Wieloletni program badawczy prowadzony na stałych powierzchniach doświadczalnych pozwolił skonstruować lokalny referencyjny model wzrostu drzewostanów (PINUS ZIELONKA). Na podstawie materiału empirycznego, odpowiednio wyselekcjonowanego pod względem ilościowym i jakościowym, dobrano funkcje regresji. W przypadku zależności stochastycznych, kiedy wartości przyjmowane przez zmienną zależną są obarczone błędami losowymi, w dopasowaniu funkcji zastosowano metodę najmniejszych kwadratów. W ostatecznym wyborze funkcji i algorytmów kierowano się wielkością współczynników determinacji i wtórnych błędów procentowych. Opracowany model wzrostu może być wykorzystany do szacowania nadziemnej biomasy i sekwestracji węgla niepielęgnowanych drzewostanów sosnowych na terenie Leśnego Zakładu Doświadczalnego Murowana Goślina.

Wieloletni program badawczy, prowadzony na stałych powierzchniach doświadczalnych, pozwolił opracować lokalny bonitacyjny model wzrostu drzewostanów sosnowych (PINUS). Na podstawie odpowiednio wyselekcjonowanego, pod względem ilościowym i jakościowym, materiału empirycznego oraz po pogrupowaniu drzewostanów o podobnym tempie wzrostu, dobrano najlepsze funkcje regresji. W ostatecznym wyborze funkcji i algorytmów kierowano się wielkością współczynników determinacji i wtórnych błędów procentowych. Korzystanie z modelu jest przyjazne dla użytkownika, albowiem funkcjonuje on w wersji elektronicznej środowiska EXCEL. Adekwatną bonitację ustalamy według wysokości średniej lub górnej w określonym wieku, wykorzystując do tego celu tablicę bonitacyjną (BON) lub wykresy wysokości średniej (WH) i wysokości górnej (WH_g). Korzystając z arkusza BON, wpisujemy do komórki X ustalony wiek drzewostanu. Następnie określoną w drzewostanie wysokość średnią (H) lub górną (H_g) porównujemy z wyświetlonymi w wierszu X danymi i wybieramy najlepiej dopasowaną bonitację. Dobieramy odpowiedni arkusz: B24-B34 i wpisujemy w nim do komórki X ustalony wiek drzewostanu. W wierszu X i wierszu powyżej zostaną wyświetlone dane cechy dla wieku X i X-5. Wszystkie cechy można uzyskać bezpośrednio z tablic: B24-B34, w 5-letnim odstopniowaniu wieku w zakresie od 20 do 120 lat. Opracowany model wzrostu może być wykorzystany do szacowania nadziemnej biomasy i sekwestracji węgla niepielęgnowanych drzewostanów sosnowych, w zakresie bonitacj: BON24-BON34, na terenie Leśnego Zakładu Doświadczalnego Murowana Goślina. W celu regionalnego stosowania modelu PINUS jest konieczna analiza jego dokładności w innych rejonach Polski i ewentualne korygowanie współczynników bazowych równań. W przyszłości jest także planowane uzupełnienie modelu o słabsze bonitacje poprzez rozszerzenie zasięgu badań o regiony, w których wyrastają takie drzewostany.

W czasie inwentaryzacji przyrodniczo-leśnej z terenu Polski wykazano 1597 stanowisk czerwończyka nieparka oraz 111 stanowisk czerwończyka fioletka. Struktura siedlisk, po analizie zebranych materiałów, wskazuje na większe uzależnienie czerwończyka fioletka od wilgotności, w porównaniu z L. dispar, i na mniejsze ich zróżnicowanie. W pracy przedstawiono propozycje postępowania ochronnego mającego na celu zachowanie refugiów obu gatunków czerwończyków na gruntach leśnych. Zaprezentowano zasady postępowania na terenach rozwoju motyla, podając konkretne zestawy czynności i działań na rzecz ich ochrony. Podano terminy użycia insektycydów oraz określono strefy ochronne dla refugiów czerwończyków dostosowane do biologii gatunków w momencie potrzeby użycia insektycydów.

Projektowany rezerwat „Bełczańskie Starorzecza” jest położony w dolinie Odry na odcinku o długości 19 km i powierzchni ok. 1700 ha. Obszar ten jest chroniony w ramach sieci obszarów Natura 2000, jako część OSO „Łęgi Odrzańskie”. Rośnie tu 45 gatunków roślin drzewiastych z 19 rodzin. W dendroflorze dominują gatunki rodzime (85%), najczęściej związane ze zbiorowiskami roślinnymi typowymi dla dolin rzecznych. Zinwentaryzowano 752 okazałe drzewa o obwodach pomnikowych, zbliżonych do pomnikowych i okazałych. Spośród nich 95 najcenniejszych drzew wytypowano do ochrony w formie pomników przyrody. Odnotowano 178 stanowisk trzech gatunków objętych ochroną prawną (Frangula alnus, Hedera helix, Viburnum opulus). Badany teren jest bardzo cenny pod względem dendrologicznym i w pełni zasługuje na ochronę w formie rezerwatu przyrody.