Rozważane w pracy konstrukcje budowlane są płytami, czyli trójwymiarowymi obiektami materialnymi, opisywanymi modelami dwuwymiarowymi, o pewnych charakterystycznych cechach. W przypadku płyt niejednorodnych periodycznie opis taki jest znacznie bardziej skomplikowany przez nieciągłe i silnie oscylujące współczynniki występujące w równaniach modelowych. Celem pracy jest przedstawienie zwięzłego opisu pewnej metody modelowania homogenizacyjnego, czyli metody uśredniania tych współczynników tak, by były zależne tylko od parametru wielkości mikrostruktury (średnicy komórki periodyczności). W wyniku zastosowania tej metody otrzymane równania statyki i dynamiki płyt mają współczynniki stałe. Jako przykład zastosowania modelu przedstawiono rozwiązanie zamknięte dla płyty przegubowo podpartej, niejednorodnej periodycznie w dwu kierunkach.

W pracy wykonano analizę zachowania się gruntu pod fundamentem bezpośrednim z wykorzystaniem metody elementów skończonych. Kod źródłowy programu został napisany w języku Mathematica. Grunt zamodelowano jako materiał liniowo sprężysty. Obliczenia zostały przeprowadzone dla trzech rodzajów stopy fundamentowej: podatnej gładkiej, sztywnej szorstkiej i sztywnej gładkiej. Wyniki przeprowadzonych analiz przyrównano z wynikami obliczeń programu Midas GTS NX.

Przedmiotem rozważań jest modelowanie tolerancyjne przewodnictwa ciepła w wieloskładnikowych wielowarstwowych kompozytach o funkcyjnej gradacji własności efektywnych. Zaproponowane równania modelu dla analizowanych kompozytów są równaniami różniczkowymi cząstkowymi z wolnozmiennymi współczynnikami. Wyznaczono rozkład przybliżonej temperatury dla jednowymiarowego stacjonarnego zagadnienia przewodnictwa ciepła w kierunku prostopadłym do uwarstwienia.

W projektowaniu przegród zewnętrznych budynków z uwagi na ich izolacyjność cieplną zachodzi konieczność wyznaczenia całkowitego oporu cieplnego i współczynnika przenikania ciepła. Składnikiem obydwu tych parametrów są opory przejmowania ciepła po wewnętrznej i zewnętrznej stronie przegród. Opory te wynikają z różnych wartości współczynników przejmowania ciepła. Wykonywanie obliczeń cieplno-wilgotnościowych dla elementów budynków z wykorzystaniem obliczeniowych wartości oporów przejmowania ciepła może prowadzić do błędnych wniosków wynikających z uproszczonych założeń warunków przejmowania ciepła. Stosowanie uproszczenia do określenia tych oporów w zdecydowanej większości przypadków jest niedopuszczalne [Nowak i Wawrzynek 2002, za Wróbel 2010]. Celem prowadzonych prac eksperymentalnych jest określenie uśrednionych wartości współczynników i oporów przejmowania ciepła dla całych okresów chłodzenia lub ocieplania przegród w sezonie grzewczym, które mogą być przydatne na potrzeby projektowania. W dalszej kolejności – opracowanie efektywnego sposobu określenia uśrednionych wartości współczynników i oporów przejmowania ciepła w rzeczywistych warunkach pracy różnych typów przegród budowlanych, który mógłby być wykorzystywany przez osoby zajmujące się badaniami przegród budowlanych. Celem drugorzędnym artykułu jest przybliżenie projektantom sporządzającym świadectwa energetyczne budynków problematyki związanej z wykorzystywaniem obliczeniowych wartości współczynników i oporów przejmowania ciepła dla przegród budowlanych. W artykule zamieszczono wstępne wyniki badań uzyskane dla jednej z badanych przegród – jednowarstwowej ściany murowanej z cegły. Przedstawiono eksperymentalny sposób określenia współczynnika przejmowania ciepła po wewnętrznej i zewnętrznej stronie przegrody. Wartości tych współczynników i oporów uzyskane z badań różnią się względem wartości obliczeniowych. Artykuł wyjaśnia znaczenie współczynników i oporów przejmowania ciepła w elementach budynków o zróżnicowanej izolacyjności cieplnej.

Podjęto próbę ustalenia optymalnych receptur mieszanek iniekcyjnych na bazie cementu i popiołu lotnego oraz dwóch superplastyfikatorów nowej generacji, umożliwiających dokładne wypełnienie przestrzeni międzyrurowej podczas renowacji rurociągów metodą reliningu. Receptury wytypowano pod względem najkorzystniejszych właściwości reologicznych kompozytów iniekcyjnych, badając czas wypływu z wiskozymetru, czas rozpływu na odległość 100 cm, maksymalną długość rozpływu oraz czas potrzebny do osiągnięcia maksymalnego rozpływu. Ponadto określono początek czasu wiązania mieszanek iniekcyjnych, wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach oraz skurcz. Stwierdzono wpływ rodzaju i ilości superplastyfikatora oraz stosunku cementu do popiołu na właściwości reologiczne kompozytów iniekcyjnych. Za pomocą stosunkowo łatwych w realizacji metod laboratoryjnych pomiaru cech reologicznych wybrano receptury mieszanek iniekcyjnych, które w warunkach technicznych skutecznie wypełniają przestrzeń międzyrurową.

Ilość materiałów gumowych stosowanych na świecie rośnie z roku na rok, a ich utylizacja stała się głównym problemem dla środowiska naturalnego na całym świecie. Niniejsze prace eksperymentalne zostały przeprowadzone w celu zbadania wpływu dodatku gumy pochodzącej z opon samochodowych na zachowanie piasku oraz określenia możliwego zastosowania. Właściwości geotechniczne piasku i mieszaniny piasku z różną zawartością kawałków pociętej opony (0, 2,5, 7,5 i 15%) były badane za pomocą szeregu testów mechanicznych, przesiewania, filtracji, jednoosiowej konsolidacji i bezpośredniego ścinania. Na podstawie wyników przeprowadzonych prób okazuje się, że dodanie fragmentów opony zwiększa zarówno przepuszczalność, jak i kompresyjne właściwości piasku. Poza tym w pracy wykorzystany został koncept międzycząsteczkowego wskaźnika porowatości (es) jako alternatywnego parametru do określania charakterystyki ściśliwości mieszaniny piasku z kawałkami opon. Okazał się on być dobrym wskaźnikiem dla zrozumienia zachowania tego typu mieszaniny.

Jednym z celów we współczesnych badaniach laboratoryjnych jest poszukiwanie dynamicznych parametrów gruntu w tzw. małym zakresie odkształceń. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest m.in. coraz gęstsza zabudowa miejska, a także ruch miejski, w tym: tramwaje, samochody, pociągi metra i niektóre rodzaje robót budowlanych, które mogą generować powstawanie małych odkształceń na styku grunt – konstrukcja. Takie odkształcenia mogą prowadzić do przekroczenia stanu granicznego używalności konstrukcji. Grunt posiada trzy główne parametry dynamiczne: moduł odkształcalności podłużnej, moduł ścinania oraz współczynnik tłumienia. Głównym celem artykułu było wyznaczenie współczynnika tłumienia gruntu spoistego metodą krzywej gaśnięcia drgań swobodnych i metodą half-power bandwidth. Przeprowadzono badania w kolumnie rezonansowej na dwóch próbka iłu pylastego. Wyniki pokazują, że metoda half-power bandwidth przeszacowuje współczynnik tłumienia w stosunku do metody krzywej gaśnięcia drgań swobodnych od 50 do 60%. Jednak kształty uzyskanych krzywych współczynnika tłumienia w zależności od odkształcenia postaciowego są bardzo podobne. Stwierdzono, że należy przeprowadzić dalsze badania, mające na celu wprowadzenie poprawek do równań metody half-power bandwidth.

W pracy przedstawiono wyniki badań nad zmianami własności korozyjnych wody podczas jej napowietrzania. Zmiennymi niezależnymi były czas napowietrzania wody oraz natężenie przepływu powietrza, jak również wysokość warstwy wody. Mierzono parametry fizyczno-chemiczne wody, pozwalające określić zmiany jej właściwości za pomocą metod pośrednich. Zmiany agresywności korozyjnej wody oceniano za pomocą indeksu nasycenia Langeliera (LSI), indeksu stabilonści Ryznara (RSI), indeksu agresywności (AI), wskaźnika intensywności kwasowęglowej (I) oraz indeksu Larsona-Skolda (IL). Stwierdzono, że napowietrzanie znacząco zmniejsza korozyjność wody przez podnoszenie wartości pH, wiążące się z obniżaniem stężenia agresywnego CO₂^a. Jednak bardzo niska zasadowość wody uniemożliwiła w eksperymencie osiągnięcie właściwości niekorozyjnych.

Głównym zagadnieniem rozważanym w artykule jest ocena procesu starzenia oraz trwałość jednokierunkowego georusztu PEHD zastosowanego na składowisku odpadów do stabilizacji skarpy. Z wymogu zapewnienia bezpieczeństwa geotechnicznego składowisk wynika konieczność przewidywania zachowania się materiałów geosyntetycznych już na etapie projektowania. Aby tego dokonać, wskazane jest przeprowadzanie w laboratorium badań starzenia lub przyspieszonego starzenia materiałów używanych do realizacji konstrukcji geotechnicznych. W artykule zawarta została analiza właściwości mechanicznych georusztu jednokierunkowego poddanego przyspieszonemu starzeniu w warunkach laboratoryjnych. Przedstawiono metodykę badań przyspieszonych oraz wyniki badań wytrzymałości na rozciąganie metodą szerokich próbek jednokierunkowego georusztu PEHD.

Celem pracy jest ocena sensowności i opłacalności działań modernizacyjnych dokonywanych na istniejącej rolniczej zabudowie produkcyjnej, zrealizowanej w różnym czasie i przy użyciu różnych technologii budowlanych. W celu ułatwienia podjęcia decyzji o konieczności modernizacji rolniczych obiektów produkcyjnych opracowana została metoda oceny punktowej, która pozwala na dokonanie szybkiej kwalifikacji obiektu do modernizacji. Metoda ta określa stopień jej trudności oraz pozwala na wyznaczenie szacunkowe kosztów modernizacji na podstawie danych dotyczących między innymi stanu technicznego budynku oraz roli, jaką obiekt pełni w zespole zabudowy. Zakres pracy obejmuje obiekty, które poddane zostały modernizacji, oraz takie, które mogą być modernizowane do nowych standardów technologicznych. Przeprowadzone w pracy analizy obiektów wykazały, że modernizacja rolniczych obiektów produkcyjnych jest działaniem racjonalnym i ekonomicznie uzasadnionym.

Artykuł dotyczy pasma powłoki kołowej i łuku kołowego, zawiera rozwiązania zamknięte statyki tych konstrukcji spełniające dowolny układ warunków brzegowych, co umożliwia zapewnienie współpracy z dowolną konstrukcją budowlaną o innym kształcie. W rozwiązaniu zastosowano obciążenie równomierne o kierunku promieniowym oraz obciążenie równomierne o kierunku prostopadłym do cięciwy, przyłożone do krzywizny na całej długości. Wielkości sił wewnętrznych spełniają warunki równowagi wewnętrznej i zewnętrznej. Przedstawiono przeanalizowany zakres zastosowania rozwiązania dla różnych stosunków długości promienia do grubości pasma lub do wysokości przekroju łuku, w zależności od kąta rozwarcia krzywizny.