Pomimo powszechnego przekonania, że polityka stabilizacyjna prowadzi do strat wydajności, alternatywne badania wskazują na brak strat w wydajności na końcu okresów stabilizacji. Celem niniejszego opracowania jest sprawdzenie, czy w latach 1990–2008 antyinflacyjna polityka monetarna, która zredukowała stopę inflację do rozmiarów jednocyfrowych doprowadziła w tym samym okresie również do obniżenia wydajności w rolnictwie w Turcji. Obliczone zostaną okresowe sektorowe współczynniki poświęcenia (sacrifice ratio). Model oparty na krzywej Philipsa pokazującej alternatywne zależności pomiędzy inflacją i bezrobociem. Zmienne włączone do modelu to inflacja i straty w wydajności w sektorze rolnictwa. Straty w wydajności można definiować jako różnice w potencjalnej i zrealizowanej wydajności w analizowanym sektorze. Współczynnik poświęcenia będzie również oszacowany poprzez wyrównywanie strat w wydajności w rolnictwie kosztem obniżenia wysokiej inflacji. Niska wartość współczynnika poświęcenia w Turcji po 2001 roku wskazywać będzie na sukces polityki monetarnej wdrożonej przez Turecki Bank Centralny. Alternatywnie, wzrost współczynnika poświęcenia w sytuacji, gdy wydajność w rolnictwie oraz jej potencjalne nierówności wzrastają, odzwierciedlać będzie na zaniedbanie sektora rolnego kosztem stabilizacji gospodarki. Wszystkie rezultaty będą porównane z doświadczeniami Polski oraz Włoch.

Potencjał turystyczny to elementy środowiska przyrodniczego (naturalne) oraz kulturowego (antropogeniczne), które stanowią podstawę do rozwoju ruchu turystycznego. Odpowiednio zagospodarowane i wyeksponowane stają się walorami turystycznymi, często unikatowymi, które są już realnymi elementami przyciągania ruchu turystycznego na dany teren. Potencjał turystyczny postrzegany jest jako jeden z podstawowych elementów kształtowania się funkcji turystycznej regionu, a jego podział zależny jest od autorów opisujących i charakteryzujących to zjawisko. Różne są też metody jego pomiaru. Celem artykułu jest wykazanie, który spośród wybranych siedmiu elementów potencjału turystycznego jest najważniejszy w kształtowaniu się tej funkcji. Badania do niniejszej pracy wykonane zostały w latach 2006–2007 i objęły obszar wszystkich gmin wiejskich oraz miejsko-wiejskich województwa podkarpackiego.

W celu określenia atrybutów przypisywanych wołowinie i ich hierarchizacji zrealizowano badania z wykorzystaniem podejścia jakościowego. Uzyskane wyniki wskazują, że wołowina była postrzegana jako zdrowa, chuda, z dużą zawartością żelaza, smaczna i odświętna. Warto też zwrócić uwagę na negatywne aspekty. Wołowina w oczach respondentów jest trudna w przygotowaniu, droga i twarda. Konsumentki wskazywały, że nie jest łatwo kupić dobrą wołowinę i, że dzieci nie lubią tego mięsa. Podczas badań jakościowych zastosowano techniki projekcyjne, co pozwoliło na określenie, że wołowina kojarzona jest z siłą, aktywnością, lekkością, kreatywnością, zamożnością, spokojem, elegancją, szczęściem i zdrowiem. Przedstawione wyniki mogą być wykorzystane w strategii komunikowania atrybutów mięsa wołowego polskim konsumentom.

W artykule omówiono pojęcie jakości żywności, uwypuklając znaczenie jakości zdrowotnej. Przedstawiono też najnowsze fakty z zakresu zarządzania bezpieczeństwem żywności w Polsce i innych krajach Unii Europejskiej. Podjęto próbę analizy głównych uwarunkowań jakości żywności, w tym uwarunkowań formalno-prawnych, potencjału produkcyjnego polskiego agrobiznesu oraz stosowanej metody produkcji. Stosunkowo dużo miejsca poświęcono w pracy rolnictwu ekologicznemu, gdyż ze wszystkich współczesnych systemów produkcji rolnej, zagadnienia jakości i bezpieczeństwa żywności najsilniej dotyczą produkcji ekologicznej.

Uczestnicy systemu emerytalnego powinni posiadać podstawową wiedzę na temat jego funkcjonowania. W Polsce gdy wprowadzono nowy system emerytalny nie prowadzono akcji edukacji publicznej w tym zakresie, a uczestnicy systemu we własnym zakresie zdobywali informacje na ten temat. Posiadanie większej wiedzy w tym zakresie przyczyniłoby się do prawidłowego funkcjonowania systemu. W publikacji omówiono wyniki badań ankietowych dotyczących opinii świadczeniobiorców na temat funkcjonowania powszechnego systemu emerytalnego. Z badań wynika, że ponad połowa ankietowanych sytuację finansową systemu oceniła jako niedostateczną. Najczęściej wskazywanym powodem tej sytuacji było zarządzanie finansami, liczba świadczeniobiorców i wysokość świadczeń. Badania wskazują, że świadczeniobiorcy mają obecnie pewną wiedzę na temat funkcjonowania systemu emerytalnego. Jednak większą świadomość w tym zakresie posiadają „młodsi emeryci”.

Działalność rolnicza stanowi niezbędny element kształtowania krajobrazu. Szczególnie istotną rolę należy jej przypisać na obszarach cennych przyrodniczo, w tym na obszarach górskich. Wieś karpacka i gospodarstwa rolne wykazują tu dużą żywotność ekonomiczną oraz wysoką aktywność gospodarczą, potrzebują jednak wsparcia dla prowadzonej, w trudnych warunkach przyrodniczych, działalności rolniczej. Duże przywiązanie mieszkańców Karpat Polskich do ziemi, miejsca zamieszkania, a także tradycji i kultury regionu sprawia, że procesy recesywne odnoszące się do trwałości wsi i rolnictwa przebiegają tu wolniej, aniżeli w innych częściach kraju. Jednakże brak zdecydowanych działań o charakterze pomocowym chroniących te obszary może w najbliższym czasie doprowadzić do gwałtownego przyśpieszenia zjawisk recesywnych. Istotny wpływ na tempo i kierunek zachodzących procesów będzie miała polityka gospodarcza UE, stosowana wobec obszarów wiejskich i rolnictwa, w tym adresowania do obszarów problemowych oraz dodatkowe rozwiązania polityki krajowej. Celem opracowania było dokonanie oceny oraz zaproponowanie modyfikacji w systemie wsparcia rolnictwa na obszarach górskich, w tym szczególnie na obszarze Karpat Polskich. Proponowane w podsumowaniu rozwiązania powinny zostać podane szerokiej dyskusji, która umożliwiłaby ich wdrożenie w ramach nowego okresu programowania WPR.

Przedmiotem analizy była sytuacja ekonomiczna gospodarstw w różnych klasach wielkości ekonomicznej. Na podstawie danych europejskiego systemu rachunkowości FADN dokonano oceny sytuacji dochodowej przeciętnego gospodarstwa Polski i Unii Europejskiej. Dla potrzeb analizy pogrupowano gospodarstwa według 6 klas wielkości ekonomicznej (ES6): do 4, 4–8, 8–16, 16–40, 40–100, 100 i więcej ESU. Z uwagi na to, że Wyniki Standardowe FADN zawierają wartości średnie dla wyłanianych, o określonej minimalnej liczebności grup gospodarstw rolnych, w badaniach zastosowano najprostsze metody analizy szeregów statystycznych, metody analizy pionowej i poziomej. W pracy wykorzystano informacje ze wszystkich gospodarstw prowadzących rachunkowość FADN w latach 2004 i 2008, a dla gospodarstw polskich dodatkowo z lat 2005–2007. Wysokość wypracowanego dochodu była ściśle skorelowana z wielkością ekonomiczną gospodarstwa. Wraz z jej wzrostem zwiększał się poziom uzyskiwanego dochodu. Jednak dochód na osobę pełnozatrudnioną rodziny przekraczający przeciętne wynagrodzenie netto11 w gospodarce narodowej w 2004 r. osiągnęło dopiero badane polskie gospodarstwo średnio małe (8–16 ESU) ) pod względem wielkości ekonomicznej, natomiast w 2008 r. średnio duże (16–40 ESU). W gospodarstwach dużych (40–100 ESU) i bardzo dużych (100 ESU i więcej) w 2008 r. i dodatkowo średnio dużych (16–40 ESU) w 2004 r. uzyskany dochód na osobę pracy nieopłaconej był wielokrotnie wyższy od przeciętnego wynagrodzenia netto. Dla wysokości uzyskiwanego dochodu coraz większego znaczenia nabierają dopłaty.

Ubezpieczenia finansowe odgrywają ważną rolę w gospodarce rynkowej. Pozwalają one firmom i osobom fizycznym przejść przez okres ekonomicznego spowolnienia z możliwie najmniejszymi stratami. Sektor ubezpieczeń finansowy, którego rozwój w Polsce przypada na lata 90, rozrósł się dynamicznie przez ostatnie lata. Artykuł prezentuje rozwój i znacznie rynku ubezpieczeń finansowych w Polsce w latach 2004–2009. Przeanalizowano wartość i strukturę ubezpieczeń finansowych według form ubezpieczeń i rodzaju posiadacza polisy. Przedstawiono zmiany wartości składki przypisanej brutto, wypłaconych odszkodowań brutto, wyniku technicznego i wybranych wskaźników ubezpieczeń finansowych. Równocześnie zaprezentowano prawne i teoretyczne aspekty funkcjonowania polskiego rynku ubezpieczeń finansowych. Dane na temat rozwoju sektora ubezpieczeń finansowych w Polsce zostały zaczerpnięte z materiałów Głównego Urzędu Statystycznego oraz Komisji Nadzoru Finansowego.

W artykule podjęto próbę określenia związków gospodarstw domowych rolników z lokalna gospodarką. Analizy przeprowadzono na zbiorowości gospodarstw z północno-wschodniej Szkocji i z województwa podlaskiego. Uzyskane rezultaty sugerują, iż siła związków gospodarstw z innymi podmiotami lokalnej gospodarki warunkowana jest ogólnym rozwojem regionu i uwarunkowaniami ekonomicznymi. Z przeprowadzonych badań wynika, iż w przypadku województwa podlaskiego większość transakcji miała charakter lokalny, podczas gdy w Szkocji relacje gospodarstw z otoczeniem były znacznie bardziej złożone i miały charakter mniej lokalny.

W artykule przedstawiono rolę sektora browarniczego w gospodarce krajów Unii Europejskiej oraz czterech krajów pozaunijnych: Chorwacji, Norwegii, Szwajcarii i Turcji. Skoncentrowano się głównie na wartości dodanej, przychodach budżetowych związanych z produkcją i dystrybucją piwa oraz zatrudnieniu. Omówiono również wielkość importu i eksportu piwa. Stwierdzono, że browarnictwo ma szczególnie duże znaczenie w generowaniu przychodów budżetowych w krajach o wysokim stopniu fiskalizmu oraz gdzie jednocześnie występuje duża produkcja i konsumpcja piwa. Analizowany sektor zapewnia również wiele miejsc pracy, zwłaszcza w sferze dystrybucji (głównie w branży gastronomicznej).

Artykuł przedstawia modelowe ujęcie procesów rozwoju regionalnego w kontekście samorządowych programów strategicznych. Opisano w nim teoretyczne podstawy rozwoju regionalnego wychodząc od podstawowych pojęć i uwarunkowań tych zjawisk społeczno-ekonomicznych. Zaprezentowano przegląd teorii rozwoju i wskazano na najbardziej syntetyczne zjawiska w dwóch skrajnych modelach. Następnie przedstawiono mechanizmy programowania strategicznego w ramach polityki regionalnej. Pokazano sekwencje działań w budowie strategii i poszczególne jej elementy. Obok analiz systemowych omówiono także przykładowe zapisy wybranej strategii regionalnej. Artykuł zakończono wnioskami i rekomendacjami dla samorządów terytorialnych w Polsce, które tworzą i wdrażają strategie w otoczeniu mikro i makroekonomicznym. Stwierdzono, że zarządzanie strategiczne jest optymalnym sposobem podniesienia efektywności sprawowania władzy na szczeblu mezoekonomicznym.

W artykule zaprezentowano podstawy teoretyczne i praktyczny wyraz polityki konkurencji realizowanej w warunkach organizacji i funkcjonowania polskich rynków rolno-spożywczych. Podstawą prowadzenia przez rządy krajowe polityki konkurencji są założenia teorii ekonomii dotyczące ekonomicznej efektywności i dobrobytu konsumentów. Jak zostało wykazane, na wielu rynkach rolno-spożywczych w Polsce rola polityki konkurencji jest ograniczona. Po pierwsze jest tak ze względu niski poziom koncentracji rynków. W latach 2004–2010 Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (polski organ ochrony konkurencji) prowadził 11 postępowań z zakresu naruszenia prawa konkurencji w tym sektorze. Ponadto tylko nieliczne spośród 137 decyzji dotyczących koncentracji zakończyły zakazem koncentracji lub zgodą warunkową. Po drugie wynika to z zasad Wspólnej Polityki Rolnej. Prawdopodobny wzrost znaczenia polityki konkurencji w tym sektorze może przynieść postępująca jego konsolidacja, a także reforma Wspólnej Polityki Rolnej.