W pracy porównano trzy techniki wyznaczania wskaźnika zmiany cen nieruchomości na podstawie analizy par nieruchomości podobnych. Do porównania technik wykorzystano bazę składającą się z ponad stu powtórnych sprzedaży nieruchomości gruntowych niezabudowanych. Porównywane techniki różnią się wagami poszczególnych par transakcji. Weryfikacja technik pokazała, że technika preferująca pary transakcji o długich interwałach czasowych między kolejnymi sprzedażami jest najlepsza. Wartość wskaźnika zmiany cen otrzymanego tą techniką jest najbliższa wartości wskaźnika wzorcowego wyznaczonego metodą regresji liniowej.

W artykule przedstawiono dane ilościowe dotyczące wyłączeń gruntów klas I-III z produkcji rolnej w latach 1995-2009 r. w trzech gminach bezpośrednio sąsiadujących z dużym miastem Wrocławiem, tj. w gminie Czernica, Długołęka i Siechnice. Przedstawiono również wyłączenia gruntów z produkcji rolniczej zgodnie z ich rzeczywistym rozmieszeniem w latach 2001-2009 oraz zmiany przeznaczenia gruntów na cele nierolnicze w latach 2001-2009, stosując metody modelowania kartograficznego. Przestrzenne rozmieszenie wyłączeń i zmian przeznaczenia gruntów odniesiono do planowanych inwestycji drogowych oraz obowiązujących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

Celem artykułu jest przedstawienie różnych zdarzeń niepożądanych, które mogą wystąpić w związku z załadunkiem, rozładunkiem i przewozem substancji niebezpiecznych. Skupiono się na poszukiwaniu powodów ich powstawania oraz przeprowadzono analizę ilości i struktury przewożonych towarów. Opisano również możliwość wykorzystania systemu informacji geograficznej, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji związanych z zagrożeniem w trakcie przewozu tego typu substancji.

W pracy przedstawiono analizę i ocenę aktywności lokalnej polityki mieszkaniowej prowadzonej w wybranych gminach miejskich. Najpierw scharakteryzowano cele i instrumenty polityki mieszkaniowej możliwe do wykorzystania przez samorządy gminne, a następnie zaproponowano zestaw wskaźników umożliwiających ocenę aktywności tej polityki z uwzględnieniem specyfiki zaspokajania potrzeb mieszkaniowych lokalnych społeczności o zróżnicowanym statusie materialnym. W części empirycznej zawarto wyniki analizy porównawczej ustalonych wskaźników w miastach Olsztyn, Iława i Barczewo. Uzyskane wyniki badań świadczą o pasywnej postawie władz badanych gmin w zakresie tworzenia warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych grup ludności o niskich dochodach oraz w zakresie stymulowania pozostałych sektorów lokalnego rynku mieszkaniowego.

Zwiększanie poziomu bezpieczeństwa obiektu budowlanego nadzorowanego przez zarządcę nieruchomości jest trudnym procesem wymagającym zapoznania się z informacją na temat zagrożeń, na które może być narażony ten obiekt. Efektywne utrzymanie bezpieczeństwa możliwe jest wtedy, gdy stosowane są odpowiednie procedury, wspierane środkami finansowymi na ich realizację. W artykule skoncentrowano się na tych czynnościach, które obejmują wprowadzenie przeciwpożarowego systemu wodociągowego jako obowiązkowego lub dodatkowego systemu zwiększającego bezpieczeństwo w budynkach. Przeprowadzono również badania szczegółowe, co pozwoliło na sformułowanie wskazań i wniosków praktycznych.

Jednym z wyróżników rozwoju zrównoważonego jest ład przestrzenny, który na terenach Warmii został ukształtowany przede wszystkim przez elementy krajobrazu kulturowego. Stan zachowania przestrzeni przyrodniczej i kulturowej ma dominujące znaczenie dla wsi warmińskiej. Świadczy m.in. o jej potencjale turystycznym. Może także przyczynić się do odbudowy tożsamości tego regionu. Przedstawiona w opracowaniu autorska metoda umożliwia ocenę poziomu stanu ładu przestrzennego terenów zabudowy dowolnej wsi warmińskiej oraz pomaga odpowiedzieć na pytanie, czy analizowany teren cechuje architektura typowa dla zabudowy wsi warmińskiej. Wyniki oceny mogą być ponadto pomocne w podejmowaniu właściwych decyzji w pracach planistycznych oraz podczas prowadzenia prac rewitalizacyjnych na poziomie lokalnym.

Przestrzeń to nie tylko elementy ją tworzące, ale i emocje, które odczuwamy w zetknięciu z nią. Podczas przebywania w przestrzeni zmysły rejestrują doznania związane z jej odbiorem. Następuje percepcja przestrzeni różnymi kanałami przenoszenia doznań. Gromadzone poprzez różne receptory informacje są następnie wykorzystywane do oswajania przestrzeni, identyfikowania się z nią. W zależności od cech przestrzeni odbiorca może odczuwać różne emocje od strachu i zagrożenia po poczucie wolności i bezpieczeństwa. W artykule przedstawiono mechanizmy myślenia przestrzennego w odbiorze przestrzeni bezpiecznej oraz relacje człowiek-otoczenie. Omówiooe także elementy przestrzeni wywołujące poczucie bezpieczeństwa w jej społecznym odbiorze oraz obszary ich kształtowania. Poruszono zagadnienia stresu miejskiego i kultury bezpieczeństwa.

W wytycznych dotyczących sporządzania dokumentacji obszarów Natura 2000 ściśle określono sposób opisu danego obszaru. Zarówno w przypadku standardowych formularzy danych (SFD), jak również planów zadań ochronnych (PZO) wymagana jest dokumentacja kartograficzna oraz dokładne powierzchnie siedlisk, w stosunku do których określa się m.in. odpowiednie działania ochronne. Podczas sporządzania map tematycznych korzysta się z dostępnych materiałów kartograficznych zawierających informację przestrzenną dotyczącą ewidencji gruntów, oddziałów leśnych, ortofotomap i wcześniej skartowanych obszarów, objętych różną formą ochrony przyrody. Po zestawieniu ze sobą wszystkich danych źródłowych, wielokrotnie pojawiają się rozbieżności w granicach analizowanych powierzchni wynoszące nawet kilkadziesiąt metrów. Konieczne jest zatem wypracowanie finalnej struktury baz danych, w których archiwizowane są informacje środowiskowe wykorzystywane do sporządzania SFD i PZO oraz ustalenie relacji między poszczególnymi tabelami wraz z ich spójnym nazewnictwem, stosowanym przez wszystkie instytucje w kraju, zajmujące się obszarami Natura 2000.