W trzyletnim doświadczeniu polowym, przeprowadzonym w latach 2001-2003, oceniano wpływ odmian i metod walki z chwastami na stopień zachwaszczenia grochu siewnego (Pisum sativum L.) oraz na jego plonowanie. Badania przeprowadzono z zastosowaniem nisko-, średnio- i wysokonakładowego sposobu uprawy, w tym z mechaniczną i chemiczną metodą odchwaszczania. W doświadczeniu oceniano cztery odmiany grochu siewnego – dwie jadalne, ogólnoużytkowe: Rola i Agra oraz dwie pastewne: Sokolik i Wiato. Analizując poziom zachwaszczenia i sposoby walki z chwastami oraz konkurencyjność odmian wobec chwastów stwierdzono, iż stopień zachwaszczenia miał a priori istotny wpływ na elementy plonu (obsadę, liczbę strąków na roślinie, masę nasion w strąku i MTN), a także na wielkość plonu każdej z badanych odmian. Negatywne oddziaływanie zachwaszczenia uwidoczniło się we wszystkich latach badań, lecz szczególnie w drugim roku, kiedy wystąpiły najmniej korzystne warunki pogodowe w ciągu całego okresu wegetacyjnego. Dotyczyło to w szczególności roślin uprawianych metodą niskonakładową, w ramach której stosowano mechaniczną ochronę przeciwko chwastom. Natomiast zastosowanie chemicznej metody walki z chwastami pozwoliło zredukować ich występowanie i siłę konkurencji w stosunku do roślin wszystkich odmian uprawianych wysokonakładowym sposobem, nawet w najmniej korzystnych warunkach pogodowych panujących podczas okresu wegetacyjnego. Analiza reakcji odmian na stopień zachwaszczenia wykazała, iż odmianą najbardziej konkurencyjną w stosunku do chwastów – szczególnie w niekorzystnych warunkach pogodowych – była odmiana Rola.

71-82