W pracy badano efektywność izolacji liniowych plazmidów dsDNA z komórek drożdży D. hansenii po zastosowaniu enzymatycznych metod protoplastyzacji, mechanicznych technik dezintegracji oraz chemicznej lizy komórek. Wykorzystane w procesie protoplastyzacji lytikaza z Arthrobacter luteus oraz mieszanina enzymów litycznych z Trichoderma harzianum umożliwiły efektywną izolację liniowych plazmidów. Lytikaza okazała się enzymem najszybciej lizującym ścianę komórkową, podczas gdy zaletą enzymów T. harzianum była czystość otrzymanego preparatu DNA. β-glukuronidaza nie powodowała wydajnego trawienia ściany komórkowej, przez co uznana została za nieodpowiednią do tego procesu. Wszystkie metody mechaniczne (rozcieranie kulkami szklanymi, mikrotłoczkami, mrożenie w ciekłym azocie, rozbijanie w Mikro-Dismembratorze) okazały się w pełni użyteczne do izolacji plazmidów w przeciwieństwie do metod chemicznych. Standardowo stosowana do izolacji plazmidów kolistych metoda lizy alkalicznej z SDS powodowała utratę plazmidów, natomiast CelLytic Y Cell Lysis Reagent prowadził do otrzymania wysoce zanieczyszczonych próbek.

Przedmiotem badań była ocena zdolności 113 szczepów drożdży wyizolowanych z polskich serów z przerostem pleśni do produkcji zewnątrzi wewnątrzkomórkowych enzymów proteolitycznych i lipolitycznych. Hodowle drożdży należących do 7 gatunków: Candida famata, C. sphaerica, C. intermedia, C. kefyr, Geotrichum penicillatum, Yarrowia lipolytica i Saccharomyces kluyveri prowadzono metodą wstrząsaną w podłożu zawierającym ekstrakt drożdżowy-kazeinę-glukozę (YCG). Oznaczano zewnątrzkomórkową aktywność endopeptydazową w pH 3,0 i 7,5, odpowiednio wobec kwasowo zdenaturowanej hemoglobiny i kazeiny jako substratów. Obok zewnątrzkomórkowej aktywności proteolitycznej badano także aktywność wewnątrzkomórkową. Ocenie poddano również aktywność karboksypeptydazową, di-, tripeptydazową oraz aminopeptydazową drożdży. Aktywność zewnątrzi wewnątrzkomórkowych lipaz oznaczano metodą studzienkową.

Przedstawiono krótki przegląd występujących w owocach i warzywach, wywołujących uczulenia, profilin i białek zapasowych. Zwrócono uwagę na reakcje krzyżowe pomiędzy omawianymi alergenami a homologicznymi białkami obecnymi w pyłkach popularnych roślin. Na koniec omówiono kierunki badań, których celem jest poszukiwanie hipoalergicznych odmian owoców i warzyw.