W dorzeczu Popradu (dorzecze Wisły, Polska południowa) na 138 stanowiskach zbadano rozsiedlenie głowacza pręgopłetwego (Cottus poecilopus). Zagęszczenie głowacza pręgopłetwego w poszczególnych potokach wynosiło od 3 do 203 ryb٠100m^-2. Stwierdzono duże różnice zagęszczeń między różnymi potokami, a nawet w tych samych potokach między różnymi stanowiskami. Głowacz pręgopłetwy najliczniej (>50 ryb٠100m^-2) występował w płytkiej wodzie (<15 cm głębokości), w odcinkach z małym spadkiem (<25 m·km^-1) z przewagą bystrzy nad plosami (>50%). Z przeprowadzonej analizy wynika, że istotnie statystycznie ujemny wpływ na zagęszczenie głowaczy w potokach wywierały: odległości od źródeł (r = -0,7453) i ściśle skorelowane z nimi spadki podłużne koryt (r = -0,8652), a także średnie głębokości koryt (r = -0,7078). Ponadto statystycznie istotny ujemny wpływ wywierają odcinki plos (r = -0,7496). Natomiast nie odnotowano wpływu szerokości koryt potoków i ich położenia nad poziomem morza. W oparciu o analizowane czynniki środowiskowe przedstawiono zależność w postaci regresji wielokrotnej między ich wartościami a zagęszczeniem C. poeciliopus.

17-24