Dokonano oceny jakościowej 169 ogierów czołowych kryjących w latach 1986-1999 w stadninach koni północno-wschodniej Polski (Liski, Rzeczna, Plękity, Kadyny, Nowa Wioska). Ocenę przydatności ogierów do hodowli przeprowadzono w oparciu o zaproponowany wskaźnik efektywności hodowlanej ogiera. Na podstawie jego wartości sklasyfikowano rozpłodniki pod względem ich przydatności do hodowli. Ponadto wybrane reproduktory zostały scharakteryzowane pod względem zdolności do przekazywania potomstwu pożądanych cech użytkowych.

139-152