Właściwości fizyczne gleby określone w czasie kwitnienia pszenicy ozimej zależały od warunków pogodowych, zwłaszcza od ilości opadów. Wilgotność gleby w uprawie bezpłużnej i tradycyjnej była na zbliżonym poziomie. Niekorzystnie na tę cechę wpłynął natomiast siew pszenicy w mulcz z koniczyny białej, istotnie obniżając uwilgotnienie warstwy ornej, zwłaszcza w roku o mniejszych opadach atmosferycznych. Siew bezpośredni pszenicy, w porównaniu z uprawą tradycyjną, istotnie obniżył porowatość ogólną gleby, zwiększył jej porowatość kapilarną, gęstość objętościową oraz zwięzłość. Wysiew pszenicy w międzyplon kształtował natomiast porowatość ogólną i gęstość objętościową podobnie jak uprawa tradycyjna, a porowatość kapilarną – jak siew bezpłużny. Uprawa bez wykonania orki siewnej w warstwie 0-10 cm spowodowała zmniejszenie, a w warstwie 10-20 cm – wzrost zwięzłości warstwy ornej w porównaniu z wykazaną w uprawie tradycyjnej. Jeszcze większą zbitość głębszej warstwy spowodował wysiew pszenicy w mulcz z koniczyny białej, istotnie wyższą zarówno w stosunku do stwierdzonej w siewie tradycyjnym, jak i bezpośrednim.

25-32