W pracy przedstawiono analizę struktury drzewostanów sosnowych w Nadleśnictwie Szczecinek. Uwzględniono specyfikę ich występowania – w 74% na gruntach porolnych, co może skutkować zmianami ilościowymi oraz jakościowymi wytwarzanego surowca drzewnego. Dodatkowym czynnikiem obniżającym jakość oraz produkcyjność drzewostanów zakładanych na nietypowych dla lasu gruntach porolnych może być niszczące działanie grzybów pasożytniczych. Jednym z nich jest huba korzeniowa (Heterobasidion annosus). Niezbędne wydaje się odpowiednie podejście do wykorzystania drewna pochodzącego z warunków wzrostu nietypowych dla lasu. Umożliwi to prowadzenie zrównoważonej gospodarki leśnej gwarantującej utrzymanie oraz rozwój potencjału regeneracyjnego oraz produkcyjnego drzewostanów.

W pracy poddano analizie wpływ dwóch wskaźników stabilności drzew na kształtowanie się grubości ścian cewek w dwunastu drzewostanach sosnowych w wieku rębności. Uzyskane wyniki wskazują, iż stabilność drzew, określana na podstawie współczynnika smukłości oraz współczynnika wychylenia koron, jest determinowana w pewnym stopniu grubością cewek drewna późnego. Ponadto uzyskane w pracy wyniki potwierdzają złożoność procesów adaptacyjnych drzew w celu optymalizacji wzrostu i struktury, do których należy zaliczyć elementy anatomiczne. Oprócz pełnionych funkcji przewodzących oraz zapasowych, tworzą one układ biomechaniczny zapewniający przetrwanie osobnika.

W artykule omówiono zasoby siedliska 91T0 w sieci Natura 2000. Zwrócono uwagę, że nasz kraj ponosi szczególną odpowiedzialność za zachowanie tego siedliska na kontynencie europejskim ze względu na jego przynależenie do polskich obszarów Natura 2000 oraz wnioskowanie, by znalazło się w I załączniku DS. Wykazano, że informacje o zasobach i stanie borów chrobotkowych w wielu polskich obszarach sieci Natura 2000 wymagają weryfikacji i uaktualnienia. Zdaniem autorów także proponowane metody utrzymania płatów siedliska 91T0 we właściwym stanie ochrony są zbyt zachowawcze i nie gwarantują osiągnięcia założonego celu. W artykule zaproponowano wygrabianie ścioły i butwiny oraz ewentualnie kontrolowane pożary powierzchniowe jako metody zapewnienia trwałej obecności borów chrobotkowych w krajobrazie Polski. Uzasadnieniem takiego postępowania jest zgromadzona wiedza na temat kształtowania się borów chrobotkowych w Polsce i ich miejscu w szeregu ekologicznym borów (Faliński, 1965; Matuszkiewicz, 2007; Matuszkiewicz i Matuszkiewicz, 1973).

W ciągu ostatnich lat zwiększyła się liczba i powierzchnia form ochrony przyrody na obszarze zarządzanym przez Lasy Państwowe. W zasięgu Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie niemal 1,85% (3192,7 ha) powierzchni leśnej stanowią formy ochrony przyrody. Celem badań było rozpoznanie nakładów pieniężnych oraz analiza wybranych kategorii kosztów dodatkowych bezpośrednich, pośrednich, a także alternatywnych ponoszonych przez nadleśnictwa należące do Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie w związku z ochroną przyrody i zachowaniem różnorodności biologicznej. Badaniami objęto lata 2005–2009. Analizy wykazały, że najwyższy udział w strukturze kosztów ochrony przyrody miały koszty alternatywne – stanowiły aż 56%. Przeciętny koszt ochrony przyrody i zachowania różnorodności biologicznej oszacowano na 17,14 zł/ha. Natomiast całkowite koszty ochrony przyrody w analizowanym okresie wyniosły 14 871,3 tys. zł.

Budżetowanie jest jednym z najczęściej wykorzystywanych narzędzi rachunkowości zarządczej wspomagającym procesy decyzyjne w przedsiębiorstwach. Idea zrównoważonego rozwoju wymusiła na kadrze menedżerskiej konieczność jednoczesnego uwzględnienia uwarunkowań ekonomicznych, ekologicznych (ochrona środowiska) i społecznych. Dlatego proces budżetowania objął zakresem także proekologiczną działalność przedsiębiorstw. Artykuł prezentuje część wyników badań ankietowych dotyczących zaangażowania rachunkowości jako źródła informacji o działalności proekologicznej przedsiębiorstw (prezentacja wyników badań dotyczących budżetowania w działalności proekologicznej przedsiębiorstw).

Gnathotrichus materiarius (Fitch, 1858) jest gatunkiem obcym w faunie Europy. W Polsce gatunek ten nie był dotychczas notowany, choć przypuszczano, że może występować. Praca prezentuje pierwsze stanowisko G. materiarius w Polsce. Pojedynczy okaz chrząszcza odłowiono podczas monitoringu kornika zrosłozębnego – Ips duplicatus (Sahlb.) w pułapki feromonowe z feromonem ID Ecolure w leśnictwie Krzeszów Nadleśnictwa Kamienna Góra. Przedyskutowano wybrane aspekty ekologii tego gatunku w warunkach europejskich: odławianie się chrząszczy w pułapki feromonowe na różne korniki drzew iglastych, małą liczebność gatunku, możliwość istnienia dwóch generacji w sezonie oraz pionowe rozmieszczenie na różnych wysokościach nad poziomem morza.