W konstrukcji dróg publicznych cementogrunty stosuje się jako podbudowy zasadnicze dla nawierzchni o dużej nośności, a na drogach wiejskich i leśnych warstwa cementogruntu może pełnić rolę samodzielnej nawierzchni drogowej. Cementem można scalać grunt rodzimy oraz kruszywa pochodzenia antropogenicznego (odpady powęglowe, żużle, gruz i in.) zdeponowane w podbudowach drogowych, osiągając w ten sposób polepszenie nośności nawierzchni przy jednoczesnej immobilizacji szkodliwych związków chemicznych znajdujących się w stabilizowanym kruszywie. Kompozyty drogowe mogą zawierać różne zanieczyszczenia chemiczne. Monitorowanie zanieczyszczeń chemicznych ługowanych z nawierzchni i podbudów drogowych wymaga opracowania jednoznacznych procedur otrzymywania eluatów z próbek materiałów drogowych, dotychczas jednak takie procedury nie powstały. W pracy przedstawiono własną metodę oceny stopnia immobilizacji metali ciężkich z uwzględnieniem stanu reologicznego drogowych kompozytów cementowo-gruntowych. Zastosowana procedura obejmuje sporządzanie eluatów do badań chemicznych z próbek cementogruntów monolitycznych oraz cementogruntów uszkodzonych na skutek działania obciążeń mechanicznych. Jako medium ługującego użyto zdejonizowanej wody o odczynie kwaśnym (pH = 4).

29-38