Badania obejmujące okres 1990-1999 dotyczą plonowania ziemniaka, struktury jego uprawy oraz warunków przyrodniczych występujących w 102 gminach województwa świętokrzyskiego. Średni plon ziemniaka na tym obszarze wyniósł 15,2 t·ha^-1 i był zbliżony do średniej krajowej. Plon bulw wzrastał wraz z poprawą warunków przyrodniczych, głównie glebowych. Niskie plony uzyskano w gminach o mało korzystnych i niekorzystnych warunkach przyrodniczych. Przeciętny udział ziemniaka w strukturze zasiewów roślin uprawianych na gruntach ornych wyniósł 17,5% i był większy o 6,34% w porównaniu ze średnią krajową. Poprawiające się warunki przyrodnicze produkcji rolniczej powodowały zmniejszenie areału uprawy ziemniaka. Koncentracja uprawy ziemniaka występowała w gminach o niskiej jakości gleb, leżących na północy województwa. Gminy te przy zachowaniu obecnego systemu dopłat i wyłączeń z użytkowania rolniczego gruntów w Unii Europejskiej, mogłyby liczyć na dotacje w zamian za wyłączenie części gruntów z produkcji rolniczej.

107-118