Próby ograniczenia emisji CO₂ i zwiększenia zastosowania nowych materiałów stwarza okazję dla współzależności pomiędzy inżynierią chemiczną a inżynierią rolniczą. Jednym z efektów jej współdziałania jest skrobia termoplastyczna, która może częściowo zastąpić tworzywa syntetyczne, m.in. w opakowalnictwie. Na początku z mieszanki skrobi i plastyfikatora produkowany jest półprodukt techniką ekstruzji. Tak uzyskany materiał może być zastosowany w innych procesach polimerowych, jak wytłaczanie folii czy wtrysk wysokociśnieniowy. Przy zachowaniu odpowiedniego stopnia skleikowania skrobi i wilgotności można wyprodukować folię o grubości ok. 200 μm. W procesie wtrysku wysokociśnieniowego stabilność kształtu produktu można uzyskać przy zachowaniu odpowiednich temperatur procesu oraz wilgotności. Uzyskane produkty mogą osiągnąć wytrzymałość porównywalną z komercyjnymi opakowaniami plastikowymi, np. z polistyrenu. Nadal istotnym problemem jest wrażliwość materiału na wilgotność powietrza, zarówno krótkookresowa podczas produkcji, jak i długookresowa podczas stosowania. Problem ten rośnie wraz ze wzrostem stosunku powierzchni do objętości gotowego wyrobu, jak na przykład folii. Technologie powlekania materiału lub dodawania środków natłuszczających musi być jeszcze zbadana przed wprowadzeniem do użytku. Z ekonomicznego punktu widzenia oczekiwać można, że koszt dodatkowego procesu ekstruzji podczas wytwarzania półproduktu (granulatu) może być z łatwością zminimalizowany przez różnicę pomiędzy ceną skrobi a opakowaniowym tworzywem sztucznym, jak polietylen, polipropylen lub polistyren.

19-25