Badania przeprowadzone w latach 1997–2001 miały na celu określenie wpływu chemicznego zanieczyszczenia gleby na wielkość plonu oraz poziom bioakumulacji metali ciężkich w roślinach ślazowca pensylwańskiego. Schemat doświadczenia wazonowego obejmował osiem obiektów różniących się dawką wprowadzonych do gleby metali ciężkich – kadmu, ołowiu, niklu, miedzi i cynku. Średni okres wegetacji ślazowca pensylwańskiego wynosił 157 dni. Toksyczny wpływ metali ciężkich na plon ślazowca zarejestrowano od poziomu 80 mg Cd, 480 mg Pb, 240 mg Ni, 320 mg Cu i 800 mg Zn na 1 kg suchej masy gleby. Obniżenie plonu części nadziemnych w stosunku do plonu w obiekcie kontrolnym kształtowało się w zakresie od 24 do 98% w zależności od obiektu i roku badań. W miarę wzrostu zanieczyszczenia gleby systematycznie zwiększała się zawartość metali ciężkich w częściach nadziemnych roślin oraz wynos przez nie tych metali, z tym że przy najwyższych poziomach zanieczyszczenia notowano spadek odprowadzenia metali. Rośliny ślazowca w największym stopniu ekstrahowały z gleby nikiel, a w najmniejszym miedź. Poziom odprowadzenia metali ciężkich z gleby wskazuje, że ślazowiec pensylwański może być traktowany jako potencjalny fitoekstraktor przydatny do remediacji gleb chemicznie zanieczyszczonych.

63-73