Badano następczy wpływ następujących retardantów: paklobutrazolu – 0,1; 0,5; 1; 5 mg l^-1, fluropirimidolu – 0,1; 1; 5 mg l^-1, chlorku chlorocholiny (CCC) –5, 50 mg l^-1 na wzrost i rozwój pędów Tibouchina urvilleana Cogn. in vitro. Paklobutrazol w stężeniu 1 i 5 mg l^-1, a także fluropirimidol w stężeniu 5 mg l^-1 istotnie hamowały wzrost pędów. Pędy pochodzące z tych pożywek były grubsze oraz sztywniejsze i miały krótsze międzywęźla. Obserwowano stymulujący wpływ CCC w stężeniu 5 mg l^-1 na wzrost elongacyjny pędu głównego. Największą liczbę pędów kątowych wytworzyły pędy inkubowane wcześniej na pożywce zawierającej 1 mg l^-1 fluropirimidolu. Paklobutrazol w stężeniu 0,5 i 1 mg l^-1 oraz fluropirimidol w ilości 5 mg l^-1 wpływały na regenerację i przyrost świeżej masy korzeni. Fluropirimidol wywierał silniejsze działanie. Retardanty (z wyjątkiem paklobutrazolu w stężeniu 5 mg l^-1) zastosowane we wcześniejszym pasażu stymulowały wzrost elongacyjny korzeni.

123-128