Przedmiotem pracy jest przedstawienie zmian w stanie zabudowy mieszkaniowej na wsi w okresie 1990-2000 wyrażonych miernikami sytuacji mieszkaniowej i standardów mieszkaniowych. Wybrane zagadnienia charakteryzują jakościowe przeobrażenia, wskazując jednocześnie na problemy wymagające szczególnej uwagi w kształtowaniu ładu przestrzennego obszarów wiejskich.

W pracy przedstawiono wyniki badań nad wymianą ciepła między zagłębioną przechowalnią owoców a gruntem oraz możliwościami adaptacji tego typu obiektów na chłodnie. Na podstawie wyników pomiarów poligonowych ustalono warunki brzegowe i obliczono trójwymiarowe, niestacjonarne przepływy ciepła przez przegrody i grunt w otoczeniu komory przechowalniczej oraz, po jej adaptacji na chłodnię, w dwóch wariantach: dla istniejącej wartości oporu cieplnego przegród i po ich dociepleniu do R = 2,5 m²·K·W^-1.

Celem przedstawionych badań, prowadzonych w Katedrze Inżynierii Leśnej AR w Poznaniu, było opracowanie mieszanki korowo-cementowo-piaskowej, z której możliwe jest wykonanie gazonowej obudowy biologiczno-technicznej skarp, służącej zahamowaniu procesów erozyjnych. Założono, że gazony o obrysie sześciokąta foremnego z wydrążeniem wypełnionym humusem i obsiane roślinnością trawiastą przydatne będą do umacniania skarp o dużych nachyleniach (składowisk odpadów przemysłowych, nasypów i wykopów ziemnych, wydm itp.). Ułożone „w kratę” elementy umożliwiają wypełnienie wolnych powierzchni humusem i obsiew bez groźby jego wymycia. Obudowa gazonowa wstępnie zapewnia stabilność stoku, aż do momentu rozwoju roślinności, która przejmuje rolę umacniającą. Założono, że roślinność ukorzeniająca się w gruncie gazonu będzie jednocześnie przerastać jego ściany, a szczególnie jego dno, zawierające granulat nawozowy. W efekcie nastąpi proces wrastania korzeni w skarpę i powolny rozpad elementów korowo-cementowo-piaskowych.

W artykule opisano kryteria oceny zagrożenia budowli wodnych rozmyciem dna stanowiska dolnego. Opisano sposób określania granicznego nachylenia krytycznej prostej bezpieczeństwa, według kryterium stateczności zastępczej i zakresu aktywnej strefy naprężeń. Przedstawiono zmienność wartości współczynników nachylenia prostej krytycznej, uzyskanych w badaniach doświadczalnych, na tle wartości teoretycznych.

Celem pracy jest przedstawienie wyników pomiarów czasu opóźnienia odpływu z nizinnej zlewni rzeki Gzówki, położonej na Równinie Radomskiej, po profil Jedlnia Letnisko. Czas opóźnienia odpływu obliczono na podstawie 6 największych zdarzeń opad - odpływ zarejestrowanych w latach 1997-2001. Średnia wartość z pomiarów wynosi 13,9 h. Wartość tę porównano z czasem opóźnienia uzyskanym z 10 formuł empirycznych. Wartości najbliższe, uzyskane z pomiarów, otrzymano przy zastosowaniu wzoru Nasha (równanie 6), wzoru według modelu Wackermanna z parametrami Ignara (równanie 12) oraz SCS (równanie 2).

W artykule podjęto próbę przedstawienia wpływu drobnych frakcji rumowiska wleczonego na wielkość jednostkowego przepływu korytotwórczego. Badania przeprowadzono dla siedmiu potoków górskich w Karpatach Polskich: Kamienicy, Targaniczanki, Łubinki (ze zlewni Skawy) oraz Tarnawki, Paleczki i Stryszawki (ze zlewni Dunajca) oraz Raby. Dla niektórych potoków w celu obliczenia transportu rumowiska wleczonego skorzystano z formuły Meyera-Petera i Millera, dla Raby i Targaniczanki wykorzystano wyniki pomiarów radioizotopowych transportu rumowiska. Do obliczeń przepływu korytotwórczego wykorzystano metodę Wolmana-Millera.

Oceny przydatności modelu dokonano na podstawie porównania wyników obliczeń symulacyjnych z wynikami pomiarów terenowych transportu rumowiska wleczonego, prowadzonych w korycie rzeki Zagożdżonki, na terenie zlewni badawczej Katedry Inżynierii Wodnej i Rekultywacji Środowiska SGGW. Stwierdzono wyraźne różnice między pomierzonymi i uzyskanymi z obliczeń sedymentogramami oraz sumarycznymi wielkościami wleczenia. Obliczenia symulacyjne wskazują na dużą czułość modelu na przyjęty krok czasowy i charakter zmian poziomu dna koryta. Wyniki symulacji zależą również od stosowanej formuły transportu rumowiska. Najlepsze wyniki uzyskano dla godzinowego kroku czasowego i formuły Smata-Jaeggi, uzyskując wartości stanowiące 76-89% pomierzonego transportu rumowiska wleczonego.

W pracy przedstawiono zmodyfikowaną teorię Engessera-Shanlay’a w odniesieniu do osiowo ściskanych cienkościennych prętów cylindrycznych. Rozpatrywano problem obciążeń krytycznych w stanach sprężysto-plastycznych. Wpływ uplastycznienia krytycznego przekroju poprzecznego określono kątem ??, który odnoszono do smukłości pręta. Otrzymane teoretyczne wyniki porównano z wynikami badań eksperymentalnych na próbkach ze stali St35.