Badania prowadzono na 23 samicach jenota (Nyctereutes procyonoides). Na podstawie otrzymanych pomiarów obliczono średnią długość ciała jenota, która wynosiła 247.09 cm oraz średnią całkowita długość jelit, która wynosiła 207.83 cm. Średnie wartości poszczególnych odcinków jelit, tj. dwunastnicy, jelita czczego, jelita biodrowego, jelita ślepego oraz okrężnicy wraz z prostnicą odpowiadają kolejno wartościom: 31.17; 170.00; 6.65; 8.04 i 31.22 cm. Największy procentowy udział w całkowitej długości jelit miało jelito czcze (68.80%), a najmniejszy – jelito biodrowe (2.70%). Największy współczynnik korelacji wykazano pomiędzy całkowitą długością jelit i całkowitą długością jelita cienkiego..

Celem niniejszej pracy była ocena dymorfizmu płciowego wybranych cech morfometrycznych koni huculskich. Badaniom poddano 276 osobników (96 ogierów, 140 klaczy i 40 wałachów) w wieku od 6. dnia do 28. roku życia. Na każdym z nich dokonano 37 pomiarów biometrycznych. Uzyskane wartości poddano analizie statystycznej. Dymorfizm płciowy u badanych osobników jest słabo zaznaczony. Jednak daje się go już zauważyć od około 1. roku życia i obserwowany jest w różnym natężeniu dla poszczególnych cech metrycznych. W budowie ciała pomiędzy dorosłymi samcami i samicami omawianej rasy koni zaobserwowano wysoce istotną różnicę dla parametrów takich jak wysokość w kłębie, wysokość w krzyżu, długość ramienia, długość przedramienia oraz obwód śródręcza.

Celem niniejszej pracy była ocena cech morfometrycznych konia huculskiego z zastosowaniem metody punktowej na przykładzie wysokości w kłębie, obwodu klatki piersiowej i obwodu śródręcza. Badania przeprowadzono na 561 koniach huculskich obu płci, które zakwalifikowano do 6 grup wiekowych. Na każdym osobniku dokonano pomiaru wysokości w kłębie, obwodu klatki piersiowej, obwodu śródręcza, długości głowy, długości bocznej szyi, wysokości w krzyżu, skośnej długości ciała (większej) oraz szerokości miednicy. Uzyskane wartości poddano analizie statystycznej, obliczając średnią arytmetyczną, minimum, maksimum i odchylenie standardowe, które posłużyły do skonstruowania odpowiedniej skali punktowej. Na dalszym etapie umożliwiły one przeprowadzenie analizy z zastosowaniem danych niemianowanych wyrażonych w punktach. Wśród rozpatrywanych parametrów stwierdzono jednorodność badanego materiału, co wskazywałoby na ustabilizowany wzrost cech morfometrycznych. Jednak zauważa się również tendencję cech metrycznych do jednolitego, lecz nieustabilizowanego wzrostu. Ponadto wykazano, że uzyskane wartości punktowe trzylatków, a w mniejszym stopniu dwulatków, były wyższe od badanych osobników zakwalifikowanych do grupy koni dorosłych.