Acta Scientiarum Polonorum

Czasopismo naukowe założone w 2001 roku przez polskie uczelnie rolnicze

| Informacje | Recenzenci | Rada Programowa | Rady naukowe | Adresy redakcji | Serie | Wymogi edytorskie | Wzorcowy artykuł | Warunki publikacji | Procedura recenzowania | Prenumerata | Streszczenia | Szukaj | Statystyki |
Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria
(Leśnictwo i Drzewnictwo) 4 (2) 2005
Tytuł
PORÓWNANIE ZAWARTOŚCI WYBRANYCH PESTYCYDÓW CHLOROORGANICZNYCH W KORZE SOSNY (PINUS SYLVESTRIS L.) ORAZ W GLEBIE NA TERENIE LEŚNICTWA MORACZ
Autor
Agata Witczak, Agnieszka Tomza, Władysław Ciereszko, Janusz Borowicz
Słowa kluczowe
pestycydy chloroorganiczne, HCH, DDT, kora sosny, gleba
Streszczenie
Przedmiotem badań była kora sosny (Pinus sylvestris L.) i gleba pobrana w kilku oddziałach Leśnictwa Moracz, w województwie zachodniopomorskim. Zarówno w korze drzew, jak i w glebie stwierdzono różne zawartości analizowanych pestycydów chloroorganicznych. We wszystkich punktach poboru próbek największą zawartością wśród izomerów HCH wyróżniał się γ-HCH (lindan). Jego maksymalną ilość zanotowano w korze w okolicach wsi Przybiernów – 60,1±80,6 µg·kg-1 s.m. (oddział 617), a w glebie na obszarze byłego KPGR Przybiernów 8,2±4,9 µg·kg-1 s.m. Najwięcej pozostałości ΣHCH stwierdzono w korze sosen rosnących na granicy gruntów uprawnych wsi Przybiernów – 156,8 µg·kg-1 s.m., natomiast w glebie koło wsi Moracz wykryto 9,6 µg·kg-1 s.m. a w sąsiedztwie stacji kolejowej Rokita – 10,4 µg·kg-1 s.m. Najwięcej pozostałości ΣDDT było w rejonie wsi Moracz, gdzie ich maksymalna zawartość w glebie wyniosła 150,5 µg·kg-1 s.m., a w korze sosen – 252,2 µg·kg-1 s.m. Na całym badanym obszarze zarówno w korze, jak i glebie największy udział wśród występujących izomerów i metabolitów DDT miał pp’-DDT (ponad 60%).
Strony
135-146
Cytowanie
Witczak, A., Tomza, A., Ciereszko, W., Borowicz, J. (2005). PORÓWNANIE ZAWARTOŚCI WYBRANYCH PESTYCYDÓW CHLOROORGANICZNYCH W KORZE SOSNY (PINUS SYLVESTRIS L.) ORAZ W GLEBIE NA TERENIE LEŚNICTWA MORACZ. Acta Sci. Pol. Silv. Colendar. Ratio Ind. Lignar., 4(2), 135-146.
Pełny tekst