Celem badań była ocena przydatności pomiarów biometrycznych w określeniu kondycji osobniczej łań. Materiał badawczy w postaci 54 tusz łań Cervus elaphus pozyskano jesienią 2007 roku na terenie województw lubelskiego i warmińsko-mazurskiego. W ocenie uwzględniono podstawowe pomiary charakteryzujące rozwój poszczególnych części ciała łań: głębokość klatki piersiowej, szerokość klatki piersiowej, obwód klatki piersiowej. Na tej podstawie wyliczono indeks pojemnościowy klatki piersiowej. Określono zmienności pomiędzy poszczególnymi pomiarami biometrycznymi wyliczając współczynniki korelacji. W pracy przyjęto podział na 3 klasy wagowe. Podział ten został przeprowadzony na podstawie zmiany poszczególnych wskaźników biometrycznych. Wykazano różnice w rozmiarach klatki piersiowej u łań pochodzących z terenów województwa warmińsko-mazurskiego i lubelskiego. Ocena sylwetki łań może być pomocna w praktyce łowieckiej w przypisaniu danego osobnika do odpowiedniej klasy wagowej, co w konsekwencji ułatwi dokonanie właściwej oceny selekcyjnej. Indeks pojemnościowy klatki piersiowej może być wykorzystany do oceny kondycji osobniczej zwierząt łownych.

Badaniami objęto 170 klaczy ras szlachetnych, w wieku od 3 do 11 lat, zarejestrowanych w Kujawsko-Pomorskim Związku Hodowców Koni. Poddano je ocenie podczas Prób Dzielności Klaczy Koni Ras Szlachetnych w latach 2002–2007, a uzyskane oceny punktowe przyjęto jako źródło danych. Stwierdzono duży wpływ wieku na uzyskanie wyższych not podczas prób dzielności. Wykazano, iż z wiekiem klacze ras szlachetnych uzyskiwały w chodach podstawowych wyższe noty podczas prób dzielności, a oszacowane współczynniki korelacji rangowej mieściły się w przedziale od 0.790** do 0.867**. Nieco niższa zgodność uszeregowania wystąpiła natomiast między jezdnością a skokami luzem oraz chodami a skokami luzem.

Jednoczesne dążenie do zwiększenia wielkości produkcji i poprawy jakości mięsa drobiowego stwarza konieczność oceny mieszańców kurcząt brojlerów o różnym pochodzeniu łącznie pod względem wielu cech. Ocenianie odrębnie dla każdej badanej cechy prowadzi najczęściej do uzyskania każdorazowo innych wyników porównań. Z tego względu wzrasta znaczenie stosowania metod i technik porównania obiektów wielocechowych. W pracy zastosowano dwie z nich, czyli analizę skupień oraz wielowymiarową analizę porównawczą, by porównać 4 typy mieszańców o różnym pochodzeniu ze względu na 7 cech jednocześnie. Stwierdzono, że najwyżej można ocenić kurczęta F-15 firmy Hubbard, a ostatnie miejsce w rankingu ustalono dla kurcząt Ross PM3 firmy Ross.

W przeprowadzonym doświadczeniu porównywano wartość rzeźną koziołków i tryczków żywionych paszą pełnoporcjową wzbogaconą 10% udziałem nasion lnu. Zwierzęta po odsadzeniu od matek około 60 dnia życia, podzielono na dwie grupy. Pierwszą tworzyły koziołki, natomiast drugą tryczki. W okresach od urodzenia do odsadzenia oraz od odsadzenia do końca tuczu wyliczono dobowe przyrosty masy ciała. W obu analizowanych okresach wykazano statystycznie istotne różnice (P.0,01) pomiędzy grupami. Wydajność rzeźna kształtowała się na podobnym poziomie i wyniosła około 47%. Pasza z dodatkiem rośliny oleistej w większości przypadków wpłynęła istotnie na masę (P.0,01). Oceniając jakość tuszy na podstawie procentowego składu tkankowego półtuszy oraz udźca, uzyskano wyższy udział tkanki mięśniowej w udźcu badanych koziołków (70,10%) oraz niższy tkanki tłuszczowej (12,78%) w porównaniu z tryczkami (odpowiednio: 68,80 i 16,13%). W półtuszy tylko w przypadku zawartości tkanki kostnej wykazano statystycznie istotną różnicę (P.0,05). W grupie pierwszej jej udział wyniósł 23,87%, natomiast w drugiej 20,37%.

Celem podjętych badań było porównanie zachowania się tuczników utrzymywanych na głębokiej ściółce z trocin i płytkiej ściółce na słomie. Przeprowadzono obserwacje zachowania 36 tuczników w czterech grupach (po dwie w każdym z porównywanych systemów chowu). Jako kryteria oceny przyjęto czas trwania różnych form zachowania (pobieranie paszy i wody, poruszanie się, walki i zabawy, defekacja, leżenie), częstotliwość zmian tych zachowań w kolejnych dniach po zasiedleniu kojców, oraz w kolejnych godzinach doby. Kontrolowano także zachowania socjalne oraz przyrosty masy ciała tuczników. Tuczniki spędzały aktywnie od 14% do 17% czasu w ciągu doby. Skracanie czasu trwania aktywności u tuczników w kolejnych dniach po zasiedleniu kojców następowało szybciej w grupie zwierząt utrzymywanych na głębokiej ściółce w porównaniu z utrzymywanymi tradycyjnie na słomie. Także czas trwania pobierania paszy był krótszy u tuczników utrzymywanych na głębokiej ściółce. Może to świadczyć o wyższym poziomie dobrostanu tuczników utrzymywanych na głębokiej ściółce. Na korzyść tego systemu utrzymania przemawiają także nieco wyższe przyrosty tuczników uzyskiwane w tym systemie chowu.

Badania zostały przeprowadzone na 104 osobnikach konika polskiego i 24 kucach konikopochodnych. Wśród kuców wyróżniono 14 mieszańców pierwszego pokolenia i 10 drugiego pokolenia. Każdy osobnik został scharakteryzowany przez 25 pomiarów. Na podstawie Analizy Składowych Głównych ustalono, że istnieje wyraźne zróżnicowanie metryczne pomiędzy konikami a kucami drugiego pokolenia. Kilka kuców pierwszego pokolenia okazało się metrycznie podobnych do niektórych osobników konika polskiego. Dzięki zastosowaniu jednoczynnikowej analizy wariancji oraz testu NIR wskazano cechy o największym znaczeniu przy różnicowaniu badanych koni. Kuce pierwszego i drugiego pokolenia miały istotnie dłuższe dolne odcinki kończyn niż koniki. Tymi częściami ciała były głównie: przedramię, autopodium przednie (całość odcinka ręki), podudzie i autopodium tylne (całość odcinka stopy). Natomiast długość tułowia stała się w sposób bezwzględny krótsza w drugim pokoleniu mieszańców.

Celem badań była ocena kształtowania się parametrów hematologicznych i równowagi kwasowo-zasadowej krwi cieląt w zależności od poziomu żelaza w pierwszym tygodniu ich życia. U 20 cieląt w 7., 14. i 21. dniu ich życia oznaczono w surowicy krwi parametry gospodarki żelazowej i hematologiczne oraz równowagę kwasowo-zasadową krwi. Cielęta podzielono na 2 grupy w zależności od poziomu żelaza w 7 dniu życia: grupa I (<15 µmol.l-1), grupa II (>15 µmol.l-1). W badaniu tym stwierdzono u cieląt grupy I zawartość Fe na poziomie 10,39 µmol/l. Wraz z wiekiem cieląt wystąpił wzrost zawartości żelaza i wysycenia transferyny żelazem, natomiast obniżenie się TIBC i UIBC. Bez dodatkowej suplementacji (preparat mlekozastępczy, pasze stałe), poziom żelaza we krwi cieląt obu grup uległ w okresie 2 tygodni istotnemu (p.0,01) wzrostowi. Występujące różnice w poziomach parametrów hematologicznych nie zostały potwierdzone statystycznie. Stwierdzono istotną (p.0,01) korelację pomiędzy pH krwi a procentowym wysyceniem transferyny żelazem oraz pomiędzy wysyceniem – transferyny żelazem a stosunkiem HCO3 do pCO2.