Ocena subiektywna jest prostą metodą wartościowania zmęczenia. Jest nią odpowiedź pracownika dotycząca poziomu obciążenia pracą na stanowisku roboczym. Do oceny zmęczenia robotników leśnych zastosowano kwestionariusz japoński, składający się z 30 pytań podzielonych na trzy grupy dolegliwości dotyczących aktywności, motywacji i zmęczenia fizycznego. Badaniami objęto pracowników na 30 stanowiskach roboczych, wykonujących różnorodne prace z zakresu hodowli, ochrony i użytkowania lasu. Robotnicy wypełnili kwestionariusz trzykrotnie w ciągu dnia roboczego: przed rozpoczęciem pracy, w trakcie głównej przerwy i bezpośrednio po zakończeniu pracy. Częstość objawów zmęczenia z grupy dotyczącej obniżenia aktywności zgłaszanych przez robotników przed rozpoczęciem pracy była niewielka i rosła w trakcie pracy, osiągając najwyższe wartości po jej zakończeniu. Symptomy obniżonej motywacji były zgłaszane przez pracowników sporadycznie, z wyjątkiem operatorów harwestera i forwardera, u których dominowały. Częstość występowania objawów zmęczenia (ABC) przed pracą wynosiła średnio 1,9%, w trakcie przerwy 8,5%, natomiast po zakończeniu pracy 13,1%. Najwyższą frekwencją i skalą nasilenia odznaczała się grupa symptomów zmęczenia fizycznego. Do najczęściej sygnalizowanych objawów należały: pragnienie, ból w plecach, usztywniona szyja i zesztywniae barki. Zdecydowanej większości prac towarzyszył typ zmęczenia C > A > B, charakterystyczny dla prac fizycznych. Wzór zmęczenia w postaci B > C > A, typowy dla prac umysłowych, dotyczył jedynie pracy operatorów wielooperacyjnych.

27-37