W pracy przedstawiono propozycję uzupełnienia charakterystyki wzrostu długości różnych gatunków ryb o średni stosunek przyrostów długości – wskaźnik charakteryzujący kształt krzywej wzrostu długości. Analizy obejmowały 799 prób (liczących od kilkunastu do kilkuset osobników) 20 gatunków ryb. Średnie stosunki przyrostów określano, stosując 4 warianty metodyczne (A, B, C i k); po szczegółowej analizie statystycznej za najbardziej miarodajny uznano wariant A, obliczany na podstawie pełnego zakresu wieku w badanym materiale. Wartości A wahały się w granicach od 0,60 (śledź) do 1,02 (sum); średnia wartość A dla 20 zbadanych gatunków wyniosła 0,89. Stwierdzono statystycznie istotne uzależnienie wartości A od wieku badanych ryb (dla 17 na 20 analizowanych gatunków). Analiza skupień (liczona dla wartości A i k) wykazała dość znaczne odróżnienie 3 gatunków (śledź, sielawa i witlinek) od 17 pozostałych: 3 pierwsze charakteryzowały się wyraźnym spadkiem tempa wzrostu długości; u 17 pozostałych wzrost długości był znacznie bardziej równomierny.

91-106