W Leśnym Zakładzie Doświadczalnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Rogowie założono uprawę z sadzonek sosny zwyczajnej, różniących się zmikoryzowaniem ilościowo i jakościowo. Miejscem doświadczenia była powierzchnia leśna wykorzystywana uprzednio przez blisko 40 lat jako szkółka. Uprawę założono z sadzonek wyhodowanych na niesterylnym podłożu torfowo-perlitowym. Do połowy podłoża dodano szczepionkę mikoryzową z grzybem Hebeloma crustuliniforme. Sadzonki w szkółce traktowano sześcioma fungicydami, pozostawiając w celu porównania sosny nieopryskiwane. Mimo wystąpienia istotnych statystycznie różnic w poziomie kolonizacji mikoryzowej między sadzonkami z poszczególnych wariantów doświadczenia, nie różniły się one wysokością. Po pierwszym roku wzrostu sadzonek w uprawie poziom kolonizacji mikoryzowej wyrównał się i wynosił średnio ponad 80%. Sadzonki mikoryzowane osiągnęły istotnie statystycznie mniejszy roczny przyrost wysokości w porównaniu z niemikoryzowanymi. Przeżywalność sadzonek wszystkich wariantów była wysoka i wynosiła średnio 97%.

Praca ma charakter faunistyczny, a jej głównym celem było wykazanie jak największego spektrum gatunków roztoczy. W wyniku badań akarologicznych prowadzonych na terenie „Borów Tucholskich” zebrano 42 próby, w których stwierdzono 77 gatunków roztoczy z rzędu Mesostigmata. Najliczniej pod względem gatunków były reprezentowane rodziny Ascidae (16 gatunków), Laelapidae (13) oraz Parasitidae (10). W zebranym materiale gatunkami najliczniej występującymi okazały się: Trichouropoda rafalskii, T. ovalis, Veigaia nemorensis, Trachytes aegrota i Zercon triangularis, z kolei w największej liczbie prób odnotowano T. ovalis, V. nemorensis, Z. triangularis i T. aegrota.

Opracowanie jest próbą analizy wypełnienia leśnej przestrzeni w dwugeneracyjnych drzewostanach rębnych wzrastających na siedlisku lasu wyżynnego. Celem badań było określenie pola i przestrzeni jednego drzewa w warstwie młodego pokolenia oraz wpływu starodrzewu na te parametry drzew. Materiał badawczy zebrano w 2001 roku na terenie Nadleśnictwa Krasiczyn (RDLP Krosno). Analizę przeprowadzono na 28 stanowiskach próbnych, na których udział buka zwyczajnego w składzie starodrzewu był nie mniejszy niż 70 %. Wyliczone w pracy wskaźniki charakteryzowały się dość dużą zmiennością, zwłaszcza w zakresie jednostkowej przestrzeni drzewa. Na ogół zmienność ta była większa w podroście bukowym aniżeli w jodłowym. Należy przypuszczać, iż jest ona naturalną konsekwencją zróżnicowanych cech strukturalnych jako efektu świadomego, lecz subiektywnie realizowanego procesu użytkowania i naturalnego odnawiania się lasu. Analiza nie wykazała istotnego wpływu starych drzew na wielkość pola i przestrzeni w warstwie młodego pokolenia, wzrastającego pod ich okapem. Konieczna jest kontynuacja tego typu badań w innych drzewostanach celem sprawdzenia przydatności zastosowanych wskaźników w analizach przestrzennych, dotyczących cech strukturalnych buczyny karpackiej. Określenie bowiem parametrów wypełnienia leśnej przestrzeni może pomóc leśnikom w trafniejszym planowaniu gospodarczym i lepszej realizacji zadań hodowlanych.

Badania przeprowadzono na pomierzonych sekcyjnie 40 strzałach modrzewia polskiego pochodzących z rezerwatu ścisłego im. J. Kostyrki na Górze Chełmowej w Świętokrzyskim Parku Narodowym. Celem pracy jest analiza przebiegu krzywej morfologicznej strzały modrzewia oraz próba takiego jego opisu, który umożliwiłby określanie miąższości klas wymiarowych drewna na drzewach. Do opisu przebiegu krzywej morfologicznej strzały zastosowano model kształtu strzał opracowany przez Bi [2000]. Na zebranym materiale badawczym opracowano parametry modelu kształtu, który wyjaśnia ponad 97,5% zmienności przebiegu krzywej morfologicznej. Zastosowany sposób określania kształtu charakteryzuje się stosunkowo dużą dokładnością określania krzywej morfologicznej oraz miąższości strzał. Opracowany wzór opisujący kształt strzały modrzewia polskiego z Góry Chełmowej ma znaczenie lokalne. Jego szersze praktyczne zastosowanie wymaga oszacowania parametrów wzoru na bardziej obszernym materiale badawczym.

Celem pracy było opracowanie metodyki rozmnażania in vitro fragmentów 3-miesięcznych sadzonek dębu krotoszyńskiego. W badaniach skoncentrowano się na doborze najkorzystniejszej pożywki hodowlanej oraz układu hormonalnego. Najwyższy stopień rozkrzewiania uzyskano na pożywkach A2, WPM oraz Pin z dodatkiem 2,0-3,0 mg·dm^-3BA+ 0,01 mg·dm^-3 NAA.

Badania porównawcze, przeprowadzone z użyciem zmodyfikowanej mikrowłóknami włókniny – KYS-serii FINESS oraz włókniny standardowej, o jednorodnej budowie – KYS-serii PROGRESS, wykazały występowanie istotnych różnic w zachowaniu się obydwu rodzajów materiałów zastosowanych jako przegrody filtracyjne w układzie oczyszczania powietrza z pyłu drzewnego. Stwierdzono, że po przejściu strumienia powietrza przez worek filtracyjny z włókniny pokrytej mikrowłóknami (KYS-serii FINESS) zawartość cząstek pyłowych jest od 2,5- do 3-krotnie mniejsza w porównaniu z włókniną standardową. Jest to korzystne ze względu na możliwość zagwarantowania przestrzegania najbardziej nawet rygorystycznych wymogów higienicznych dotyczących powietrza wypełniającego pomieszczenia produkcyjne. Duża skuteczność odpylania na włókninach pokrytych warstwą mikrowłókien daje pełną swobodę w projektowaniu i eksploatacji zamkniętych obiegów powietrza w instalacjach odpylających stosowanych w fabrykach mebli.

Zmiany krystaliczności celulozy in situ w drewnie napromieniowanym promieniami gamma badano metodą spektroskopii w podczerwieni (FTIR) i dyfrakcji promieni X. Oceniono korelację między stopniem krystaliczności, oznaczanym z dyfrakcji promieni X a indeksem krystaliczności wyznaczonym metodą spektrofotometryczną w podczerwieni wykorzystując widma normalne i ich drugie pochodne. Otrzymano wysoką korelację jedynie dla stosunku A₁₃₇₃/A₂₈₈₅. Wykazano, że stosunek absorbancji w maksimum do absorbancji w minimum A_{1373 cm-1}/A _{1350 cm-1} oraz A _{1160 cm-1}/A _{1148 cm-1} mogą być stosowane do oceny zmian stopnia krystaliczności celulozy in situ w drewnie.

W pracy przedstawiono teorię stateczności osiowo ściskanej cylindrycznej kształtki sklejkowej. Rozpatrywano równanie różniczkowe osi obojętnej i jej nachylenia, krytyczne naprężenia, naprężenia i odkształcenia w powłoce dla bardzo smukłych sklejkowych rur w stanach sprężystych przy założeniu hipotezy płaskich przekrojów i małych ugięć osi obojętnej. Otrzymane teoretyczne wyniki naprężeń krytycznych odniesiono do smukłości cylindrycznej kształtki sklejkowej wykonanej z brzozy oraz do iloczynu promienia przez grubość ścianki. Otrzymane teoretyczne wyniki wartości naprężeń i odkształceń zaprezentowano używając przykładowej cylindrycznej kształtki sklejkowej.