Artykuł przedstawia zastosowanie zróżnicowanych metod wzmocnienia skarp składowiska Radiowo przy użyciu materiałów antropogenicznych, geosyntetyków oraz metod bioinżynierii. Zaprezentowany w artykule przykład dowodzi, iż kombinacja zbrojenia oraz kształtowania skarp znacząco poprawia współczynnik stateczności ogólnej. Materiały zastosowane w celu wzmocnienia skarp składały się z materacy, zużytych opon, odpadów ze składowiska, materiałów geosyntetycznych, geosiatek oraz technik bioinżynierskich. Ocena efektywności zastosowanych rozwiązań została przeprowadzona na drodze modelowania numerycznego oraz długotrwałych obserwacji terenowych wzmocnionej konstrukcji. Obliczenia numeryczne przeprowadzono przy uwzględnieniu wymaganych parametrów geotechnicznych zastosowanych materiałów. Ponadto badanie dowiodło, iż zastosowanie okrywy roślinnej wyścielonej materiałem kompostowym znacząco poprawiło warunki stateczności skarp rozpatrywanego obiektu. Wyniki analiz numerycznych oraz obserwacje terenowe dowiodły poprawności zastosowanych rozwiązań, gdyż współczynnik stateczność ogólnej skarp wzmocnionych znacząco poprawił się w stosunku do warunków bez zbrojenia, a żadne oznaki utraty stateczności obiektu nie zostały do tej pory zaobserwowane.

W artykule przedstawiono charakterystykę zapory w Nieliszu, dokonano porównania parametrów geotechnicznych podłoża tej zapory według Larssona i Marchettiego oraz obliczono warunki stateczności zapory ze względu na przebicie hydrauliczne (HYD) według Eurokodu 7 i stateczności ogólnej zapory przy rożnych poziomach piętrzenia za pomocą programu Slope/W.

W normach krajowych dotyczących płyt kanałowych wskazuje się, że w przypadku stosowania podpór odkształcalnych przy wyznaczaniu wartości naprężeń głównych rozciągających, stanowiących element warunku nośności na ścinanie stropu, uwzględnić należy dodatkowe naprężenia ścinające, działające poprzecznie w stosunku do rozpiętości elementów płytowych. Przeprowadzone w laboratorium VTT-Espoo w Finlandii badania doświadczalne oraz wykonane analizy obliczeniowe wykazały, że wielkość wpływu podatności podpór uzależniona jest od szeregu szczegółów konstrukcyjnych, m.in. od głębokości wypełnienia kanałów płyt stropowych betonem czy obecności warstwy nadbetonu konstrukcyjnego. W artykule przedstawiono schemat obliczeniowy sprawdzania nośności na ścinanie stropu z płyt kanałowych opartych na podporach sprężystych z podaniem konsekwencji w przypadku pominięcia tego zagadnienia.

Wytrzymałość betonu na ściskanie odgrywa podstawową rolę w projektowaniu, wykonawstwie i użytkowaniu konstrukcji żelbetowych. Artykuł dotyczy szacowania niepewności wyników badań wytrzymałości betonu na próbkach sześciennych. Wysoka jakość uzyskiwanych wyników z badań jest niezmiernie ważna do prawidłowej oceny badanego materiału. O jakości wyniku można mówić, jeśli znana jest niepewność pomiaru. Jej znajomość pozwala dokonywać porównania wyników badań uzyskiwanych dla różnych klas betonu przez różne laboratoria. W pierwszej części pracy uporządkowano i przedstawiono wiadomości w zakresu teorii niepewności wraz z szacowaniem niepewności wyników pomiarów. Na podstawie opisanej teorii opracowano wzór (11) do określania niepewności rozszerzonej wytrzymałości betonu (fcm). Artykuł zawiera wyniki badań wraz z wstępną ich oceną. Celem badań była weryfikacja hipotezy badawczej dotyczącej ulepszenia kryterium oceny parametrów mechanicznych betonu. W następnym artykule zaproponowane kryteria oceny cech mechanicznych betonu, wynikające z teorii niepewności, porównane zostaną z kryterium oceny wyniku, które bazuje na statystycznym rachunku błędu pomiaru.

Na podstawie obserwacji prowadzonych w otoczeniu składowiska odpadów komunalnych „Otwock-Świerk” przedstawiono rolę wypiętrzenia strukturalnego jako bariery geologicznej ograniczającej rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń w środowisku wód podziemnych. Analizowany obiekt znajduje się na Równinie Garwolińskiej – zdenudowanej wysoczyźnie morenowej powstałej w czasie zlodowaceń środkowopolskich. Złożone warunki hydrogeologiczne w rejonie składowiska są efektem procesów glacitektonicznych, które doprowadziły do wypiętrzenie osadów podłoża czwartorzędu i deformacji warstw osadów glacjalnych.