Dla samicy okres wczesnej laktacji jest czasem zwiększonego zapotrzebowania energetycznego, obserwowanego szczególnie u owiec z większą liczbą jagniąt oraz z ewentualnymi zaburzeniami poporodowymi. Jako wyraz adaptacji obserwuje się nasilony przepływ krwi przez wątrobę, zwiększone zużycie tlenu oraz nasilone tempo przemian metabolicznych w tym narządzie, co pociąga za sobą nadmierną generację wolnych rodników tlenowych. Biorąc pod uwagę powyższe zmiany postanowiono oznaczyć parametry stresu oksydatywnego oraz wskaźniki określające funkcjonowanie wątroby w okresie laktacji. Doświadczenie przeprowadzono na owcach rasy PON, podzielonych na 2 grupy: kontrolną i doświadczalną, ze zdiagnozowanym wypadaniem pochwy, w obrębie których były owce z jednym bądź 2 jagniętami. W uzyskanym osoczu krwi oznaczano poziom Q10 metodą HPLC oraz poziom MDA metodą spektrofotometryczną. Stężenie glukozy analizowano metodą enzymatyczną za pomocą zestawu diagnostycznego. Najwyższe stężenie MDA (2,56±0,66 nM/ml) obserwowano w grupie PV z bliźniętami. W grupie owiec z zaburzeniami poporodowymi stwierdzono niższe (p≤0,05) stężenie Q10 w porównaniu do owiec zdrowych. Wynosiło ono średnio 631,01±154,6 ng/ml; 719,47±34,78 ng/ml; 644,72±53,36ng/ml w pierwszym, drugim i trzecim pobraniu krwi. W 17. dniu laktacji we wszystkich grupach owiec obserwowano znaczne obniżenie poziomu glukozy do wartości minimalnej (2,08±0,32mM/l) w grupie HT. Osoczowy poziom kwasów żółciowych wynosił średnio 107,94±22,06 μM/l w grupie HT oraz 141,79±16,52μM/l w grupie PVT. Uzyskane wyniki wskazują, iż okresowi laktacji zwłaszcza u owiec z zaburzeniami poporodowymi towarzyszą zaburzenia funkcji wątroby oraz nasilony stres oksydatywny.

117-125