Celem badań było sprawdzenie czy ekstrakty metanolowe wykonane z 26 gatunków roślin zawierają substancje zmniejszające żerowanie chrząszczy Hylobius abietis na gałązkach Pinus sylvestris. Badania zostały wykonane w warunkach laboratoryjnych. Wykazano statystycznie istotne zmniejszenie wielkości uszkodzeń na gałązkach sosnowych traktowanych wyciągiem metanolowym z liści Trifolium repens, Lupinus polyphyllus, Robinia pseudoacacia, Tanacetum vulgare, Nicotiana tabacum, Sambucus nigra, Convallaria majalis, Lycopersicon esculentum. Prawdopodobnie najsilniejszymi antyfidantami były wyciągi metanolowe z liści Lupinus polyphyllus, Robinia pseudoacacia i Convallaria majalis.

Praca jest fragmentem cyklu szczegółowych badań nad wpływem substancji pochodzenia roślinnego na chrząszcze Hylobius abietis. Celem jej było określenie wpływu preparatów otrzymanych z tytoniu szlachetnego na wielkość żerów chrząszczy szeliniaka sosnowca na gałązkach sosny. Badania zostały wykonane w warunkach laboratoryjnych. Preparaty roślinne przygotowywano w postaci soku, nastoju, naparu i wywaru oraz zawiesiny wodnej proszku. Wykazano statystycznie istotne zmniejszenie wielkości uszkodzeń na gałązkach sosnowych traktowanych każdym z testowanych preparatów.

Celem badań było porównanie efektywności odłowu chrząszczy szeliniaka sosnowca przez pułapki różnego typu. Badania zostały wykonane na terenie Nadleśnictwa Oborniki (Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Poznaniu). Wykazano, iż zdecydowanie najwięcej szeliniaków odławiała pułapka typu IBL 4 z Hylodorem. Z kolei wałek pułapkowy wyróżniał się zdecydowanie najmniejszą łownością.

Zbadano wpływ preparatów Fastac 100 EC, Marshal 250 CS i Nomolt 150 SC na gąsienice stadium (L₁) barczatki syberyjskiej (Dendrolimus superans sibiricus). Dla każdego z preparatów przygotowano po trzy warianty stężeń. Wykazano, iż wszystkie warianty testowanych insektycydów redukowały liczebność gąsienic, przy czym nie wykazano statystycznie istotnych różnic pomiędzy badanymi stężeniami po zastosowaniu Fastac 100 EC. Największą skutecznością wykazał się Fastac 100 EC. Niezależnie od stężenia wyróżniał się 100-procentową śmiertelnością larw już po 48 h testu.

Na terenie parku Cytadela zinwentaryzowano 35 okazałych grusz, które stanowią około 13% najcenniejszych drzew parku. Obwody pomierzonych drzew wynoszą od 150 do 264 cm. Znaczne obwody osiągnęły 32 grusze, w tym 11 okazów ma obwody pomnikowe, a 21 zbliżone do pomnikowych. Spośród 14 drzew znajdujących się w bardzo dobrym stanie zdrowotnym oraz mających obwody pomnikowe lub zbliżone do pomnikowych należałoby wytypować „kandydatów” do objęcia ochroną prawną w formie pomników przyrody.

W pracy przedstawiono przebieg i wyniki badań stopnia fungitoksyczności wybranych substancji fenolowych występujących w drewnie, które mogą być odpowiedzialne za naturalną odporność tego surowca na rozkład przez grzyby. Badaniom poddano łącznie 14 substancji: eugenol, kwas wanilinowy, izoeugenol, cykloheksanon, rezorcynol, syringaldehyd, 2,6-dimetoksyfenol, pirogalol, kwas 4-metoksybenzoesowy, 2-furaldehyd, furanon, 4-allyl-2,6-dimetoksyfenol, tetrametylo-4-butanodiaminę i 3',5'-dimetoksyacetofenon oraz sześć różnych mieszanin tych związków naśladujących ich naturalne współwystępowanie w drewnie. W badaniach posłużono się zmodyfikowaną metodą pożywkową AG opartą na zastosowaniu serii płytek z pożywką o różnym nasyceniu testowanym środkiem. Jako grzyby testujące posłużyły Trametes versicolor i Laetiporus sulphureus. Łącznie wykonano 20 wariantów doświadczenia na 2400 płytkach. Na tej podstawie określono stopień fungitoksyczności poszczególnych substancji i oceniono ich potencjalną przydatność do zastosowania w praktycznej ochronie drzew i drewna.

Analizowano niektóre właściwości mechaniczne i gęstość 100 gatunków drewna. Podjęto próbę wskazania na inne, poza gęstością, czynniki decydujące o właściwościach mechanicznych drewna. Związki między właściwościami mechanicznymi i gęstością drewna opisano funkcją potęgową typu y = aρⁿ. Nie stwierdzono natomiast zależności funkcyjnych między właściwościami mechanicznymi ściany komórkowej i gęstością drewna. Zaobserwowano duży rozrzut wartości właściwości mechanicznych ścian komórkowych wynoszący do około ±50% w stosunku do wartości średniej. Wskazano na gatunki charakteryzujące się ekstremalnymi wartościami właściwości mechanicznych. Największe zróżnicowanie odnotowano w wytrzymałości drewna na rozciąganie podłużne, dla gatunków iglastych wynosiło ono średnio 113%, a dla gatunków liściastych – 143%, przy gęstości różniącej się odpowiednio o 5% i 15%.