Zmienność jasności obrazu gleb omówiona jest w funkcji kąta zenitalnego Słońca oraz stanu atmosfery określonego jej grubością optyczną dla wybranej długości fali 850 nm. Zagadnienie to dyskutowane jest na przykładzie czterech powierzchni: dwóch nieuprawnych pustynnych, względnie gładkiej pylastej i bardzo szorstkiej skalistej oraz dwóch gleb uprawnych z agregatami rozrzuconymi losowo i tworzącymi mikrorelief bruzdowy. Wykorzystywane są dane wygenerowane za pomocą modelu przewidującego hemisferyczno-kierunkowe odbicie od wybranych powierzchni w postaci rozkładów znormalizowanego ich odbicia we wszystkich możliwych kierunkach ich obserwacji. Odniesiono się także do możliwości praktycznego wykorzystania nielambertowskiego zachowania się powierzchni gleb dla pozyskania dokładniejszych i bardziej wiarygodnych informacji o ich właściwościach za pośrednictwem teledetekcji.

3-16