W krajach Wspólnoty Europejskiej ugorowanie stanowi element polityki gospodarczej. Grunt ugorowany (wyłączony z produkcji) pozostaje nadal integralną składową dyspozycyjnej przestrzeni rolniczej i poddawany jest zabiegom technologicznym, utrzymującym jego sprawność oraz gotowość do włączenia w proces produkcji. Prawidłowe postępowanie (konserwacja) trwa odpowiednio długo, aż nastąpi przywrócenie dawnej jego funkcji lub grunt zostanie przekazany w użytkowanie nierolnicze. Odpowiednia agrotechnika związana z ugorowaniem gruntów wiąże się z ponoszeniem kosztów zarówno na założenie ugoru, jego pielęgnację, jak i likwidację, czyli wznowienie produkcji rolniczej na danym obszarze.

105-114