Podjęto próbę znalezienia zależności pomiędzy wielkością fermy szynszylowej a uzyskiwanymi wskaźnikami rozpłodu. Wyniki zebrano w trzech grupach ferm: M – małych (do 50 samic), S – średnich (o stadzie 50-100 samic), D – dużych (powyżej 150 samic). Przeanalizowano 2743 mioty pochodzące od 630 samic szynszyli odmiany standardowej, użytkowanych w latach 1999-2003 na 8 fermach południowej Polski. Badaniami objęto: liczebność miotu przy urodzeniu i przy odsadzeniu, wielkość upadków, efektywność odchowu młodych, śmiertelność w miocie, długość okresów międzyciążowych. Stwierdzono istotne różnice w liczebności miotu odsadzonego; największa liczba odsadzonych w miocie (1,77 osob. na miot) wystąpiła na fermach średnich, a najniższa (1,63 osob. na miot) na fermach dużych. Na fermach małych i średnich obserwowano najmniejsze upadki młodych podczas odchowu (odp. 0,23 i 0,19 osob. na miot), a także największą efektywność odchowu (odp. 88,2 i 89,8). Wielkość fermy nie miała wpływu na rozkład okresów międzyciążowych.

3-14