W pracy przedstawiono wyniki pierwszej w okresie powojennym inwentaryzacji pomników przyrody siedmiu gmin powiatu szamotulskiego: Duszniki, Kaźmierz, Obrzycko, Ostroróg, Pniewy, Szamotuły i Wronki. Łącznie zinwentaryzowano 114 pomników przyrody – pojedyncze drzewa stanowią 76,3% wszystkich pomników, a grupy drzew – 20,2%. Pomnikiem jest także stanowisko Osmunda regalis, grupa Pinus mugo oraz dwa głazy narzutowe. Łącznie zinwentaryzowano 384 drzewa 25 gatunków. W przypadku pojedynczych drzew uznanych za pomniki przyrody najliczniejszą grupę tworzą dęby szypułkowe (44 drzewa – 50,6%), a w grupach drzew zdecydowanie przeważają sosny pospolite (201 drzew – 67,7%). Najwięcej pomników występuje w lasach państwowych (57,9%) i parkach podworskich (21,9%). Znakowanych tabliczką POMNIK PRZYRODY jest 54% drzew w randze pomnika i 60,9% grup drzew, przy czym tylko co ósme drzewo grupowego pomnika ma tabliczkę informacyjną. Tabliczką oznakowano także jeden głaz narzutowy. Najokazalszym drzewem w badanym powiecie jest platan klonolistny z Pożarowa o obwodzie 7,15 m.

W latach 2007-2008 przeprowadzono inwentaryzację czereśni ptasiej na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego. Zinwentaryzowano ogółem 1089 osobników tego gatunku, w 86 oddziałach leśnych. Wśród nich znalazło się 28 drzew pomnikowych; największe osiągnęło wysokość 30 m i obwód 197 cm. Warunki siedliskowe występowania Prunus avium na naturalnych stanowiskach w Wielkopolskim Parku Narodowym mają szeroki zakres. Czereśnia ptasia rośnie na glebach reprezentujących osiem typów – najczęściej na glebach płowych oraz rdzawych. Uwzględniając typologię siedlisk leśnych, stwierdzono, że najczęściej występuje na siedliskach lasu świeżego, lasu mieszanego świeżego oraz boru mieszanego świeżego. Czereśnia ptasia na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego ma również szeroką skalę fitocenotyczną. Ogółem odnotowano występowanie P. avium w płatach ośmiu zespołów leśnych – najczęściej w fitocenozach lasów dębowo-grabowych Galio sylvatici-Carpinetum, acidofilnych dąbrów Calamagrostio arundinaceae-Quercetum oraz borów mieszanych Querco roboris-Pinetum.

Celem badań była analiza zainfekowania pniaków sosnowych przez H. annosum sensu stricto oraz ich zasiedlenia przez H. annosum s. s. i P. gigantea w roku po inokulacji pniaków biopreparatem. Badania prowadzono w 40-letnim drzewostanie sosnowym rosnącym na gruncie porolnym, w którym założono dwie powierzchnie badawcze. Po trzebieży pniaki traktowano biopreparatem opartym na grzybie P. gigantea. Na pniakach nie stwierdzono owocników ani grzybni należących do H. annosum i P. gigantea. Analiza mikologiczna drewna pniakowego wykazała, że 64-72% pniaków było zasiedlone przez P. gigantea, a 14-17% przez H. annosum s. s. Grzybnie obu grzybów izolowano także z korzeni (34-42% zasiedlonych przez H. annosum s. s. i 21-31% przez P. gigantea). Badania potwierdzają zasadność wykonywania zabiegów biologicznej ochrony drzewostanów przez hubą korzeni w celu zmniejszania szkód wyrządzanych przez patogena.

Praca zawiera wyniki wieloletnich badań nad bioróżnorodnością entomofauny jodły na terenie rezerwatów ścisłych i częściowych Świętokrzyskiego i Roztoczańskiego Parku Narodowego. Przeanalizowano strukturę gatunkową poszczególnych grup funkcjonalnych owadów, ich rolę w ekosystemie oraz wpływ na przebieg naturalnych procesów ekologicznych w środowisku w zależności od stanu zdrowotnego rośliny żywicielskiej. Określono stopień podobieństwa składu gatunkowego entomofauny występującej na analizowanych powierzchniach parków. Podkreślono wielką rolę biologiczną i naukową rezerwatów ścisłych funkcjonujących od wielu dziesiątków lat. Są one niezbędne do tworzenia właściwych warunków rozwoju i przetrwania cennych przyrodniczo gatunków owadów, będących rzadkością w faunie drzewostanów jodłowych na północno-wschodniej granicy obszaru naturalnego występowania jodły.

Badania dotyczyły wykorzystywania w różnym stopniu odmiennych fragmentów biotopów w dużym kompleksie leśnym. Największa intensywność buchtowania na terenie Ośrodka Hodowli Zwierzyny „Zielonka” następowała w okresie od października do marca. Najczęściej odwiedzanymi siedliskami przez dziki były LMśw i Lśw. Dziki zazwyczaj buchtowały w drzewostanach III klasy wieku i starszych.

Analizując żuchwy 265 dzików, w tym 143 warchlaków i 122 przelatków pozyskanych w OHZ „Zielonka”, okazało się, iż wśród warchlaków łącznie największy procent wyproszeń wystąpił w marcu (43,3%), a następnie w lutym (23,8%), kwietniu (17,5%) oraz w styczniu (11,2%). Zdarzały się także wyproszenia w maju, czerwcu, a nawet w lipcu. Nieco odmienne relacje procentowe dotyczyły grupy przelatków.

W pracy zbadano wpływ modyfikacji żywicy fenolowej alkilorezorcynami oraz H₂O₂ na właściwości sklejek iglastych oraz liściastych zaklejanych zmodyfikowanymi żywicami PF. Przeprowadzone badania wykazały, iż zastosowanie modyfikowanej alkilorezorcynami żywicy PF umożliwia wytworzenie sklejek o lepszych właściwościach, zwłaszcza jakości sklejenia, niż sklejka kontrolna prasowana w tych samych warunkach. Natomiast wprowadzenie H₂O₂ zarówno do czystej żywicy PF, jak i modyfikowanej alkilorezorcynami polepsza właściwości sklejek wskutek podwyższenia reaktywności i zwiększenia adhezji chemicznej żywicy do drewna. Zastosowane sposoby modyfikacji żywicy PF umożliwiają ponadto wytworzenie sklejek o bardzo dobrych właściwościach w czasie prasowania skróconym o 25%.

Przedmiotem badań była kontrola dokładności wykonania wymiarów długości i szerokości elementów parkietu litego przeprowadzona w warunkach przemysłowych. Pomiary przeprowadzono w fabryce parkietów w Biadkach. Wyniki badań opracowano z użyciem programu komputerowego STAT-9000 służącego do obliczania wskaźników zdolności jakościowej c_p i c_pk oraz do tworzenia kart kontrolnych x̄ − s Shewharta. Badanie zdolności jakościowej oraz stabilności utrzymania wymiarów w procesie produkcyjnym prowadzono w okresie pięciu tygodni kartami kontrolnymi w odniesieniu do wymagań PN-EN 13226. Na podstawie obserwacji wartości wskaźników c_p i c_pk proces oceniono jako zdolny jakościowo, aczkolwiek jeden raz wystąpił sygnał świadczący o jego rozregulowaniu (niestabilności). Poza tym na pięciu kartach kontrolnych powstały zjawiska typu trend i run.