Drewno pochodzące z martwych drzew odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu różnorodności biologicznej w lasach. Poza znaczeniem ekologicznym pozostawienie surowca drzewnego dla celów biocenotycznych ma również znaczenie ekonomiczne. Obecnie w polskich lasach jest ok. 52 mln m³ biocenotycznego drewna pochodzącego z martwych drzew. Jego wartość została ustalona przy założeniu, że materiał ten może być klasyfikowany do asortymentów o niskiej jakości technicznej. Na podstawie badań stwierdzono, że utracone korzyści finansowe – w wyniku pozostawienia w polskich lasach drewna biocenotycznego na ochronę biocenozy – wynoszą ponad 1,5 mld zł w okresie 10 lat.

Rezultatem procesu prywatyzacji gospodarczej działalności nadleśnictw było powstanie prywatnego sektora usług leśnych. Sektor ten w zdecydowanej większości tworzą przedsiębiorcy prowadzący indywidualną działalność gospodarczą. Na drugim miejscu plasują się spółki cywilne. Ponad połowa firm działa w konsorcjach. Konsorcjum tworzy przeciętnie czterech członków. Większość konsorcjów jest tworzona na potrzeby danego postępowania, a liczba przedsiębiorstw działających w kooperacji wzrasta.

Wzrastające zapotrzebowanie na energię oraz konieczność pozyskiwania coraz większych ilości energii ze źródeł odnawialnych zmuszają do ich poszukiwania w leśnictwie. Przeprowadzona analiza stanowi symulację ilości drewna koniecznego do sprostania obowiązkowi wyprodukowania energii elektrycznej z biomasy drzewnej. Wyróżniono trzy źródła biomasy drzewnej, mogącej trafiać bezpośrednio do energetyki: drewno opałowe, drewno małowymiarowe oraz pozostałości zrębowe. Ustalono, że niezbędna ilość drewna, przeznaczona dla energetyki przemysłowej będzie wynosić około 15 mln m³. Leśnictwo będzie mogło bezpośrednio dostarczyć około 5,8 mln m³ surowca do celów energetycznych, w tym 3,1 mln m³ drewna okrągłego opałowego, 1,4 mln m³ drewna małowymiarowego oraz 1,35 mln m³ surowca w postaci pozostałości zrębowych. Największe ilości surowca do celów energetycznych będą pochodzić z zachodnich i północnych części kraju. Biorąc pod uwagę, że znaczne ilości drewna nadającego się na cele energetyczne są obecnie wykorzystywane przez społeczności wiejskie do celów grzewczych, niewiele pozostanie dla energetyki przemysłowej.

Badano wpływ warunków pogodowych na przyrost drzew ośmiu klas wieku. Warunki pogodowe (temperatura i opady) zostały przedstawione za pomocą wskaźnika hydrotermalnego Sielianinowa dla okresów kwartalnych i wskaźnika de Martonne’a w rocznych okresach. Wskaźnik suszy wskazuje na negatywny wpływ na przyrost drzew w roku następnym. Tylko w przypadku młodszych drzew stwierdzono istotny wpływ warunków atmosferycznych na przyrost w danym roku.

Głównym celem badań było zinwentaryzowane stanowisk rosiczki okrągłolistnej na terenie leśnictwa Zaleśniak (Nadleśnictwo Lutówko, RDLP w Toruniu), poznanie wielkości populacji oraz określenie grupy gatunków charakterystycznych, które współwystępowały na wszystkich stanowiskach Drosera rotundifolia. Na terenie Leśnictwa Zaleśniak znajduje się sześć obiektów, które na mapach Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1935 roku są oznaczone jako łąki. W wyniku zaprzestania użytkowania uległy one przekształceniu i współcześnie zostały włączone do sieci Natura 2000 jako siedliska Natura 2000: 7140 – torfowiska przejściowe. W 2010 roku na terenie leśnictwa przeprowadzono powierzchniową inwentaryzację rosiczki okrągłolistnej. Na pięciu torfowiskach odnaleziono stanowiska tego gatunku, na szóstym była uprzednio zaobserwowana przez pracowników PGL Lasy Państwowe, ale podczas poszukiwań nie udało się jej odnaleźć. Na podstawie szkiców terenowych stworzono mapy poszczególnych stanowisk.

W 2007 i 2008 roku przeprowadzono badania wpływu preparatów owadobójczych z grupy oksadiazyn (Steward 30 WG) i pyretroidów (Bulldock 025 EC) na tempo konsumpcji tlenu dorosłych osobników Anoplotrupes stercorosus. Badania przeprowadzono w różnych warunkach termicznych otoczenia (14, 19, 24 i 29°C), stosując dwa sposoby intoksykacji – kontaktową oraz poprzez traktowanie biocydami pokarmu. Uzyskane wyniki wskazują, że temperatura otoczenia tylko w niewielkim stopniu wpływała na zapotrzebowanie tlenowe owadów z grupy kontrolnej, natomiast zastosowane preparaty owadobójcze znacznie nasilały konsumpcję tlenu. U zwierząt intoksykowanych ulegała ona również istotnemu zwiększeniu wraz ze wzrostem temperatury otoczenia. Sposób intoksykacji w niewielkim tylko stopniu wpłynął na zapotrzebowanie tlenowe, a większe jego zmiany odnotowano u zwierząt traktowanych kontaktowo.

Badania przeprowadzono na 13 powierzchniach w drzewostanach dębowych z dębem szypułkowym jako gatunkiem panującym na terenie Nadleśnictwa Wołów. Drzewostany Nadleśnictwa Wołów położone w dolinie Odry w 1997 oraz 2010 roku zostały zalane przez powódź, która objęła również drzewostany dębowe. Celem pracy było zbadanie wpływu defoliacji na przyrost radialny dębów w drzewostanach popowodziowych. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że dąb szypułkowy w drzewostanach popowodziowych gorzej przyrasta na grubość, jest też bardziej podatny na defoliację. Średnia defoliacja na poziomie 40% ma istotny wpływ na przyrost radialny. Wydaje się, że do oceny kondycji drzew należy brać pod uwagę zdolność przyrostu radialnego.

W Polsce do niedawna notowano trzy gatunki z rodzaju Trypodendron Stephens, 1830: T. domesticum (Linnaeus 1758), T. lineatum (Oliver 1795) oraz T. signatum (Fabricius 1792). Trypodendron laeve Eggers, 1939 został stwierdzony w Górach Świętokrzyskich (Świętokrzyski Park Narodowy – obwody ochronne Chełmowa Góra i Święta Katarzyna). Korniki były odławiane w pułapki feromonowe IBL-2 (typu przegrodowego) z wykorzystaniem feromonu „Trypodor”. Są to pierwsze okazy pochodzące z Polski, mające szczegółowe dane lokalizacyjne.