W pracy badano wpływ melatoniny (MEL 5.71 µ M) na rozwój pędowych kultur in vitro borówki wysokiej (Vaccinium corymbosum hort.  non L. ‘Herbert’). Odniesienie stanowiły pożywki zawierające IAA, IBA (5.71 µ M) lub wolne (0) od auksyn. W zależności od rodzaju hormonu kultury in vitro składały się z różnej liczby pędów kątowych (AX) i przybyszowych (AD). Wpływ melatoniny na kultury in vitro był pośredni, choć bardziej podobny do wpływu IAA niż IBA. Wytwarzanie pędów kątowych na pożywkach z dodatkiem melatoniny i IAA było zbliżone i większe niż na pożywce z IBA. W przeciwieństwie do IAA melatonina osłabiała rozwój pędów przybyszowych. Pędy kątowe otrzymane przy użyciu IBA wyraźnie różniły się od pędów przybyszowych. Na pozostałych pożywkach (‘IAA’, ‘0’ i ‘MEL’) wygląd pędów kątowych i przybyszowych był podobny.

W doświadczeniu badano wpływ dokarmiania dolistnego Florowitem i Ekolistem – Warzywa z dodatkiem mocznika na wysokość i jakość plonu sześciu wielkoowocowych odmian melona (Pacstart, Yupi, Seledyn, Polydor II, Gattopardo, Legend) uprawianego w gruncie w warunkach klimatycznych środkowo-wschodniej Polski. Większy i lepszy jakościowo plon uzyskano w latach o dość wysokiej temperaturze powietrza i małej ilości opadów w sierpniu, czyli pod koniec wegetacji melona. Z roślin dokarmianych Florovitem zebrano większy plon handlowy oraz większą ilość owoców handlowych, niż z uprawianych bez dokarmiania dolistnego. Dokarmianie oboma badanymi nawozami przyczyniło się do istotnego wzrostu średniej masy, grubości miąższu i smakowitości owoców w porównaniu do zebranych z roślin nienawożonych dolistnie. Największy plon handlowy oraz najwięcej owoców handlowych dała odmiana Yupi, największą średnią masą owocu charakteryzowała się odmiana Seledyn. Najsmaczniejsze były owoce odmiany Gattopardo uprawianej bez dokarmiania dolistnego oraz odmian Yupi i Gattopardo dokarmianych dolistnie Florowitem i Ekolistem z dodatkiem mocznika.

Badania przeprowadzone w latach 2007–2008 dotyczyły zawartości azotanów w częściach jadalnych warzyw i roślin przyprawowych. Obejmowały następujące gatunki: z uprawy polowej: pomidor, marchew, bazylię pospolitą, majeranek ogrodowy, natomiast z uprawy w tunelu foliowym: pomidor i paprykę ostrą. W uprawie warzyw i roślin przyprawowych stosowano zróżnicowane metody i terminy uprawy oraz nawożenie. Spośród analizowanych odmian pomidora polowego zwiększony poziom azotanów stwierdzono w owocach odmiany Złoty Ożarowski. Podobny efekt uzyskano uprawiając 8 odmian pomidora w nieogrzewanym tunelu foliowym. Owoce odmiany Bawole Serce zawierały najmniej azotanów w odniesieniu do pozostałych odmian. Dodatkowe nawożenie zastosowane w uprawie pomidora pod osłonami istotnie sprzyjało zwiększonemu gromadzeniu azotanów. Owoce papryki ostrej z uprawy w tunelu foliowym charakteryzowały się bardzo małą ilością azotanów. W przypadku uprawy majeranku ogrodowego wykazano największą zawartość azotanów w zielu pochodzącym z drugiego terminu siewu. W korzeniach spichrzowych marchwi średnie zawartości azotanów nie przekroczyły dopuszczalnej normy. Zastosowanie w uprawie marchwi dodatkowego nawożenia wykazywało jedynie tendencje w zwiększeniu zawartości N-NO₃ w korzeniach marchwi.

Do badań wzięto cztery odmiany pomidora wysokorosnącego: Macarena F₁, Faustine F₁, Cathy F₁ i Fanny F₁. Rozsadę przygotowywano w szklarni. Nasiona wysiano w końcu marca. Rośliny szczepiono na podkładce wegetatywnej Maxifort F₁ w następujących terminach: 5, 6 kwietnia 2006 r., 2007 r. i 21 kwietnia 2008 r. Rośliny szczepione nie były traktowane biostymulatorami. W pozostałych kombinacjach w każdym roku uprawy wprowadzono biostymulatory: Goteo 0,1% dwukrotne podlewanie 4 i 2 tygodnie przed posadzeniem rozsady i trzykrotne w odstępach trzytygodniowych po posadzeniu roślin. BM 86 0,1% czterokrotne opryskiwanie co trzy tygodnie począwszy od kwitnienia pierwszego grona. W kombinacji kontrolnej nie stosowano biostymulatorów i nie szczepiono roślin. Badano cechy fizyczne oraz wykonano analizę sensoryczną owoców pomidora. Nie odnotowano istotnego wpływu preparatów na barwę owoców, która głównie zależała od odmiany. Najwyższą jędrność owoców uzyskano w kombinacji z preparatem BM 86 oraz dla odmiany Faustine F₁ i Cathy F₁. Nie stwierdzono istotnego wpływu preparatów na jakość sensoryczną owoców. Różnice jakie wystąpiły w ocenie sensorycznej zależały głównie od odmiany, a nie od badanej kombinacji.

Badania przeprowadzono w latach 2006–2008 w Przybrodzie koło Poznania. Przedmiotem badań były drzewa nektaryny ‘Fantasia’ o koronie kotłowej, posadzone wiosną 2004 roku na podkładce brzoskwini ‘Mandżurskiej’ w rozstawie 4,0 × 2,5 m (1000 drzew ha^-1), silnie uszkodzone przez mróz w czasie zimy 2005/2006. W badaniach uwzględniono 2 rodzaje ściółki w rzędach drzew: włókninę i skoszoną trawę. Wiosną 2006 roku wierzchołki drzew przycięto o 35–40 cm. Celem badań była ocena wpływu cięcia oraz ściółek na wzrost i plonowanie drzew. Jesienią 2006 r. drzewa cięte były niższe o 0,4 m od drzew nieciętych. Badania wykazały, że w tym czasie drzewa ściółkowane włókniną były wyższe, a ich korony miały większą projekcję od drzew ściółkowanych skoszoną trawą. Natomiast w 2 roku po cięciu większy był przyrost pppp drzew w kombinacjach ściółkowanych skoszoną trawą w porównaniu z włókniną, a także drzew nieciętych w porównaniu z ciętymi. Przycięcie drzew spowodowało także wybijanie w strefie owoconośnej drzew dłuższych długopędów o średnicy ≥ 0,5 cm, ale tylko w pierwszym roku po przycięciu. W 3 lata po cięciu najwyższy plon uzyskano z drzew nieciętych i jednocześnie ściółkowanych skoszoną trawą, natomiast najsłabiej plonowały drzewa niecięte, ściółkowane włókniną. Najwyższym współczynnikiem plenności po 3 latach od cięcia wyróżniły się drzewa cięte, ściółkowane skoszoną trawą, a najniższą wartość wskaźnika miały drzewa niecięte, ściółkowane w ten sam sposób.