W opracowaniu podjęto próbę wyznaczenia determinant rozwoju przedsiębiorczości, należących głównie do grupy uwarunkowań lokalnych, w dwóch typach gmin, tj. miejsko-wiejskich i wiejskich w regionie podkarpackim, odznaczającym się silnie rozdrobnionym rolnictwem. W warunkach współczesnego rynku rolnego coraz trudniej jest prowadzić drobnotowarowe gospodarstwa rolne, a z kolei rosnące bezrobocie i malejąca dwuzawodowość stwarzają szczególne zagrożenie socjalne dla ludności wiejskiej tego regionu. Złagodzenia omawianych problemów upatruje się więc w rozwoju przedsiębiorczości pozarolniczej, która ma największą zdolność wykorzystywania rozproszonych zasobów wytwórczych i słabych sygnałów rodzącego się popytu oraz jest podatna na innowacje. Przeprowadzone badania potwierdziły różnorodny, wieloaspektowy wpływ czynników zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych na rozwój przedsiębiorczości pozarolniczej. Należy przy tym podkreślić znaczenie potencjału ludzkiego, a zwłaszcza jego jakości oraz czynnika aglomeracyjnego, różnicującego wpływ czynników pozostałych.

41-50