W niniejszej pracy sformułowano tolerancyjny model przewodnictwa ciepła, a następnie w ramach uzyskanego modelu przedstawiono próbę analizy zjawiska temperaturowego efektu brzegowego w wybranych kompozytach o dwukierunkowo periodycznej strukturze materialnej. Jako przedmiot analizy wybrano przegrodę zbudowaną z kompozytu, w którym każda płaszczyzna równoległa do zewnętrznej i wewnętrznej płaszczyzny przegrody jest płaszczyzną dwukierunkowej periodyki. Jako narzędzie modelowania wykorzystano tolerancyjny model przewodnictwa ciepła kompozytu periodycznego. W pracy ograniczono rozważania do przegród o heksagonalnej strukturze materialnej, a także sformułowano i rozwiązano zagadnienie graniczne opisujące zjawisko efektu brzegowego zachodzące w wymienionej przegrodzie.

Niniejszy artykuł dotyczy elementu skończonego łuku kołowego o średniej grubości (Ar2Ph2). W pracy pokazano sposób wyprowadzenia „fizycznych” funkcji kształtu uwzględniających wpływ właściwości fizycznych materiału, geometrii przekroju poprzecznego i krzywizny łuku na jego deformację. Wykazano, że przy małym kącie rozwarcia elementu przechodzą one w odpowiednie funkcje elementu belkowego Timoshenki. Rozwiązano serię zadań z zastosowaniem prezentowanego elementu i otrzymano rozwiązania ścisłe w zakresie statyki oraz przybliżone wyniki w zagadnieniu drgań własnych. Wykazano dobrą zbieżność elementu w drugim typie zadań.

W pracy wyprowadzono wzory na pierwszą częstość drgań własnych słupa w kształcie ściętego stożka i wydrążonego ściętego stożka (rury stożkowej). Przyjęto, że słup jest z materiału sprężystego, a jego masa jest rozłożona w sposób ciągły. Zastosowano metodę Rayleigha i przyjęto, że amplituda przemieszczeń osi drgającego pręta opisana jest funkcją trygonometryczną. Sposób wykorzystania wzorów pokazano na przykładach. Otrzymane wyniki porównano z rezultatami obliczeń z innych prac i obliczeń według normy PN-77/B-02011.

Celem artykułu było określenie przemieszczeń osiowych powstałych w wyniku działania siły cyklicznej przyłożonej na powierzchni podłoża gruntowego. Próbki zostały obciążone siłą, która spowodowała przemieszczenie powierzchni o 2,54 mm. Po tym badaniu próbki były obciążane wielokrotnie tą samą siłą. Ta procedura badawcza pozwoliła na zdefiniowanie rodzaju przemieszczeń w wyniku obciążenia cyklicznego. W artykule dokonano analizy poszczególnych przemieszczeń. Materiałem była glina piaszczysta z 8-procentowym dodatkiem wapna hydratyzowanego. Dodatkowym celem badań było udowodnienie wyraźnego zwiększenia sztywności gruntów kohezyjnych za pomocą stabilizacji oraz ukazanie różnorodnych ścieżek obciążenie – odciążenie dla stabilizowanej i niestabilizowanej gliny piaszczystej.

Wyznaczanie współczynnika konsolidacji pionowej i poziomej w słabonośnych gruntach organicznych jest istotnym uzupełnieniem opisu charakterystyki naprężenie – odkształcenie w gruntach, które charakteryzuje duża anizotropia. Początkowa duża przepuszczalność znacząco malejąca w procesie odkształcenia, duża ściśliwość i nieliniowość parametrów zarówno odkształceniowych, jak i przepływu stanowi wyzwanie dla inżynierów, niejednokrotnie szukających możliwości posadowienia obiektów na słabonośnym podłożu budowlanym. W pracy scharakteryzowano metodę wyznaczania współczynnika konsolidacji, zarówno w kierunku pionowym, jak i poziomym, oraz podano podstawowe zasady laboratoryjnego badania gruntów z wykorzystaniem komory Rowe’a.