Nauki ścisłe stały się ścieżkami, na których uczeni reprezentujący inne dziedziny mogą znajdować nowe twórcze inspiracje. Doszukując się przykładów integracji nauk inspirowanych przez odkrycia nauk ścisłych, głównie fizyki, chemii i matematyki, z różnymi dziedzinami wiedzy, również z gospodarką przestrzenną, sformułowano ideę przeniesienia znanego deterministycznego modelu grawitacji detalu Reilly'ego na potrzeby gospodarki przestrzennej. W pracy zaproponowano lokalizację hipermarketu Ikea z zastosowaniem tego modelu w regionie północno-wschodniej Polski. W modelu uwzględniono wyniki badań ankietowych, przedmiotem których była intensywność zakupów w wyodrębnionych grupach wiekowych. Wyniki tych analiz wykorzystać można do określenia reguł, które mogą przyczynić się do rozwiązywania problemów praktycznych związanych z gospodarowaniem przestrzenią.

Celem badań podjętych przez zespół pracowników Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu było rozpoznanie lesistości w powiązaniu z podziałem administracyjnym kraju. Celem prezentowanej pracy jest charakterystyka lesistości i struktury własnościowej gmin oraz powiatów województwa wielkopolskiego. Do analiz wykorzystano dane z Banku Danych Regionalnych GUS za rok 2010. Posłużyły do określenia powierzchni leśnej przypadającej na jednego mieszkańca oraz innych podstawowych danych statystycznych. W dalszej kolejności dane te wykorzystano do sporządzenia map obrazujących przestrzenny rozkład podstawowych charakterystyk. Stwierdzono, że Wielkopolska, jako drugie co do wielkości województwo, zajmuje trzecie miejsce pod względem powierzchni lasów w Polsce. Duży udział powierzchniowy lasów Wielkopolski w skali kraju nie przekłada się na lesistość w poszczególnych powiatach i gminach województwa. Lesistość oraz powierzchnia przypadająca na jednego mieszkańca, zarówno na poziomie gmin, jak i powiatów, są najwyższe w północnej i zachodniej części Wielkopolski oraz w niewielkiej południowej części regionu. Analiza stosunków własnościowych lasów Wielkopolski potwierdza wcześniejsze wyniki Polnej [2003] i wykazuje znaczną dominację własności publicznej. Lasy gminne, podobnie jak w skali całego kraju, odgrywają znikomą rolę, istotną właściwie tylko w miastach na prawach powiatu. Grunty leśne prywatne w Wielkopolsce występują na znacznie mniejszą skalę niż w kraju. W rozkładzie przestrzennym powiaty o największej powierzchni leśnych gruntów prywatnych zlokalizowane są głównie w wschodniej i południowej części Wielkopolski.

W artykule przedstawiono analizę wpływu roślinności przydrożnej na erozję wodną, warunki zimowe, widoczność niwelety, efekt olśnienia, niwelowania energii i siły wiatru, obecność siedlisk zwierząt, tworzenie mikroklimatu itp. Oprócz typowych funkcji ekologicznych roślinność przydrożna wpływa na bezpieczeństwo uczestników ruchu. W zależności od modelu zaprojektowania szpalerów roślinności może ona nasilać lub zmniejszać prędkość wiatru oraz powodować turbulencje. Właściwy dobór cech roślin pomaga wpływać na siłę i lokalizację wiatrów bocznych, prędkość wiatru, gromadzenie śniegu, lodu oraz położenie zimnych, ciepłych, suchych i mokrych miejsc. Specyficzny mikroklimat, zmiany temperatury, np. nasłonecznienia czy wiatru, są kolejnym czynnikiem, który usprawiedliwia wprowadzenie roślinności wzdłuż ulic i dróg. Wszystkie cechy roślinności mają zarówno pozytywny, jak i negatywny wpływ na bezpieczeństwo uczestników ruchu. Racjonalnie kształtowanie tej roślinności może służyć nie tylko jako ozdoba, ale również skutecznie zmniejszyć wpływ warunków atmosferycznych na poruszających się po drogach.

Celem głównym była ocena atrakcyjności turystyczno-rekreacyjnej przystani Kortowskiej. W ramach celów szczegółowych w oparciu o badania ankietowe wybrano elementy przestrzeni mające wpływ na atrakcyjność turystyczną tego obiektu. Na dalszym etapie opracowano wskaźniki i ich mierniki oraz zasady prowadzenia oceny. Po krótkim scharakteryzowaniu obiektu badawczego sporządzono jego ocenę.

W artykule opisano zmiany użytkowania gruntów w strefie podmiejskiej Olsztyna w wyniku planowanej budowy południowej obwodnicy miasta. Poruszono również kwestie dotyczące koncepcji przebiegu obwodnic oraz uchylenia decyzji środowiskowej dotyczącej obwodnicy północno-wschodniej miasta. W 2007 r. sporządzono raporty o oddziaływaniu na środowisko dwóch obwodnic Olsztyna. Jedna z nich to obwodnica północno-wschodnia (o długości 11,1 km), która planowo miała przebiegać przez gminy Dywity i Barczewo. Raport o oddziaływaniu na środowisko... 2007, który jej dotyczył, na skutek protestów został uchylony w 2012 r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Druga z nich obwodnica południowa (o długości 24,7 km) ma przebiegać przez obszar pięciu gmin: Barczewo, Purdę, Stawigudę i Gietrzwałd oraz Olsztyn. W 2013 r. wpisano ją do Załącznika nr 6 uchwały Rady Ministrów Lista niektórych inwestycji polegających na budowie obwodnic na drogach krajowych realizowanych w nowej perspektywie finansowej UE 2014-2020. Według planów powinna zostać wybudowana do 2017 r. W ten sposób zabudowanych zostanie 21 rodzajów użytków gruntowych (łącznie 941 działek) w części 17 obrębów geodezyjnych. Łącznie jest to 2469,2 ha gruntów (uwzględniono działki, które będą wykupione); w tym 2357 ha w strefie podmiejskiej Olsztyna (1,7% jej powierzchni). Będą to przede wszystkim grunty orne (1065,7 ha), drogi (już istniejące 459,5 ha), pastwiska (139,8 ha), łąki (116,9 ha) i nieużytki (105,7 ha). Znacznie zmniejszy się (powyżej średniej dla ww. gmin, tj. 11,8% w stosunku do 3,0%) odsetek gruntów ornych o najwyższej (na badanym obszarze) trzeciej klasie bonitacji (291,9 ha). Wycięte zostanie 493,2 ha lasów. Powierzchnia, która zostanie zabudowana, jest duża, zważywszy na fakt, że w 2011 r. tereny komunikacyjne w strefie podmiejskiej Olsztyna zajmowały ogółem 3223,3 ha (2,4% powierzchni strefy podmiejskiej Olsztyna).

Celem głównym była ocena atrakcyjności przestrzeni Dworca Głównego PKP w Olsztynie pod względem preferencji podróżnych oraz opracowanie wskaźników i ich mierników oraz zasad oceny. Oceniany obiekt podzielono na: przestrzeń otaczającą dworzec kolejowy, przestrzeń publiczną i pseudopubliczną hali dworca kolejowego oraz przestrzeń przejść podziemnych i peronów. W dalszej części w oparciu o przegląd literatury i badania ankietowe opracowano listę wskaźników i mierników atrakcyjności przestrzeni. Następnie sporządzono ocenę obiektu badawczego.