Badania prowadzono w latach 1999-2000, na glebie średniej. Pięć odmian kukurydzy ścinano na dwóch wysokościach: 10-15 cm oraz 40 cm wyżej. Stwierdzono, że zwiększenie wysokości ścinania do około 55 cm wpłynęło na zmniejszenie plonów całych roślin o 16%, a w przeliczeniu na suchą masę – o 8,9%. Przy wysokim cięciu wartość surowca do kiszenia była lepsza; zaobserwowano zwiększenie zawartości suchej masy w całych roślinach o 3,1%, natomiast udziału kolb o 6,8% w świeżej masie i 5,2% w suchej masie. Mimo dużego zróżnicowania terminu dojrzewania, badane odmiany nie różniły się zasadniczo zawartością suchej masy w dniu zbioru. Wyraźne różnice stwierdzono natomiast w plonach suchej masy i udziale kolb: średnio-późne odmiany ‘Magister’ i ‘San’ dały wyższe plony i o korzystniejszej strukturze niż wczesna ‘Rasant’.

83-92