Analizowano wpływ krótkotrwałego przechowania w niskiej temperaturze ciętych liści dwóch odmian funkii, ‘Minima Glauca’ oraz ‘Golden Tiara’, na ich późniejszą trwałość. Liście przechowywano w 6ºC, na sucho lub z dostępem wody oraz w ciemności lub na świetle w polietylenowych workach. Przechowanie trwało 2 lub 4 dni, po czym liście przenoszono do pomieszczenia o temperaturze 20ºC, gdzie określano ich trwałość w porównaniu do kontroli, którą stanowiły liście nie przechowywane. Określono również wpływ kondycjonowania liści w roztworze benzyloadeniny (BA) na ich trwałość. Zarówno długość, jak i sposób przechowania wpłynęły na późniejszą trwałość ciętych liści obu odmian funkii, jednak jej zmniejszenie nie mogło zostać przypisane jednemu parametrowi przechowania. Kondycjonowanie w roztworze benzyloadeniny istotnie zwiększało trwałość liści zarówno nie przechowywanych, jak i przechowywanych: trwałość liści traktowanych BA była nawet 2,5-krotnie wyższa w porównaniu do tych nie poddanych kondycjonowaniu.

Sadzonki różanecznika pontyjskiego, kontrolne i traktowane preparatem Ukorzeniacz AB zawierającym IBA i NAA, umieszczano w podłożu o temperaturze 21°C. Do analizy anatomicznej pobierano 3 sadzonki, po 2, 3, 4, 5 i 6 tygodniach od czasu umieszczenia ich w podłożu. Podczas ukorzeniania sadzonek zachodziły w nich kompleksowe zmiany dotyczące budowy anatomicznej, związane z procesem gojenia się rany. W pierwszym tygodniu, w odpowiedzi na zranienie podstawy sadzonek w obrębie kory pierwotnej powstała ochronna peryderma, a z kambium i komórek miękiszowych łyka następowała silna proliferacja kalusa, w którym po 3 tygodniach komórki miękiszowe różnicowały się w naczynia o siatkowatej perforacji. Zastosowane auksyny bardzo nieznacznie lub wcale nie wpływały na zmiany w budowie anatomicznej pędu sadzonek w trakcie ukorzeniania – tworzenie nowego drewna zachodziło z jednakową intensywnością w sadzonkach kontrolnych i traktowanych Ukorzeniaczem AB, wpływał on natomiast na powstawanie primordiów. Inicjacja korzeni przybyszowych zachodziła tylko w sadzonkach traktowanych Ukorzeniaczem AB, w których obserwowano liczne zawiązki korzeni przybyszowych po 3 i więcej tygodniach ukorzeniania. W sadzonkach kontrolnych nie obserwowano tworzenia się primordiów nawet po 6 tygodniach ukorzeniania.

Badano wpływ terminu sadzenia i wielkości cebul na plon cebul czosnku złocistego (Allium moly L.). W doświadczeniu wykorzystano cebule o obwodzie 5–6 cm i 6–7 cm, które posadzono w trzech terminach: 29.09; 09.10 i 19.10. Stwierdzono, że zarówno termin sadzenia jak i wielkość cebul ma istotny wpływ na liczbę i masę cebul w plonie ogólnym i plonie cebul największych (powyżej 6 cm w obwodzie). Optymalnym terminem sadzenia okazał się termin 29 września, gdzie uzyskano najlepsze wyniki. Cebule o obwodzie 5–6 cm wydały istotnie większy plon, niż te o obwodzie 6–7 cm, zarówno pod względem ilościowym, jak i wagowym.

Streszczenie: W latach 2005–2006 określono wpływu trzech bioregulatorów, Atonic, Biochikol 020 PC i Tytanit, na plon oraz jakość owoców trzech powtarzających owocowanie polskich odmian malin: Pokusa, Polka i Poranna Rosa. Zastosowane środki u wszystkich badanych odmian wpłynęły pozytywnie na plonowanie i jakość owoców. Owoce roślin traktowanych bioregulatorami (z wyjątkiem stosowania Tytanitu), zwłaszcza na początku zbiorów, były większe oraz jędrniejsze. Zastosowanie Tytanitu przyczyniło się natomiast do zwiększenia zawartości ekstraktu w owocach i zmniejszenia, u odmiany Polka, koncentracji azotanów. Spośród trzech przebadanych odmian najlepiej plonowała odmiana Polka, plon był o 50% większy, natomiast największymi owocami charakteryzowała się Pokusa. Żółte owoce Porannej Rosy zawierały najmniej ekstraktu i witaminy C i miały największą kwasowość.