W artykule przedstawiono propozycję wykorzystania systemów informacyjnych wspomagających programy rewitalizacji obszarów zurbanizowanych. Podano również podstawowe założenia rewitalizacji oraz ich styczność z potrzebą opracowania bazy informacyjnej. Będzie ona pomocna w prawidłowej identyfikacji i realizacji procedur rewitalizacji. Ze względu na brak istniejącego systemu sieciowego informacji o terenie przydatnym w procesie rewitalizacji obszarów miejskich, zaproponowano adaptację systemu opracowanego dla gospodarki gminnymi zasobami lokalowymi jako systemu dysponującego dość szerokim zakresem zbierania, udostępniania i przetwarzania danych dla poszczególnych procedur rewitalizacji obejmujących kolejne ich etapy, ocenę oraz realizację.

W opracowaniu przedstawiono definicje ładu przestrzennego. Wskazano na więzi zachodzące między ładem przestrzennym a bezpieczeństwem przestrzeni. Opisano rodzaj elementów tworzących przestrzeń oraz możliwości ich zmiany za pomocą narzędzi GIS. Dokonano opisu map i ich skal. Przedstawiono zasady doboru skali opracowania. Scharakteryzowano metody graficzne – wektorową i rastrową opracowań GIS. Określono stopień wpływu elementów przestrzennych na możliwość i zasięg wystąpienia zagrożeń. Wskazano, na które z elementów należy zwrócić szczególną uwagę podczas tworzenia przestrzeni bezpiecznej.

W pracy przedstawiono metodę optymalizacji przydziałów działek gruntowych do gospodarstw rolnych we wsi uwzględniającej minimalizację odległości od siedlisk. Podstawowym składnikiem modelu optymalizacyjnego jest macierz odległości z siedlisk do działek, którą cechują duże rozmiary. Pracochłonne procedury dotyczące obliczania macierzy odległości oraz sporządzania i rozwiązywania modelu optymalizacyjnego zautomatyzowano programami komputerowymi, co umożliwia praktyczne zastosowania opracowanej metody. Zasady optymalizacji wiejskiego układu gruntowego przedstawiono na przykładzie rozdrobnionej wsi Filipowice położonej w pobliżu Krakowa.

Dla wielu gmin i wsi terenów górskich plany zagospodarowania przestrzennego nie rozwiązują problemu granicy rolno-leśnej. Zagadnienie to bywa pomijane lub tylko jest rozwiązywane częściowo. Z dwu powodów: gospodarczego i krajobrazowego, jest to założenie błędne. W artykule zwrócono uwagę na zagadnienia, które powinny być brane pod uwagę przy projektowaniu granicy rolno-leśnej we wsi Sromowce Wyżne. Stanowi ona południową część strefy otulinowej Pienińskiego Parku Narodowego. Opisywany teren jest niezwykle czuły pod względem krajobrazowym. Obecnie jest narażony na wiele ekologicznych zagrożeń, wskutek wybudowania zapory na rzece Dunajec w Czorsztynie oraz zbiornika wyrównawczego w Sromowcach Wyżnych.

W pracy przedstawiono propozycję metodyki wspomagania polityki czynszowej w zasobach lokali mieszkalnych i użytkowych gminy miejskiej. Metodykę tę oparto na zestawie wskaźników analitycznych, wyznaczanych w ujęciu obiektowym, które dostarczają użytecznych informacji do podejmowania decyzji w procesie celowego modyfikowania rzeczywistych stawek czynszu najmu lokali komunalnych. Koncepcja metodyczna została empirycznie zweryfikowana na części zasobu lokalowego Olsztyna. Na tej podstawie sformułowano szereg praktycznych wniosków dotyczących potrzeb i możliwości wprowadzenia niezbędnych zmian w aktualnej polityce czynszowej badanej gminy.