Zoobentos stanowi podstawowy i często jedyny składnik pokarmu młodzieży ryb łososiowatych zamieszkującej niewielkie wody płynące. Jego liczebność i biomasa w wielu przypadkach decyduje o kondycji, możliwościach rozwoju i przeżywalności ryb. W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań makrofauny dennej trzech niewielkich cieków jako potencjalnej bazy pokarmowej młodzieży ryb łososiowatych. Wykazano, że cieki takie, ze względu na swoje małe rozmiary nie nadają się do rutynowych zarybień, ale stanowią ważne miejsce do zarybień w celach podchowowych. Pozwalają na to warunki pokarmowe oraz jakość tych wód, których odzwierciedleniem są występujące w ciekach charakterystyczne grupy makrofauny. We wszystkich stwierdzono 5 gromad bezkręgowców. Średnie liczebności wahały się w granicach 873,5–9967,7 osobn.·m^–2, z wysokim, bo ponad 90-procentowym udziałem Gammaridae.

Sielawy pozyskano w okresie wiosennym, letnim i jesiennym w latach 1999–2000 z 4 zachodniopomorskich jezior: Miedwie, Ińsko, Woświn i Glinno, różniących się poziomem trofii i cechami morfometrycznymi. Określono zróżnicowanie masy jednostkowej, długości całkowitej, kondycji oraz tempa wzrostu ryb z poszczególnych akwenów. Sielawy z mezotroficznych jezior: Miedwie i Ińsko charakteryzowały się korzystniejszymi parametrami kondycji i wyższym tempem wzrostu długości i masy w porównaniu do sielaw ze zeutrofizowanych jezior: Woświn i Glinno.

W okresie od października 2002 r. do listopada 2003 r. badano histologicznie jajniki 4 – 5 letnich samic mieszańców otrzymanych w wyniku obustronnego krzyżowania wzdręgi i leszcza (wzdręga ♀ x leszcz ♂, leszcz ♀ x wzdręga ♂). W obu grupach mieszańców: wzdręga ♀ x leszcz ♂ i leszcz ♀ x wzdręga ♂ występowały samice o jesienno- -wiosennym i wiosennym okresie witellogenezy, w tym w grupie leszcz ♀ x wzdręga ♂ w większości o wiosennym okresie witellogenezy (P < 0,05). W obu grupach mieszańców, w okresie poprzedzającym rozród i po rozrodzie, samice wykazywały cechy zarówno gatunków o całkowitym jak i porcyjnym tarle. Badania pokazują, że okresy witellogenezy: jesienno-wiosenny i wiosenny oraz typy tarła całkowity i porcyjny, charakterystyczne odpowiednio dla leszcza i wzdręgi, uwidaczniają się w obu liniach genetycznych ich mieszańców (wzdręga ♀ x leszcz ♂, leszcz ♀ x wzdręga ♂), przy tym, gdy gatunkiem matczynym jest leszcz a ojcowskim wzdręga, u samic częściej występuje witellogeneza w okresie wiosennym podobnie jak u wzdręgi. Wyniki badań wskazują, że samice o odmien­nym typie tarła czy okresie witellogenezy w populacjach krzyżujących się gatunków ryb mogą być mieszańcami tych gatunków.