycznia 1996 do grudnia 1999 roku. Dokonano wstępnej analizy struktury transakcji ze względu na przeznaczenie. Wyznaczono trend wzrostu cen dla gruntów przeznaczonych pod niskie budownictwo mieszkaniowe. Analiza trendu pokazała, że rynek znajdował się wówczas w fazie rozwoju.

Przedmiotem badań było zestawienie oraz ocena zastosowania modeli wydzielenia ceny gruntu z ceny całej nieruchomości. Problem rozdzielenia cen zrealizowano przez zastosowanie metod uproszczonych oraz modeli regresji wielokrotnej. Modelowanie wydzielenia ceny gruntu jest procesem ważnym w świetle procesów wyceny masowej. Uzyskane wyniki pozwalają z dokładnością ok. 15% wydzielać ceny gruntu z cen całych nieruchomości.

Przedmiotem badań były nieruchomości ułomne powstałe w wyniku procesu prywatyzacji zasobów mieszkaniowych Skarbu Państwa i gmin. Badania wykonane na terenie dwóch obrębów ewidencyjnych Olsztyna wykazały, że 85% nieruchomości na badanym obszarze jest nieruchomościami ułomnymi. Dalsze badania wykazały, że trudne jest całkowite wyeliminowanie tego zjawiska. Możliwa jest jednak znaczna jego redukcja, co w sposób korzystny wpłynie na funkcjonalność i samowystarczalność zarówno pojedynczych nieruchomości, jak i całego badanego obszaru.

Poznanie lesistości staje się pierwszoplanowe przy podejmowaniu działań społeczno-gospodarczych w kontekście strategii trwałego rozwoju. W czasie, gdy w kraju powstały i nadal są kształtowane podstawy nowej samorządności regionalnej, podjęto próbę statystyczno-kartograficznej oceny lesistości województwa lubelskiego. Analizy dokonano na podstawie danych statystycznych. Stosując założenia metody względnych odchyleń, oceniono lesistość gmin województwa lubelskiego na tle średniej w województwie i w kraju oraz zbadano dynamikę lesistości w okresie 1995-2001. Wyniki przedstawiono w formie kartogramów powierzchniowych. Drugorzędnym celem artykułu jest nowe spojrzenie na starą metodę powstałą w odmiennych warunkach przetwarzania informacji i ukazanie możliwości przedstawiania wyników w nowej formie jako bliźniacze mapy komplementarne, z których jedna przedstawia obszary “uprzywilejowane”, druga zaś obszary “upośledzone” z punktu widzenia badanego zjawiska.

Zmieniające się warunki zabudowy oraz pogarszające się warunki środowiskowe sprawiają, że na zazielenienie osiedli wiejskich należy spojrzeć bardziej rygorystycznie. Dotyczy to najbardziej wsi podmiejskich niejednokrotnie usytuowanych wzdłuż dróg obciążonych wzmożonym ruchem samochodowym. Małe działki budowlane oraz duża gęstość zabudowy sprawiają, że brakuje miejsca na zieleń, szczególnie wysoką. Na działce siedliskowej należy zapewnić m.in. warunki dobrego nasłonecznienia, przewietrzania i zabezpieczenia przed zanieczyszczeniami i hałasem.

W pracy przedstawiono tendencje rozwojowe w kraju sieci nowoczesnych obiektów handlowych, w szczególności hipermarketów jak również zanalizowano ich rozwój na obszarze Olsztyna na podstawie badań ankietowych. Wyniki badań mogą posłużyć sprecyzowaniu potrzeb, jakie wiążą się z prowadzeniem racjonalnej polityki przestrzennej na obszarze miasta i regionu.

Na przestrzeni dziejów parki ulegały zmianom. Od starożytnych ogrodów władców, przez średniowieczne ogrody i wirydarze klasztorne do wspaniałych założeń parkowych renesansu i baroku. Nowe podejście do sztuki ogrodowej zaznacza się w formie ogrodów romantycznych i krajobrazowych. W parkach i ogrodach często występowały elementy małej architektury, jak sarkofagi, mostki, altany i pomniki. Przy rewaloryzacji parku wymagają one specjalnej uwagi, gdyż zdobią park i świadczą o epoce, w której powstały. Na Dolnym Śląsku we wsiach występowały często parki dworskie. W badanych gminach: Długołęka, Prusice i Sobótka, 45,5% wsi miało parki. Obecnie wiele z nich jest zniszczonych, jednak część może być rewaloryzowana, łącznie z drobnymi formami architektonicznymi. Jako przykład przedstawiono takie elementy małej architektury, jak: sarkofag, altanę oraz rzeźby tradycyjne i nowoczesne.