Celem badań było ustalenie wrażliwości szczepów otorbielaka pszczelego Ascosphaera apis na różne stężenia preparatu Citrosept (Citamani) w warunkach laboratoryjnych. Badania prowadzono na podłożu Sabourauda, posługując się cylinderkową metodą rozcieńczeń wg Buttiego. W doświadczeniu wykorzystano 0,1, 0,2, 0,4, 0,8, 1, 2, 4 i 8% stężenia Citroseptu. Oznaczenia MIC (minimal inhibitory concentration) i MFC (minimal fungicidal concentrations) wykonano w 7. dniu doświadczenia. Średnia wartość MIC dla szczepów użytych w doświadczeniu wyniosła 1,18 ml Citroseptu (0,232% zawartości bioflawonoidów oraz 11,80 mg witaminy C) na 100 ml podłoża, natomiast wartość MFC dla tych szczepów wyniosła 7,20 ml Citroseptu (1,42% bioflawonoidów oraz 72,00 mg wit. C) na 100 ml podłoża. Preparat Citrosept wykazał się znacznym wpływem hamującym wzrost A. apis i może znaleźć ewentualne zastosowanie w profilaktyce i zwalczaniu grzybicy otorbielakowej u pszczoły miodnej.

Funkcjonowanie układu pokarmowego oraz jego stan są niezmiernie ważne dla ogólnej kondycji zwierząt domowych. Niezakłócony ekosystem jelitowy stymuluje układ odpornościowy zwierzęcia, chroni psy i koty przed patogenami i zapewnia odpowiednie składniki odżywcze. Prawidłowe żywienie jest więc jednym z elementów warunkujących właściwą homeostazę organizmu. Zbyt powszechne stosowanie antybiotyków i ich działania niepożądane spowodowały duże zainteresowanie wykorzystaniem probiotyków w celach profilaktyczno-leczniczych. Uzupełnienie dawek pokarmowych w odpowiednie gatunki bakterii o potwierdzonych właściwościach probiotycznych, pozwala na utrzymanie homeostazy przewodu pokarmowego zwierzęcia, powiększając tolerancję na niekorzystne bodźce środowiskowe, ułatwia procesy trawienia i zwiększa przyswajalność składników karmy, a w przypadku stosowania antybiotyków w celach leczniczych przyspiesza okres rekonwalescencji.

Badania przeprowadzono na 34 osobnikach dzikiego królika (Oryctolagus cuniculus L. 1758), były to 22 samce i 12 samic. Od łuku aorty odchodziły dwa lub trzy naczynia. W 64,7% przypadków odchodziła tętnica ramienno-głowowa i tętnica podobojczykowa lewa, a 35,3% od łuku aorty odchodziła tętnica ramienno-głowowa, tętnica szyjna wspólna lewa i tętnica podobojczykowa lewa. Zaobserwowano przypadki (11,1%) odejścia od pnia tętnicy szyjnej wspólnej prawej i tętnicy podobojczykowej prawej, tętnicy tarczowej dogłowowej.