Jednym z niezbędnych warunków właściwej oceny i monitorowania efektów programu restytucji ryb anadromicznych, jaki od połowy lat 90. prowadzony jest m.in. w odniesieniu do certy Vimba vimba L., są obserwacje przeżywalności zarybianego materiału czy też porównawcze studia efektywności reprodukcji naturalnej oraz stadiów narybkowych wprowadzanych do danego cieku/zbiornika. W ramach prac badawczych związanych z programem restytucji certy, zarybiono w 2003 roku wody Drawieńskiego Parku Narodowego narybkiem w wieku 1+. Ryby o średniej długości całkowitej 12,5 ± 1,7 cm oraz średniej masie ciała 13,7 ± 4,9 g, poznakowano za pomocą fluorescencyjnych znaczków elastomerowych. Metoda ta stosowana przede wszystkim w znakowaniach ryb, wykorzystywana jest z powodzeniem także w odniesieniu do innych kręgowców – płazów, gadów, a nawet zwierząt bezkręgowych. Stosowanie znaczków elastomerowych wiąże się z minimalnym wpływem na wzrost i przeżywalność ryb oraz zachowanie zwierząt. Niewątpliwą ich zaletą jest fakt, iż można je stosować u małych osobników, a samo znakowanie jest łatwe i szybkie do wykonania. Natomiast najpoważniejszym ograniczeniem omówionej metody jest ewentualne zarastanie i „tuszowanie” znaczków po dłuższym okresie (najczęściej kilkuletnim) poprzez narastanie i gromadzenie się w miejscu znakowania komórek pigmentowych.

129-134