Ochrona środowiska przyrodniczego wymusza ograniczenie zużycia nawozów i środków ochrony roślin, stąd konieczność prowadzenia badań nad stosowaniem preparatów roślinnych w produkcji ogrodniczej. W doświadczeniu przeprowadzonym w latach 2009–2012 oceniano wpływ zabiegu opryskiwania okulantów gruszy biostymulatorem ERGOPLANT. Porównywano wzrost okulantów trzech odmian gruszy: Isolda, Konferencja i Uta okulizowanych na dwóch typach pigwy: S1 i MA. Zastosowanie biostymulatora ERGOPLANT zwiększyło istotnie wzrost okulantów gruszy i ich zgodność z Polską Normą. Badane podkładki wpływały istotnie na liczbę korzeni drzewek gruszy. Największą średnicę okulantów i najlepszą ich jakość uzyskano dla odmiany Uta. Również liście okulantów tej odmiany miały większą zawartość chlorofilu w porównaniu z dwoma pozostałymi odmianami. W przekrojach anatomicznych połączeń odmian Isolda i Uta, szczególnie z podkładką pigwy MA, zaobserwowano obecność warstwy komórek nekrotycznych.

Porównywano wpływ trzech metod kondycjonowania: hydrokondycjonowania, kondycjonowania w solach mineralnych oraz osmokondycjonowania na kiełkowanie i wigor nasion fiołka ogrodowego w temperaturze 20, 30 i 35°C. Nasiona hydrokondycjonowano w ograniczonej ilości wody (600 i 700 µl H₂O·g nasion^-1, 2, 3 lub 4 dni), kondycjonowano w roztworze KNO₃ (-1.5 MPa, 5 dni) oraz osmokondycjonowano w roztworach glikolu polietylenowego (-1,0, -1,25 lub -1,5 MPa PEG 8000, 7 dni) w temperaturze 15 lub 20°C. Oceniano kiełkowanie i wigor nasion niekondycjonowanych i kondycjonowanych. Na ogół hydrokondycjonowanie negatywnie wpływało na szybkość kiełkowania, procent kiełkujących nasion oraz zdolność kiełkowania. Kondycjonowanie w roztworze KNO₃ przyśpieszyło kiełkowanie nasion w temperaturze 20, 30 i 35°C, ale nie miało wpływu na procent nasion kiełkujących i zdolność kiełkowania. Osmokondycjonowanie nasion w roztworze PEG o potencjale osmotycznym -1.0 MPa w temperaturze 20°C nie tylko znacząco poprawiało wskaźniki wigoru w temperaturze 20, 30 i 35°C, ale również najkorzystniej z zastosowanych metod wpływało na procent nasion kiełkujących w temperaturze 30 i 35°C i istotnie zwiększyło zdolność kiełkowania nasion w temperaturze 20 i 30°C.

Obecność roślinności ruderalnej oraz śródpolnej sprzyja zachowaniu bioróżnorodności oraz stanowi dodatkowe źródło pokarmu dla owadów zapylających. Lamium album należy do pospolitych roślin ruderalnych i jest chętnie oblatywana przez różne grupy owadów, dostarczając im pyłku i nektaru. W latach 2012–2013, na terenie miasta Lublina (Polska) analizowano atraktanty sygnalizacyjne oraz pokarmowe w kwiatach L. album, wykorzystując mikroskopię świetlną i skaningową elektronową. Przy zastosowaniu metody pipetowej określono obfitość nektarowania kwiatów, a przy użyciu refraktometru Abbego zawartość cukrów w nektarze. Stwierdzono, że kwiaty jasnoty białej emitują zapach i wyposażone są we wskaźniki nektaru, a korona i pręciki posiadają włoski gruczołowe i papille wydzielające olejki eteryczne. Na pręcikach występują także włoski niegruczołowe pełniące funkcję prezenterów pyłkowych. Nektarnik w kwiecie jasnoty białej ma kształt nieregularnego dysku otaczającego częściowo podstawę zalążni słupka. Średnia koncentracja cukrów w nektarze wynosiła 43%. Obliczona z 1 ha wydajność cukrowa osiągnęła średnio 153 kg, zaś wydajność miodowa 191 kg.

Arcydzięgiel litwor (Archangelica officinalis Hoffm.) może być zasiedlany przez różne gatunki grzybów, w tym również przez grzyby Phoma sensu lato. Przeprowadzone badania dotyczą gatunku Phoma complanata wyizolowanego z nadziemnych i podziemnych części arcydzięgla w latach 2009–2011. Testy patogeniczności przeprowadzono zgodnie z postulatami Kocha, z uwzględnieniem różnych metod inokulacji. Potwierdziły one patogeniczny charakter polskich izolatów P. complanata oraz izolatu referencyjnego dla wybranych organów arcydzięgla. Obserwacje przebiegu procesu infekcji wykonano przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM). Na podstawie przeprowadzonych badań P. complanata uznano za fakultatywny patogen arcydzięgla. Grzyb wnika do tkanek przez aparaty szparkowe bez tworzenia na końcu strzępki kiełkowej struktury adhezyjnej w postaci appresorium.

Głównym celem niniejszego badania było określenie czynników wpływających na wspierane rządowo użycie trzmieli jako zapylaczy w szklarniach śródziemnomorskich rejonów Turcji. Dane zostały zebrane od rolników przy użyciu bezpośredniej ankiety, a uzyskano je za pomocą metody losowej z 80 gospodarstw ze szklarniami w prowincji Antalya. Dane przeanalizowano za pomocą testu chi kwadrat, którego użyto w celu sprawdzenia związków między zmiennymi. Z analiz wynika, że istnieje istotny związek między gospodarstwami używającymi i nieużywającymi trzmieli, wziąwszy pod uwagę status zarejestrowanego rolnika, typ uprawy, typ wentylacji w szklarni oraz liczbę osób pracujących w szklarni. Ponadto większość rolników uważa, że użycie trzmieli jako zapylaczy w szklarniowej produkcji pomidora jest korzystne. Korzyści dotyczą wpływu na środowisko, zdrowie człowieka, a także kwestii ekonomicznych (marketing, wyższa cena, większy plon, mniejsze użycie pestycydów oraz siły roboczej).

Badanie przeprowadzono w celu określenia wpływu różnych szczepów ryzobakterii stymulujących wzrost roślin (PGPR) na wzrost i jakość rozsady kalafiora w warunkach szklarniowych. Wykorzystano szczepy Bacillus megaterium TV-3D, B. megaterium TV-91C, Pantoea agglomerans RK-92, B. subtilis TV-17C, B.  megaterium TV-87A, B. megaterium KBA-10. Z badań wynika, że różne bakteryjne inokulacje zwiększają takie parametry wzrostu roślin, jak świeża masa pędów, sucha masa pędów, średnica korzenia, długość korzenie, świeża masa korzenia, sucha masa korzenia, średnica łodygi, powierzchnia liścia oraz zawartość chlorofili w rozsadzie kalafiora. Z wyjątkiem kwasu abscysynowego (ABA), zawartości kwasu giberelinowego (GA), kwasu salicylowego (SA) oraz kwasu indolilooctowego (IAA) –dzięki aplikacji B. megaterium KBA-10 oraz P. agglomerans RK-92 – zwiększyła się odpowiednio o 23,64, 89,54 i 25,63% w porównaniu z kontrolą. Ilość kwasów organicznych przy aplikacji B. subtilis TV-17C PGPR zwiększała się zmiennie, z 9,63 do 186,02%. Szczepienia PGPR zwiększały też zawartość makro- i mikroelementów w rozsadzie kalafiora. W rezultacie, zabiegi z użyciem bakterii mogą być środkiem polepszania wzrostu i jakości kalafiora.

Badanie przeprowadzono w celu ustalenia związków między pewnymi elementami plonu oraz bezpośredniego i pośredniego wpływu tych elementów na plon kapusty (Brassica oleracea var. capitata L.). Doświadczenie przeprowadzono w Turcji w latach 2011–2012 w układzie kompletnej randomizacji z trzema powtórzeniami przy użyciu czternastu linii wsobnych kapusty. Przeprowadzono analizę korelacji i współczynnika ścieżki na 11 cechach, takich jak wysokość rośliny, średnica, szerokość zewnętrznego liścia, długość zewnętrznego liścia, masa głowy, średnica głowy, długość głowy, długość głąba, średnica wewnętrznej łodygi, liczba dni do dojrzałości oraz plonu. Zaobserwowano duże zróżnicowanie między genotypami kapusty w odniesieniu do wszystkich cech. Stwierdzono, że wszystkie elementy plonu, z wyjątkiem liczby dni do dojrzałości oraz długości głąba, były istotne i wysoce skorelowane z plonem. Największą pozytywną korelację otrzymano między plonem a masą (r = 0,927**). Współczynnik ścieżki wskazywał, że masa głowy (0,7139, 56,81%) miała największy pozytywny bezpośredni wpływ na plon, drugim ważnym czynnikiem była długość głowy (0,2265, 23,82%), a kolejnym – średnica rośliny (0,1907, 16,59%). W rezultacie masa głowy, długość głowy, średnica rośliny, wysokość rośliny, szerokość zewnętrznego liścia, długość zewnętrznego liścia, średnica głowy oraz średnica wewnętrznej łodygi mogą być skutecznie użyte jako kryteria selekcji w programie hodowlanym odmian kapusty o wysokim plonowaniu, ponieważ cechy te były najważniejszymi składnikami plonu wpływającymi na plon kapusty.

Warunki klimatyczne i pogodowe są ważnymi czynnikami wpływającymi na wzrost winorośli i jakość owoców. Uważa się, że chłodniejsze regiony są nieodpowiednie dla wzrostu winorośli ze względu na niedostateczne dojrzewanie oraz różnorodność parametrów jakościowych. Przeprowadzono więc próbę polową, mającą na celu określenie wpływu czasu przycinania na niskie cięcie (CP) i krótkie cięcie (SP) winorośli hybrydowej odmiany Hasanski Sladki w warunkach chłodnego klimatu. Winnica z systemem uprawy dwuramiennego pnia (25 cm wysokości) została założona w stacji eksperymentalnej Estońskiego Uniwersytetu Przyrodniczego (58°23’17’’ N, 26°41’50’’ E) w czerwcu 2007. Zabiegi przeprowadzono jesienią, po opadnięciu liści, oraz wiosną, w fazie dwóch liści, w latach 2010/2011 oraz 2011/2012. Czas przycinania wpływał na parametry dojrzałości winogron w zależności od metody przycinania. Jesienne samooczyszczanie zwiększało zawartość związków rozpuszczalnych z 18,5 do 19,8 °Brix w 2011 r. oraz z 17,1 do 18,0 w 2012 r. Kwasowość była wysoka w obydwu latach i wynosiła od 1,3 do 2,1 g 100 g^-1 i zmniejszało ją tylko CP. Cięcie wiosenne istotnie zmniejszało stosunek: rozpuszczalne substancje/kwasowość w przypadku obydwu metod. Czas SP miał wpływ na zmienność wskaźnika dojrzałości (MI = °Brix × pH²). W roku 2011 wiosenne cięcie zmniejszało ten wskaźnik, natomiast w roku 2012 wskaźnik zwiększył się. Wiosenne cięcie zmniejszało całkowitą zawartość fenoli do 22% w obu zabiegach w średniej dwuletniej. W przypadku CP, wiosenne cięcie zwiększało zawartość antocyjanów z 31 do 77 mg 100 g^-1 w roku 2012.

Abstract. The effect of Kelpak^® biostimulator, Wuxal^® Ascofol and Pentakeep^®-V leaf fertilizers were tested on Prunus mahaleb L. ‘Bogdány’ stockplants. Shoot production and characteristics, rooting and quality of their cuttings were evaluated. Biostimulator and fertilizers were sprayed four times on leaves before cuttings were taken. The number and fresh masses of the shoots, cutting weights, leaf chlorophyll indexes (SPAD) and indole-3-acetic-acid (IAA) levels in shoot tip were measured on stockplants. Rooting rates, IAA--levels in the rooting zone of cuttings, fresh and dry masses of rooted cuttings, both weights of the root and shoot were measured. Based on these results Kelpak^® pretreatment could be considered as the most effective in improving the productivity of Prunus mahaleb L. stockplants, leaf chlorophyll indexes and IAA-level in shoot tip of stockplant and in cutting base. The stockplant pretreatment by Kelpak^® increased both the single shoot mass and consequently the fresh mass of prepared cuttings. While these pretreatments alone did not affect the rooting rate, the pretreatment of shoots by Kelpak^® and Pentakeep^®-V increased the dry mass production of cuttings during rooting. Kelpak^® pretreatment affected the root dry mass positively, while Pentakeep^®-V increased the shoot dry mass of rooted cuttings.

Celem badań było określenie wpływu różnych biopreparatów na wzrost systemu korzeniowego, liczbę zarodników grzybów mikoryzowych, ogólną liczbę bakterii i grzybów mikroskopowych w glebie rizosferowej oraz stopień asocjacji mikoryzowej w korzeniach dwóch odmian jabłoni. Doświadczenie założono wiosną 2009 r. w Sadzie Doświadczalnym Instytutu Ogrodnictwa w Dąbrowicach. Obiektem badań były jednoroczne okulanty jabłoni odmian Topaz i Ariva szczepione na podkładce M26. Rośliny traktowano następującymi biopreparatami: kontrola, kontrola NPK, obornik, Micosat F + obornik, Humus UP, Humus Active + Aktywit PM, BioFeed Amin + obornik, BioFeed Quality + obornik, Tytanit + obornik, Vinassa + obornik, Florovit Eco oraz preparat Florovit Pro Nature. Traktowanie drzew jabłoni ‘Topaz’ i ‘Ariva’ biopreparatami Micosat F, Humus UP, Humus Active + Aktywit PM, BioFeed Amin, Vinassa, Florovit Eco oraz Florovit Pro Nature wpłynęło korzystnie na wzrost korzeni, stopień frekwencji mikoryzowej i wielkość populacji mikroorganizmów w glebie rizosferowej.

Pomiarów dokonano w szkółce w latach 2007–2013 w celu zbadania różnic we wzroście i określenia korelacji pomiędzy wybranymi cechami wzrostowymi drzewek typu „knip boom” sześciu odmian jabłoni na podkładce M.9. Najsilniejszy wzrost wykazywały drzewka ‘Jonagold Decosta’ (‘Red Jonaprince’ w 2013) i ‘Fuji Beni Shogun’, natomiast najsłabszy ‘Š ampion’ i ‘Camspur’, podczas gdy ‘Gala Must’ i ‘Golden Delicious Reinders’ charakteryzowały się średnią siłą wzrostu. Średnia długość pędu bocznego zwiększała się od szczytu drzewka do jego podstawy, lecz nie była istotnie zależna od liczby pędów bocznych. Korelacje pomiędzy cechami wzrostu były podobne do, tych jakie zaobserwowano w przypadku okulantów, przy czym najsilniejsza była zależność pomiędzy całkowitą długością pędów bocznych i ich liczbą na drzewie. Średnica pnia była silniej skorelowana z innymi cechami wzrostowymi, niż wysokość drzewek.

W badaniach przeprowadzonych w latach 2009–2011 na plantacji towarowej w specjalistycznym gospodarstwie ogrodniczym oceniano wielkość i jakość plonu dwu odmian truskawki (Elsanta i Albion) prowadzonych w różnych systemach uprawy. Określono wielkość i strukturę plonu owoców deserowych i przeznaczonych do przetwórstwa. Różne systemy produkcji obejmowały uprawę truskawek z sadzonek wielokoronowych oraz sadzonek frigo klasy A+ i A, posadzonych zarówno w gruncie jak i na czarnej foli, w systemie rzędowym i pasowo-rzędowym oraz na zbiór w tradycyjnym terminie owocowania i zbiór opóźniony. Średni plon owoców deserowych odmiany Elsanta w latach 2009–2011 wyniósł 10,8 t∙ha^-1 i był o 53,0% większy od średniego plonu truskawek odmiany Albion (7,1 t∙ha^-1). Najlepiej plonującym okazał się system uprawy z sadzonek frigo klasy A+ odmiany Elsanta uprawianej w systemie pasowo-rzędowym na czarnej folii (kombinacja D) –przeciętny plon owoców deserowych wyniósł 14,4 t∙ha^-1, zaś ogólny plon handlowy – 17,4 t∙ha^-1. Najmniejszy średni plon owoców deserowych osiągnięto z plantacji odmiany Albion prowadzonej w systemie pasowo-rzędowym z sadzonek frigo A w gruncie – tylko 4,9 t∙ha^-1. Udział owoców deserowych w ogólnym plonie handlowym wahał się od 66,6% na odmianie Elsanta do 89,6% na roślinach odmiany Albion.

Pomimo prowadzonej w szkółkach roślin ozdobnych w Polsce intensywnej ochrony chemicznej przed szkodnikami, przędziorki wciąż znajdują się w grupie fitofagów, które szczególnie trudno zwalczyć. Ze względu na tworzenie się ras odpornych na akarycydy, uzasadnione wydaje się poszukiwanie alternatywnych do chemicznej metod walki z przędziorkami, także w szkółkach roślin ozdobnych. Celem niniejszej pracy było wytypowanie szczególnie narażonych na żerowanie dużych populacji przędziorków odmian świerka pospolitego oraz ustalenie, jakie gatunki Phytoseiidae zasiedlają poszczególne odmiany Picea abies uprawiane w chronionych chemicznie szkółkach roślin ozdobnych. Zbadano także liczebność i skład gatunkowy przędziorków i dobroczynków zasiedlających drzewa świerka pospolitego rosnące w lasach. Jak wykazały badania, niemal wszystkie odmiany świerka pospolitego oferowane do sprzedaży w szkółkach były zasiedlone przez przędziorki. Spośród badanych świerków największą liczebność Tetranychidae stwierdzono na odmianach: ‘Inversa’, ‘Remontii’, ‘Waldbrund’, ‘Nidiformis’ i  ‘Pumila Glauca’. W szkółkach na badanych roślinach stwierdzono drapieżnego roztocza Typhlodromus tiliae Oudemans, niemniej jego liczebność była znacznie niższa niż na świerkach rosnących w warunkach naturalnych. Dodatkowo w lasach na świerku pospolitym stwierdzono dwa inne gatunki dobroczynków: Anthoseius bakeri (Garman) i Amblyseius andersoni (Chant).

W latach 2008–2010 oceniano plonowanie i jakość kwiatów lawendy wąskolistnej w ekologicznych doświadczeniach polowych. Doświadczenia zostały założone w czterech certyfikowanych gospodarstwach ekologicznych w różnych częściach Polski. W doświadczeniach oceniano następujące cechy: świeżą i suchą masę surowca, plon nasion, masę 1000 nasion, zawartość olejku eterycznego w suchym surowcu oraz jego skład i poziom zanieczyszczeń mikrobiologicznych surowca. Plon kwiatów lawendy z doświadczeń ekologicznych był większy w porównaniu z uprawą konwencjonalną, natomiast zawartość olejku eterycznego w kwiatach ekologicznych była mniejsza niż w tych pochodzących z doświadczeń konwencjonalnych. Zawartość olejku eterycznego oraz jego skład nie były zależne od systemu uprawy. W doświadczeniach ekologicznych uzyskano satysfakcjonujący plon nasion. Badany surowiec lawendy spełniał wymogi zanieczyszczeń mikrobiologicznych surowców poddawanych działaniu gorącej wody (A) zgodnie z Farmakopeą Europejską 7.0.